یزدفردا

به گزارش رفسنجان فردا؛ چشم هایم را میبندم ...

از ظهر گذشته و زیر سایبان چادر ها نسیم خنکی می وزد ...

همه یک رنگ و یک دست نشسته اند تا باهم دست به دعا شوند ...

هنگامی که برای خداحافظی خانه آشنایان و دوستان رفتند، همه التماس دعا گفتند و خوش به سعادتان گویان دلشان را راهی کردند ...

همراه حجاج بیت الحرام چشم دلشان روشن بود به یاد یاران سفر کرده در این روز عزیز ، روز ناز و نیاز ، روز برآورده شدن حاجات، روز بخشیدن و بخشیده شدن ...

دعا که شروع می شود میلرزم از خوشی تک به تک جمله هایش، از شکر گذاری هایی که غافل بودم و اینگونه امامم حسین(ع) به رخ میکشدشان، از نعمت هایی که داشتم و ندیدمشان ...

میخوانم به زبان دل: «اَللّهُمَّ هذا ثَنائى عَلَيْكَ مُمَجِّداً وَ اِخْلاصى لِذِكْرِكَ مُوَحِّداً وَ اِقْرارى بِالائِكَ مُعَدِّداً وَ اِنْ كُنْتُ مُقِرّاً اَنّى لَمْ اُحْصِها...»

چشم هایم را باز میکنم، بهتم میبرد ...

امسال از آن سال های سختی است که هیچ کس فکرش را هم نمیکرد روزی صحرای عرفات خلوت شود، که خار و خاشاک شاهد نباشند ثنای مومنان را و مردم از راه دور دلشان برای همان کویر بی آب و علف پر بزند ...

امسال ویروس کرونا با ورودش همه برنامه هایمان را بهم ریخت، اما ما همان هایی هستیم که در دعای عرفه میخواندیم: «و عافنی فی بدنی» و دلمان قرص می شود که امسال سال سختی ست، اما خدا هم همان خدای خوشی است، همان خدای سلامتی ست، همان خدای قوی و مقتدر و حکیمی است که میداند و میبیند، میداند که دلتنگ صحرای عرفاتیم و پای رفتن نداریم و می بیند که دلمان میخواهد دور هم جمع شویم و ثنایش کنیم اما خطرش برای عزیزانمان است ...

پس به قدرت اسم جلاله الله دعا میکنیم امسال آخرین سالی باشد که روز عرفه در خانه هایمان هستیم ...

ان شاء الله سال دیگر سال بدون مریضی و بدون ویروس و پر از سلامتی شود که این بار در هوای شهر مکه همه مسلمین جهان گرد هم آییم و دعای پر فیض عرفه را بخوانیم ...