یزدفردا

یزدفردا: بخواهیم این اولتیماتوم را نوش‌دارو حساب کنیم، تقریباً بعد از مراسم سالگرد سهراب خدابیامرز آورده شده. هر چند تجربه نشان داده از این نوش‌داروها هرازچندگاهی پیدا می‌شود و دردی دوا نمی‌کند.

احتمالاً تاریخ‌مصرف گذشته‌اند. یا شاید نوش‌دارو چینی است. در هر صورت نه به درد سهراب می‌خورد، نه رستم.

آقای رئیس، مدت‌هاست صبر ملت، از کاسه که نه، از تشت لبریز شده، از خیابان‌های شلوغ پرترافیک گذشته، به جاده‌ها رسیده. از روی کوه‌ها و دشت‌ها گذر کرده. آن‌قدر روی آسفالت خیابان مانده که تبخیر شده. به آسمان رفته و ابر شده. باران شده و سرازیر شده روی سرمان. تازه می‌گویید صبرمان لبریز شده؟

صبر بیچاره دست و پا ندارد. اگر داشت، مدت‌ها پیش از این سرزمین  فرار می‌کرد. شاید به حضرت ایوب پناه می‌برد و می‌گفت:« خبر ندارید آقا، یک قومی پیدا شده‌اند اصلاً حالی‌شان نیست صبر هم یک حدی دارد.

باورتان می‌شود قیمت یک خودرو را از هفت، هشت تا دویست میلیون دیده‌اند. مجبور شده‌اند برای خرید همین خودرو توی صف قرعه‌کشی بایستند. باز هم تحمل کردند. حالا این که خوب است.

حتی برای خرید هویج هم توی صف ماندند. از هویج صدا در آمد از این‌ها نه. آقا ما دیگر حوصله‌مان سر رفت.  کاسه صبرمان لبریز شد و فرار کردیم.»

البته از این‌که شما برای ما ملت، حق لبریز شدن صبر را در نظر گرفتید بسیار متشکریم. ممنونیم از این‌که نگفتید بروید خدا را شکر کنید که چنین خودروی باکیفیت، ایمن و ارزانی در دسترس‌تان است.

همین که نگفتید مسئولان خودروسازی صبرشان از دست ملت حواس‌پرت لبریز شده جای شکرش باقی است. ملتی که مدام از زوایای نامناسب تصادف می‌کنند و انتظار دارند ایربگ هم باز شود.

مردمی که اصلاً متوجه گرانی قطعات خودرو نیستند و انتظار دارند یک پراید، دویست تومن ناقابل هم نباشد.

فقط جهت اطلاع‌تان عرض کنم، ما خیلی وقت است منتظر حلوا شدن غوره‌ها ماندیم. اما همه‌شان کپک زدند و ریختیم توی سطل زباله.