به گزارش فرادید، فوران وزوو ابر مرگباری از گازهای فوق‌العاده داغ را تا ارتفاع ۳۳ کیلومتری به هوا پرتاب کرد و سنگ مذاب، پوکه پودر شده و خاکستر داغ را با سرعت ۱.۵ میلیون تن در ثانیه بیرون ریخت و در نهایت ۱۰۰۰۰۰ برابرِ انرژی حرارتی بمباران‌های اتمی هیروشیما و ناکازاکی را آزاد کرد.

منطقۀ جدید حفاری در اینسولای ۱۰ منطقه نهم متمرکز است که بخش مرکزی پمپئی را اشغال می‌کند، از شمال به Via di Nola، از غرب به Via Stabiana و از جنوب به Via dell'Abbondanza محدود می‌شود.

بررسی این مکان نخستین بار سال ۱۸۸۸ آغاز شد، اما روند این بررسی خیلی زود قطع شد. در این حفاری جدید دو خانه آتریوم از دوره سامنیت حفاری شد، یعنی زمانی که سامنیت‌ها (مردم ایتالیایی اوسکی زبان) پمپئی را تسخیر کردند. 

در قرن اول پس از میلاد این منطقه به کارگاه‌های تولید محصولات و فولونیکا (لباس‌شویی)، با نیمکت‌های کار و حوض‌هایی برای شستن و رنگرزی پارچه‌ها تبدیل شد. همچنین یک نانوایی با اجاق، و اتاقهایی برای پردازش محصولات غذایی در آن ساخته شده است. 

حفاری‌های اتاق‌ها منجر به کشف سه قربانی فوران وزوو شد که پناه گرفته بودند اما با فروریختن سازه جانشان را از دست داده‌اند و جمجمه‌هایشان در زیر آوار خرد شده است. تحقیقات مردم‌شناسی نشان داده است دو نفر از قربانیان بزرگسال هستند، در حالی که سومی یک کودک تقریباً ۳-۴ساله است.

در اتاق میانی خانه‌ای با تنور مجاور، دو نقاشی دیواری با صحنه‌هایی از اساطیر رومی و یونانی دوباره نمایان شده است که پوزئیدون و آمیمون را در اولی و آپولو و دافنه را در دومی به تصویر می‌کشند به علاوه‌ی آثاری از اثاثیه زغال‌شده به دلیل آتش‌سوزی که در جریان فاجعه رخ داد.

مترجم: زهرا ذوالقدر