یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
پارسی‌جو جای گوگل را نمی‌گیرد
پیش از این به دلیل یکه تاز بودن گوگل همه افراد برای جستجوی محتوای مورد نظر به آن مراجعه می‌کردند و پیش از این کمتر کسی به مشکل بر می‌خورد اما با اتفاقات اخیر و از دسترس خارج شدن اینترنت جهانی برای اکثر افراد مشکلات عدیده‌‌ای به وجود آمده است حال سوال اینجاست که چرا نباید پیش از این موتور جستجوی داخلی قدرتمندی داشته باشیم تا در چنین مواقعی از آن استفاده کنیم.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید هم‌اکنون شبکه ملی اطلاعات در برخی از کشورها از جمله کره جنوبی، چین و انگلستان،آمریکا، ژاپن، استرالیا، روسیه و برزیل مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کشورها قبل از به‌کارگیری این فناوری زیرساخت‌های لازم را برای برقراری ارتباطات داخلی کشورشان راه‌اندازی کرد‌ه‌اند. هدف آنها ایجاد زیرساختی امن و مبتنی بر فناوری اطلاعات در سطح ملی و منطقه‌ای و مرکزی برای مدیریت سرویس‌ها است.
درست است که امکان عرضه انواع محتوا و خدمات ارتباطی سراسری برای آحاد مردم روی شبکه ملی اطلاعات وجود دارد و ارائه دهندگان خدمات محتوایی، پیام رسان‌ها، فروشگاه‌های اینترنتی، بازارهای اپلیکیشن بومی، سرویس دهندگان حمل و نقل آنلاین، سایت‌های دولتی و سرویس دهندگان بانکی در حال حاضر در دسترس است اما اختلالات اینترنتی برخی خدمات دهندگان نیز به دلیل وابستگی به موتور جستجوی گوگل و اتصال API آنها به اینترنت، همچنان به قوت خود پابرجاست.
با وجود شبکه ملی اطلاعات لزوم قطع وابستگی به موتورهای جستجو، ایمیل و مرورگر خارجی احساس می‌شود و ظرفیت سازی در این بخش به عنوان خدمات پایه کاربردی در شبکه ملی اطلاعات کاملا ضروری است چرا که شواهد نشان می‌دهد جویشگرهای بومی و ایمیل‌های ایرانی، آنطور که باید کاربردی نبوده و پاسخگوی نیاز کاربران نیستند.
پیش از این به دلیل یکه تاز بودن گوگل همه افراد برای جستجوی محتوای مورد نظر به آن مراجعه می‌کردند و پیش از این کمتر کسی به مشکل بر می‌خورد اما با اتفاقات اخیر و از دسترس خارج شدن اینترنت جهانی برای اکثر افراد مشکلات عدیده‌‌ای به وجود آمده است حال سوال اینجاست که چرا نباید پیش از این موتور جستجوی داخلی قدرتمندی داشته باشیم تا در چنین مواقعی از آن استفاده کنیم.
با قطع موقت اینترنت یا دسترسی مشکل به آن، مهم‌ترین کاربرد اینترنت که استفادۀ کاربران از موتور جست و جوی «گوگل» است دچار مشکل شده است.
این در حالی است که برخی آمارها حاکی از آن است که نیمی از ورود ایرانیان به سایت ها از طریق «گوگل» است و گوگل تنها موتور جست و جو نیست و دروازۀ ورود هم به حساب می‌آید.
همین محدودیت سبب شده کاربران به ناچار یا به توصیه، سراغ یک موتور جست و جوی داخلی بروند که مدت‌ها بر روی آن تبلیغ ولی عملاً فراموش شده بود: «پارسی جو» به نشانی parsijoo.ir
موتور جست و جوی «پارسی جو» اما در اکثر قریب به اتفاق و شاید همۀ موارد، شما را تنها به «ویکی پدیا» - دایره المعارف اینترنتی- متصل می‌کند و اطلاعاتی افزون‌تر ارایه نمی‌دهد و تازه شامل همۀ موارد نیست و کلمه داریم تا کلمه!
تازه این مربوط به مواردی است که اتصالی برقرار می‌شود و گرنه در بقیه موارد با این پیام رو به رو می‌شوید که «در حال حاضر به‌دلیل به روز رسانی قادر به پاسخ گویی نیست».
بدین ترتیب گزاف نیست اگر گفته شود موتور جست و جوی فارسی یا پارسی جو بیش از محتوای «ویکی پدیا» در چنته ندارد.
با این اوصاف دو آرزو می توان کرد:
اولی این که «پارسی‌جو» غیر ویکی پدیا را هم برای پارسی زبانان یا پارسی‌خوانان بجوید و به ویکی‌پدیا محدود نباشد.
دوم این که هر چه زودتر محدودیت ها رفع شود و کاری به کار پارسی‌جو نداشته باشیم و نان و گوگل خودمان را بخوریم!
خوش‌بختانه سخن‌گوی دولت قول داده با بازگشت آرامش و استان به استان، اینترنت متصل شود.
لطف اینترنت به فرامرزی بودن آن است و از این رو اطلاق صفت «ملی»، نقض غرض به حساب می‌آید.
هم اکنون 28 موتور جستجو ایرانی همچون پارسی جو، یوز و غیره وجود دارد اما این موتور جستجوها به دلیل کندی و دامنه محدود جستجو در زمان بیشتری نسبت به گوگل موارد جستجو بسیار کمتری را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. حتی در برخی از موارد در جستجوی کلمات لاتین با صفحه سفید مواجه می‌شوید. از طرفی اکثر این موتورهای جستجو به دلیل دسترسی محدود به منابع اطلاعاتی و دامنه محدود، اطلاعات ناچیز و بی ربطی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. از طرف دیگر واسط کاربری این ابزارهای جستجو نیز چندان کاربرپسند نیست.