یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیمناظرهها در آمریکا از حساسیت بالایی برخوردار است. نگاهی به انتخابات سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که دونالد ترامپ توانست از طریق همین مناظره‌ها جایگاه خود را در میان نامزدهای جمهوری‌خواه و سپس رده ملی تقویت کند و در عین ناباوری وارد کاخ سفید شود. درحالی‌که بیشتر نظرسنجی‌ها در انتخابات سال ۲۰۱۶ حکایت از پیشتازی هیلاری کلینتون نامزد دموکرات‌ها داشت اما وی در سال ۲۰۱۶ به یک بازنده بزرگ تبدیل شد، چرا که نتوانست آن‌گونه که باید در مناظره‌ها ظاهر شود. ترامپ رسانه را خوب می‌شناخت و از این فرصت به نحو احسن استفاده کرد. هم‌اکنون نیز با نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست‌جمهوری بیرق مناظره‌ها مجددا به اهتزاز در آورده شده است؛ اما فقط نزد دموکرات‌ها. در جمهوری‌خواهان تکلیف مشخص است و دونالد ترامپ به‌عنوان نامزد این حزب، انتخاب خواهد شد. عموما در میان احزاب کمتر پیش می‌آید تا برای دور دوم ریاست‌جمهوری نامزد دیگری غیر از رئیس جمهور فعلی انتخاب کنند و این قانون نانوشته عمدتا هم به سود دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان تمام شده است زیرا در آمریکا کمتر رئیس‌جمهوری بوده که نتوانسته دو دوره خود را تمام کند. اما انتخابات ۲۰۲۰ برای دموکرات‌ها از حساسیت بالایی برخوردار است. دموکرات‌ها باید تمام توان خود را بگذارند تا ترامپ را که برای مناظره‌ها در سطح ملی آماده می‌شود، شکست دهند. به همین منظور مناظره‌های اولیه دموکرات‌ها که دو راند آن برگزار شده، زیر ذره‌بین تحلیلگران رفته است.
این گزارش قصد دارد تاریخچه‌ای از مناظره‌ها و شکل و فرم آن ارائه دهد و میزان اهمیت آن را بررسی کند. در ایالات‌متحده به‌طور عمده مناظره‌ها در دو سطح درون‌حزبی و سپس ملی برگزار می‌شود. همان‌گونه که اشاره شده در سال ۲۰۲۰ شاهد مناظره درون‌حزبی جمهوری‌خواهان نخواهیم بود اما جریان مناظره در حزب دموکرات موسوم به حزب «الاغ» داغ است. دو راند از مناظره دموکرات‌ها برگزار شده است و عمدتا مناظره‌های درون‌حزبی توسط شبکه‌های تلویزیونی نزدیک به این دو حزب برگزار می‌شود. به‌عنوان مثال در انتخابات سال ۲۰۱۶ فاکس‌نیوز مجری برنامه های مناظره جمهوری‌خواهان و برای دموکرات‌ها نیز سی‌ان‌ان برگزار‌کننده مناظره بود. در سال ۲۰۲۰ هم در دو راند اول شبکه سی‌ان‌ان برگزار‌کننده مناظره بوده است. البته این مناظره‌ها در یک استودیوی ثابت برگزار نمی‌شود. در راند دوم مناظره‌ها که در دو شب، سه‌شنبه ۳۰ و چهارشنبه ۳۱ ژوئیه برگزار شد، سالن تئاتر فاکس در شهر دیترویت میزبان ۲۰ نامزد دموکرات بود. این درحالی است که تعداد نامزدهای حزب دموکرات بیشتر از ۲۰ نفر است ولی همه آنها صلاحیت حضور در مناظره‌ها را در دو راند پیدا نکردند. اسپانسرینگ این برنامه اما با سی‌ان‌ان بود. اگر تا پیش از فراگیر شدن اینترنت این فقط شبکه‌های تلویزیونی بودند که این مناظره‌ها را مستقیم نشان می‌دادند حالا اینترنت نیز به کمک آنها آمده و مناظره‌ها از طریق اپلیکیشن‌های «اپل تی‌وی»، «روکو»، «آمازون فایر» و «اندروید تی‌وی» هم پخش می‌شود.
به گزارش سایت سی‌بی‌اس نیوز، حضور در مناظره‌های درون گروهی یک شرط مهم دارد؛ هرکسی که نامزد این حزب شود، نمی‌تواند در این مناظره‌ها حضور پیدا کند، مگر اینکه دارای ۶۵ هزار کمک‌کننده مالی باشد. در آمریکا، میزان حمایت مالی یکی از نشانه‌های موفقیت یک نامزد در انتخابات ریاست‌جمهوری به‌حساب می‌آید. سایت «wired» هم نوشت که تقسیم نامزدها برای مناظره‌ها تصادفی صورت می‌گیرد و هیچ انتخاب آگاهانه‌ای در این زمینه نقش ندارد. در انتخابات سال ۲۰۱۶ چون تعداد نامزدهای جمهوری‌خواهان ۱۵ نفر بود، مناظره‌ها در یک شب برگزار می‌شد اما برای دموکرات‌ها در انتخابات سال ۲۰۲۰، به علت تعدد نامزدها، مناظره‌ها در دو شب برگزار می‌شود. عموما مناظره‌های ریاست‌جمهوری درون‌حزبی در سالن‌های نمایش یا کتابخانه‌ها برگزار می‌شود. در این دوره دانشگاه‌ها کمتر میزبان مناظره‌ها می‌شوند اما در سطح ملی تقاضای برگزاری از سوی دانشگاه‌ها دیده می‌شود، چراکه در این مرحله مردم نیز طراح سوال می‌شوند. این در شرایطی است که در مراحل ابتدایی مناظره‌ها، سوال‌ها حرفه‌ای‌تر و از سوی دبیران سرویس شبکه‌های خبری و براساس دغدغه‌های موجود طراحی می‌شود.
وقتی قرار به برگزاری مناظره‌ها از سوی شبکه‌های تلویزیونی باشد، نظم و قانون مناظره‌ها را این شبکه‌های تلویزیونی بر عهده می‌گیرند. به‌همین منظور سی‌ان‌ان در مناظره‌های درون‌گروهی دموکرات‌ها به هر کدام از نامزدها زمانی برای شروع و پایان سخن اختصاص داده بود. همچنین به هر نامزدی ۶۰ ثانیه وقت داده شده بود تا به سوالات مجری پاسخ دهد و ۳۰ ثانیه نیز زمان برای تایید یا تکذیب اختصاص یافته بود. اگر اسم نامزدی هم در میان سخنان آورده می‌شد، آن نامزد ۳۰ ثانیه زمان داشت تا به آن مورد پاسخ دهد. در این میان قوانین دیگری هم وجود داشتند که شبکه سی‌ان‌ان در نظر گرفته بود. مثلا نامزدها حق نداشتند به سوالات تک‌کلمه‌ای پاسخ دهند. وقتی مجری از نامزدها سوال می‌کرد که امروزه بزرگ‌ترین تهدید برای ایالات‌متحده چیست، آنها باید در حد زمان تعیین‌شده پاسخ می‌دادند.
مناظره‌های بعدی دموکرات‌ها قرار است در سپتامبر برگزار شود. به گفته سایت «wired» ماه اوت ماه تعطیلی مناظره‌ها است. اما در ماه سپتامبر قوانین حضور در مناظره‌ها فرق خواهد کرد. در این ماه علاوه بر اینکه باید در نظرسنجی‌ها دست‌کم ۲ درصد از آرای مردم را به‌دست آورند، لازم است که به میزان ۱۳۰ هزار کمک‌کننده مالی که دست‌کم ۴۰۰ کمک‌کننده از تمامی ایالت‌ها باشد، برسند. این سایت خاطرنشان می‌کند که تا معرفی نامزد نهایی ۱۰ مناظره دیگر در راه است. اما پس از انتخاب نامزد نهایی از سوی دموکرات‌ها، مناظره‌ها به سطح ملی سوق پیدا می‌کند. نامزد نهایی با تصمیم کنوانسیون حزبی تعیین می‌شود. در انتخابات سال ۲۰۱۶، به‌رغم اینکه اوضاع برنی سندرز در برخی نظرسنجی‌ها از هیلاری کلینتون بهتر بود، اما این کنوانسیون بود که قلم قرمز روی نام نامزد پیشروها کشید و برای نخستین‌بار یک زن به‌عنوان نامزد نهایی حزب انتخاب شد.
سازمانی به نام کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری
در ایالات‌متحده مناظره‌ها در سطح ملی توسط یک نهاد که به اختصار «CPD» یا در شکل کامل آن «Commission on presidential debate» خوانده شده، هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود. کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری یک سازمان خصوصی و غیرحزبی است. در معرفی این سازمان در سایت «debates.org» آمده است: کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری به‌عنوان یک سازمان زیرنظر قانون فدرالی حامی و اسپانسر برگزاری مناظره‌های ریاست‌جمهوری است. رسالت اولیه این سازمان اطمینان یافتن از این است که نامزدهای انتخابات از این امتیاز برخوردار باشند که خود را به‌طور کامل و شایسته به مردم معرفی کنند. کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری یک سازمان مستقل است و توسط هیچ حزب یا نهادهای خارج از سازمان کنترل نمی‌شود و هیچ نامزدی را تایید و حمایت نمی‌کند و حق مخالفت با هیچ‌کدام از آنها را هم ندارد. این سازمان همچنین از انتخابات سال ۱۹۸۸ اسپانسر تمامی مناظره‌ها بوده است. این سازمان از هم‌اینک برنامه‌های خود را برای برگزاری یک مناظره با کیفیت در سطح ملی آماده می‌کند.
چرا این سازمان شکل گرفت؟
این سازمان به این دلیل شکل گرفت تا آرای عمومی این شانس را داشته باشند تا مناظره‌ها نامزدهای پیشرو را دنبال کنند. تا پیش از سال ۱۹۸۸، مناظره‌های ریاست‌جمهوری سر و شکل درست و حسابی نداشتند. اولین مناظره ریاست‌جمهوری در سال ۱۹۶۰ بین نیکسون و کندی برگزار شد اما در سال ۱۹۶۴، ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ چنین مناظره‌هایی را آمریکایی‌ها شاهد نبودند. سپس در سال‌های ۱۹۷۶، ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴ مناظره‌های ضعیفی برگزار شد که به بسیاری از دغدغه‌های رایج در آن زمان از سوی نامزدهای پیشرو پاسخ قطعی داده نشد. تجربه مناظره ۱۹۸۴ این نگرانی را به‌وجود آورد که ممکن است رای‌دهندگان از طرح دغدغه‌های واقعی محروم شوند. همزمان دو تحقیق صورت گرفته از سوی دانشگاه هاروارد و جورج تاون نشان داد که مردم خواستار یک مناظره جامع هستند و آن را یک فرآیند تاثیرگذار برای انتخاب رئیس‌جمهور می‌دانند. سپس در واکنش به این دو تحقیق، به ترتیب رهبران کمیته‌های دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، پال جی.کرک و فرانک اف.فاهرنکوف، از تاسیس کمیسیون مناظره‌های انتخاباتی حمایت کردند. به همین ترتیب کمیسیون مناظره‌های ریاست‌جمهوری در ۱۹ فوریه سال ۱۹۸۷ در منطقه کلمبیا به‌عنوان یک سازمان غیرانتفاعی تاسیس شد تا بحث و گفت‌وگوها و مناظره‌ها بین نامزدها را سامان دهد.
چه کسی این سازمان را اداره می‌کند؟
درحالی‌که تا سال ۱۹۸۹ رهبران دو حزب این سازمان را اداره می‌کردند در این سال حاکمیت آنها در این سازمان خاتمه یافت و یکی از شروط اصلی جذب اعضا برای این کمیسیون داشتن دیدگاه ملی بود و دیدگاه حزبی در آن جایی نداشت. در ۳۰ سال اخیر هیچ‌کدام از اعضای برجسته دو حزب به این سازمان راه داده نشده‌اند. بیشتر اعضای این گروه درحال‌حاضر افرادی هستند که داوطلبانه در آن خدمت می‌کنند. در ترکیب هیات فعلی این کمیسیون، علاوه بر اعضای پایه‌گذار این نام‌ها نیز دیده می‌شوند: جان دانفورد سناتور سابق، چارلز گیبسون از اعضای سابق «ABC world news»، جان گریفین مدیر اجرایی کمپانی ال‌ال‌سی، جین هرمن مدیر اجرایی مرکز مطالعات بین‌المللی ویلسون، آنتونیو هرناندز مدیر اجرایی بنیاد جامعه کالیفرنیا، کشیش جان جنکینز مدیر دانشگاه نوتردام، جیم لهرر سردبیر سابق بخش خبری شبکه «پی‌بی‌اس»، نیوتون مینوو مشاور ارشد ال‌ال‌پی، ریچارد پارسونز مشاور ارشد یکی از شرکای کمپانی ال‌ال‌سی و سناتور سابق آمریکا و کنت وولاک، مدیر سابق موسسه دموکراتیک ملی برای امور خارجی.
تامین سرمایه به چه شکلی است؟
این کمیسیون حق دریافت هیچ وجهی را از سوی دولت یا احزاب سیاسی ندارد و در واقع هر چهار سال یک‌بار از سوی شبکه‌هایی که میزبان این مناظره‌ها می‌شود، تامین وجه می‌شود. این درحالی است که این شبکه‌ها در تعیین شکل مناظره‌ها نقش چندانی ندارند و تعیین شکل مناظره‌ها بر عهده رای‌دهندگانی است که دیدگاه غیرحزبی دارند و هدف این برنامه‌ها نیز تامین همین هدف است که مناظره‌ها یک‌سویه و یک‌جانبه نشود و از هیچ نامزدی حمایت نکند.