یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیروزنامه ایران در یادداشتی نوشت:در جریان تعیین تکلیف لایحه CFT بعد از مصوبه مجلس فشارهای مخالفان متوجه شورای نگهبان شده و به شکل روشنی از این نهاد خواهان رد مصوبه مجلس هستند.
چنین مطالبه‌گری نه تنها به هیچ عنوان محل اشکال و ایراد نیست بلکه می‌تواند یکی از شاخصه‌های ارتقای سطح و کیفیت بازی سیاسی در کشور باشد. اما ایرادی که به آن وارد است، این است که گویی شرایط کشور به گونه‌ای است که این مطالبه‌گری در حوزه سیاسی و در قبال نهادهای مختلف نظام تنها در انحصار و اختیار یک گروه خاص می‌باشد.
همگان به یاد دارند در مقاطع مختلفی که نهادهایی چون همین شورای نگهبان مخاطب برخی ایرادها و مطالبات گروه‌های سیاسی دیگری چون اصلاح‌طلبان هستند، برخورد رقبای این گروه‌ها چگونه است. نمونه مشخص این شرایط انتخابات مجلس دهم بود؛ در آن مقطع حجم بالای رد صلاحیت‌ها باعث طرح مسائل و مطالباتی از سوی جریان اصلاحات درباره شورای محترم نگهبان شده بود.
همین مطالبات در آن ایام از سوی جریان‌های رقیب در تریبون‌های مختلف؛ از صدا و سیما و نماز جمعه گرفته تا خبرگزاری‌ها و سایت‌های منسوب به آنها تعبیر به فشار سیاسی به شورای نگهبان شد. آن هم فشاری که گفته می‌شد در حال هدایت از خارج کشور است. برای این وضعیت می‌توان مثال‌های زیادی از همین دست زد. در شرایط امروز که گروه‌های اصلاح‌طلب و اعتدالی سخت به لزوم تبدیل شدن لوایح چهارگانه به قانون قطعی معتقد هستند، باز هم به این مسأله اعتقاد ندارند که مخالفان این لوایح باید دست از ابراز نظر و عقیده و همچنین مطالبه از نهادهای مختلف بردارند، چه آنکه این حق مسلم آنها است.
اما مسأله این است که این حق مسلم برای همه گروه‌های دیگر در چارچوب قانون وجود دارد لیکن در چارچوب عمل به واسطه فشارهای همین گروه‌ها محدود می‌گردد.
واقعاً خوب است جریان‌ها و شخصیت‌هایی که این روزها مدام از شورای نگهبان به صورت مستقیم یا غیرمستقیم طلب رد لایحه CFT را دارند، روزهایی را به یاد بیاورند که در پشت مطالبه‌گری رقبای خود از همین شورا دست دشمن خارجی را می‌دیدند و این مطالبه‌گری را به مخالفت با اصل نظام تعبیر می‌کردند.
در عین حال امروز زمان خوبی است که متولیان نهادهای عمومی کشور که گاه رفتارهایی جناحی از خود بروز می‌دهند هم به این موضوع بیندیشند چه بسا در مقاطعی نظام در پی اتخاذ تصمیمی مهم و حیاتی باشد که با دریافت‌ها و برداشت‌های آن جناح همخوانی نداشته باشد.
در آن صورت است که ایفای یک نقش ملی و فراجناحی برای این نهادها سخت و شاید دارای هزینه باشد، چرا که گروهی عادت کرده‌اند خروجی کار آن نهادها را همواره منطبق با خواسته‌های خود ببینند.