یزدفردا

به نظر می‌رسد اوضاع دانشجویان خاطی آن‌قدر وخیم است که مستقیم و بدون مراجعه به روان‌شناس، لازم است با روانپزشک ملاقات و دارو دریافت کنند.

کاش تمهیداتی اندیشیده می‌شد تا همه مردم معترض، دسته‌جمعی نزد روان‌پزشک بروند و از مشکلات توی روحی‌شان بگویند. اصلاً معلوم نیست چه مشکل بزرگی در سیستم فکر و اعصاب‌شان به وجود آمده که دست به اعتراض زده‌اند.

نان و آب‌شان به راه نیست، که هست. امکانات اولیه و حتی ثانویه زندگی، به راحتی در دسترس‌شان نیست، که هست. از پس هزینه‌های درمان جسم و روح برنمی‌آیند، که می‌آیند و تازه کلی هم اضافه می‌آورند. اینترنت پرسرعت ندارند، که دارند. مسئولان زحمت‌کش و دلسوز ندارند، که دارند. آزادی که اصلاً نگویم برای‌تان. آن‌قدر زیاد است که سرریز کرده و ریخته توی سایر کشورها.

واقعاً لازم است مردمی که غرق ناز و نعمت‌اند و خوشی زده زیر دل‌شان، به سرعت به روان‌پزشک مراجعه کنند. شاید داروها بتوانند دوباره عقل رفته‌شان را بازگردانند.

شاید متوجه شوند، به خودشان بیایند و ببینند دارند تیشه به ریشه همه خوش‌بختی‌های‌شان می‌زنند. زندگی آرام، بدون دغدغه، بدون محدودیت. آن‌ها دارند آرزوی خیلی از مردم را زندگی می‌کنند ولی متوجه نیستند.

راضیه حسینی

روح باید هرچه زودتر درمان شود. طوری که دیگر به اعتراض فکر هم نکند. اصلاً کلاً فکر نکند. بهترین درمان این است که قدرت فکر کردن را از آدمیزاد بگیرید.

هر چه می‌کشیم از همین است. بشر فکر را که بگذارد توی صندوق‌چه و درش را قفل کند و قفلش را قورت دهد، از زندگی لذت خواهد برد.

باور می‌کند در بهترین زمان و مکان زندگی می‌کند. همه چیز آرام است  و او چقدر خوش‌بخت است.

می‌تواند در روزی که از آسمان برف می‌بارد با لباس تابستانی به خیابان برود، چون چند دقیقه پیش هواشناسی گفته امروز روز گرم و آفتابی‌ای خواهیم داشت.

امیدواریم روان‌پزشکان ما کاملاً توجیه باشند و متوجه شوند که دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، معترضین و کلاً همه مردم، به جز مسئولان، دچار مشکل روحی‌اند و نیاز به درمان دارند.

کاش روان‌پزشکان ما خودشان دچار مشکل روحی نباشند و یک وقت نیاز به متخصص ارتوپد پیدا نکنند.