یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
آمریکا کارت‌های بازی علیه کره‌شمالی را سوزاند
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، روز پنج‌شنبه برابر با سوم خردادماه ۱۳۹۷ خروج خود از دیدار برنامه‌ریزی شده با رهبر کره‌شمالی که قرار بود ۱۲ ژوئن برابر با ۲۲ خردادماه در سنگاپور برگزار شود را اعلام کرد. او در اعلامیه خود کره‌شمالی را به بدعهدی متهم کرده و گفت که «این کار باعث شد فرصت برای لحظه‌ای تاریخی از میان برود.» ترامپ در بیانیه خود علت لغو این دیدار را «خشم عظیم و خصومت آشکار» کره‌شمالی اعلام کرد. با این حال، ترامپ افزود این دیدار همچنان می‌تواند برگزار شود. در مقابل کره‌شمالی هم بیانیه‌ای «مصالحه‌جویانه» منتشر کرد. در این بیانیه آمده است که «کره‌شمالی بار دیگر علاقه خود به دیدار رهبران را در هر زمانی و به هر شکلی اعلام می‌کند تا مشکلات حل شود.» با این حال رئیس‌جمهور آمریکا در آخرین ساعات روز گذشته از احتمال انجام دیدار برنامه‌ریزی‌شده خود با رهبر کره شمالی در تاریخ ۲۲ خرداد خبر داد. ترامپ گفت: ما در حال صحبت با آنها هستیم؛ باید ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد. اما «مارک لاندر»، گزارشگر نیویورک‌تایمز در ۲۴می۲۰۱۸، در مورد لغو اولیه این دیدار نوشت که پیام‌های ضدونقیضی که از سوی هر دو طرف به‌دنیا مخابره می‌شد از همان آغاز با نوعی «غیرواقع نگری» و «خامی» همراه بود. او معتقد است که ترامپ از همان ماه آوریل که بحث دیدار با رهبر کره‌شمالی پیش آمد دست به یک «قمار دیپلماتیک» زد چراکه دعوت کره‌شمالی را بی‌مقدمه قبول کرد آن هم در زمانی که پیونگ‌یانگ تا چند روز از اعلام آشکار این خبر خودداری می‌ورزید اما ترامپ در لحظه پرتاب این تیر در تاریکی این دعوت را پذیرفت. لاندر می‌نویسد. هرچه به تاریخ برگزاری دیدار نزدیک‌تر می‌شدیم، مقام‌های آمریکایی و کره‌شمالی مواضع متضادی اتخاذ می‌کردند و هیچ همگرایی در مواضع برای کاستن از میزان خصومت‌ها میان آنها دیده نمی‌شد. گزارشگر نیویورک‌تایمز معتقد است که ترامپ برای مذاکراتی بلندمدت فاقد استراتژی روشن است و بنابراین، به سیاست «از این ستون به آن ستون فرج است» روی آورد.
وقتی مقام‌های کره‌شمالی، مایک پنس را «آدمک سیاسی» خطاب و تهدید به «زورآزمایی هسته‌ای در برابر تهدید هسته‌ای» کردند، به‌نظر می‌رسید که منطق چندانی در پس این دیدار نهفته نیست و ترامپ قادر نیست که «تاریخ‌ساز» باشد. لاندر معتقد است ترامپ با وجود اعلام خروج از دیدار ۲۲ خردادماه اما درهای مذاکره را نبسته است. رئیس‌جمهوری آمریکا اعلام کرد: «معتقدم این یک عقب‌نشینی و افت برای کره‌شمالی و برای جهان است» اما «هر زمان که کیم مشارکت در مذاکرات سازنده را قبول کند من هم حاضرم و انتظار آن را می‌کشم.» کره‌شمالی هم با توجه به اینکه ترامپ درهای مذاکره را نبسته بیانیه‌ای حاکی از آشتی منتشر و اعلام کرد به ترامپ «زمان و فرصت» می‌دهد تا در این تصمیم تجدیدنظر کند. با این حال کیم اعلام کرد که «انتظار زیادی برای برگزاری این نشست دارد.» مارک لاندر همچنین اشاره می‌کند که ترامپ در رویکرد خود در مورد کره‌شمالی «نوسان» دارد و میان «خصومت و آشتی» مدام در نوسان است. ترامپ در بیانیه روز پنج‌شنبه خود هم این نوسان را به‌خوبی نشان داد: «تو از قابلیت‌های هسته‌ای خود می‌گویی اما قابلیت‌های ما آن‌قدر عظیم و قدرتمند است که آرزو می‌کنم هیچ‌وقت مورد استفاده قرار نگیرد» اما در عین حال افزود: «احساس می‌کنم یک گفت‌وگوی خوب میان تو و من درحال شکل‌گیری بود... مشتاق روزی هستم که با تو دیدار کنم.» چنین است که با وجود لحن تند و تیز آمریکا، مایک پمپئو هم در تماس تلفنی همتای کره‌جنوبی خود «امیدوار» به «تداوم مذاکرات» است. فضای ابهام در روابط پیونگ‌یانگ- واشنگتن درحالی است که کره‌شمالی در اقدامی اعتمادساز با دعوت از خبرنگاران مبادرت به منهدم کردن سایت هسته‌ای خود کرده بود.
در هر حال، مقام‌های آمریکایی بر این باورند که اگرچه نفس برگزاری مذاکرات می‌تواند یک «احتمال» باشد اما تاریخ فعلی یعنی ۱۲ ژوئن- ۲۲ خرداد دیگر یک گزینه نیست. این به آن معناست که بسیاری از مقام‌های دولت ترامپ معتقدند در این تاریخ مذاکراتی برگزار نخواهد شد. برای ترامپ که هرگز در مورد بزرگ‌نمایی مهارت‌های معامله‌گرانه‌اش کوتاه نمی‌آید، لغو ناگهانی این نشست سوالاتی را درخصوص مهارت رهبر کره‌شمالی در اداره این مذاکرات مطرح می‌کند: ترامپ مذاکرات را لغو می‌کند اما کره‌شمالی همچنان مشتاق مذاکرات است و این پیام را به دنیا مخابره می‌کند که آمریکا به‌دنبال برهم زدن مذاکرات است اما کره‌شمالی در پی مذاکره و رفع سوءتفاهمات. لاندر بر این باور است که در همان زمانی که ترامپ دعوت کیم را پذیرفت، بسیاری از مقام‌های آمریکایی باور داشتند که درصد برگزاری این مذاکرات کمتر از ۵۰ است. شاید «لفت و لعاب دادن مذاکرات» از سوی طرفین به این معنا باشد که دوطرف فاقد استراتژی هستند و با طول دادن مذاکرات می‌کوشند به راهکاری روشن در مورد نحوه پیش بردن مذاکرات دست یابند.
تردید در شرکای بین‌المللی آمریکا
پس از لغو دیدار برنامه‌ریزی شده ترامپ- کیم، دولت آمریکا اعلام کرد فشار حداکثری بر کره‌شمالی را از سر خواهد گرفت. این اقدام این پیام را دارد که احتمالا تحریم‌های جدیدی ممکن است وضع شود. «نیکول گوئتا»، گزارشگر سی‌ان‌ان در ۲۵ می، به نقل از تحلیلگران نوشت: «احتمال مذاکرات سریع و برنامه‌ریزی شده به چند دلیل کم است. یک دلیل آن انتخابات میان‌دوره‌ای در آمریکاست و دیگر اینکه، شاید ترامپ دنبال زمان‌بندی جدیدی برای مذاکرات است تا بتواند یک هماهنگی در استراتژی دولت خود در قبال کره‌شمالی ترسیم کند.» این گزارشگر معتقد است که اقدام جدید ترامپ مانور کلاسیک «هنرمعامله» است به این معنا که به ترامپ کمک می‌کند ابزارهایی برای اعمال نفوذ بر کیم بیابد اما ناظران کره‌شمالی معتقدند که خروج از این مذاکرات (شاید بیش از حضور آمریکا در آن) می‌تواند لطمات بیشتری به واشنگتن وارد آورد. «جول ویت»، یکی از پایه‌گذاران ۳۸ North (پایگاهی اینترنتی که وقف کسب اطلاعات و تحلیل تحولات کره‌شمالی است)، می‌گوید: «این کار معامله بر سر املاک یا یک بنگاه مشاور املاکی در نیویورک نیست. به گمانم ترامپ می‌خواهد از موضع قدرت وارد عمل شود اما در اشتباه است.»
تحلیلگران معتقدند این مذاکرات می‌توانست آغاز آن چیزی باشد که «مذاکراتی بلندمدت و فراگیر» نامیده می‌شد اما لغو آن خطرناک‌تر از حضور ترامپ در آن است. اما محتاطانه می‌گویند این تصور اشتباه است که بگوییم کاخ سفید می‌توانست به شکل موفقیت‌آمیزی فشار حداکثری را بر کره‌شمالی حفظ کند. کره‌شمالی گام‌هایی برداشته تا خود را در برابر تحریم‌ها محافظت کند. افزون بر این، لغو نشست ۱۲ ژوئن هم می‌تواند شرکای بین‌المللی آمریکا را دچار تردید سازد آن هم در زمانی که آمریکا برای فشار حداکثری نیازمند حمایت آنان است. «نیکول گوئتا»، گزارشگر سی‌ان‌ان، همچنین می‌نویسد چنین وضعیتی به نفع «باز»های کاخ سفید است و این چیزی است که آنها ترجیح می‌دهند. این وضعیت به‌طور خاص به نفع افرادی مانند جان بولتون است. «اسکات سی مان» و «کلیف کوپچان»، مدیران بخش آسیای «گروه اوراسیا»، معتقدند که «بازهای دولت ترامپ، به‌طور خاص بولتون، تنش اخیر در روابط را فرصتی می‌پندارند که به‌واسطه آن می‌توانند ترامپ را متقاعد سازند که موضع سخت‌تری اتخاذ کند.»
«کلسی داونپورت»، مدیر سیاست منع اشاعه در انجمن کنترل تسلیحات، می‌گوید: «اشتیاق ترامپ برای استفاده از زور پاسخی تحریک آمیز از سوی کره‌شمالی را به‌دنبال خواهد داشت و موجب بازگشت به شرایط مقابله به مثل همچون سال ۲۰۱۷ خواهد شد.» در هر حال، این تحلیلگران بر این باورند که بعید نیست کیم به این تهدیدات پاسخ دهد اما در عین حال، خاطرنشان می‌سازند که تشدید بحران و تند و تیز شدن ادبیات طرفین برنامه‌ریزی برای نشستی دیگر را دشوار می‌سازد. «سیمان- کوپچان» معتقدند که «با انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا، شرایط برای ترامپ و برگزاری نشست با کیم سخت‌تر می‌شود چراکه این احتمال بود که ترامپ نتواند پای میز مذاکرات چیزی را که می‌خواهد از کیم بگیرد و بنابراین ممکن بود بر سر اعتبار و پایگاه اجتماعی‌اش دست به قمار بزند.» بنابراین، ترامپ ترجیح داد زودتر به پیشواز لغو مذاکرات برود تا هم رویکرد یکدست‌تری در دولت شکل بگیرد و هم اطمینان حاصل شود که می‌تواند آنچه را که کاخ سفید در نظر دارد در میز مذاکره از کیم بگیرد. از سوی دیگر، ترامپ باور نمی‌کرد که برگزاری مذاکرات و نشست مذکور به این سرعت پیش برود. به همین دلیل، برای اینکه در انتخابات میان دوره‌ای «آسی» به‌دست مخالفان خود ندهد، نشست را لغو کرد.
«مایکل دانتونیو»، تحلیلگر دیگر سی‌ان‌ان هم در ۲۵مه نوشت که لغو نشست ۱۲ ژوئن چند پارادوکس در خود دارد: اول، پیش از این برخی پیشنهاد کرده بودند که ترامپ نامزد صلح نوبل شود زیرا توانسته شبح جنگ را از میان برداشته و به مذاکره با کره‌شمالی روی آورد. دوم، ترامپ ناگهان از آن ادبیات توهین آمیز در مورد رهبر شمالی تغییر جهت داد و او را مردی «بسیار محترم» خطاب کرد. سوم، بخش نظامی کاخ سفید هم «مدال یادبود»ی را ساخت که به طرز عجیبی روی آن خطاب به رهبر کره‌شمالی «رهبر عالی مقام» نوشته شده بود. با لغو این نشست عملا تمام این دستاوردهای «ناگهانی»، بر باد رفت. دانتونیو اعلامیه خروج ترامپ از این نشست را «بچه‌گانه» می‌نامد و می‌گوید مواضع آمریکا به‌ویژه پنس و بولتون و اعلام سرنوشت الگوی لیبی در انتظار کره‌شمالی است موجبات عصبانیت کیم را فراهم کردند.
دانتونیو می‌گوید هیچ رئیس‌جمهوری به اندازه ترامپ در مورد بحران کره‌شمالی بی‌اطلاع و نادان نبوده است. او معتقد است برای درک ترامپ باید سوابق مذاکراتی او در امر تجارت را بررسی کرد. زمانی که او در قالب پیش برنده مشاور املاک در نیویورک بود بر حسب عادت گنده‌گویی و اغراق می‌کرد. یعنی طرح‌هایی می‌داد که شاید هرگز نمی‌توانست عملی سازد. یکبار از ساخت بزرگ‌ترین ساختمان در آمریکا سخن می‌گفت و بار دیگر از ساخت یک مرکز بزرگ همایش به نام پدر سخن می‌گفت که هیچ‌یک عملی نشد. اکنون همین گنده‌گویی را وارد عرصه سیاست کرده است. او تمام روسای جمهوری آمریکا از سال ۱۹۷۶ به این سو را مورد نقد قرار داده و آشکارا از خرید وفاداری قانون‌گذاران سخن به میان می‌آورد. در سال ۲۰۱۴ وقتی با او مصاحبه کردم او را مردی بی‌نهایت ناصاف و ناصادق یافتم. شاید این روش او در دنیای تجارت «گاهی» می‌توانست جواب دهد اما در مورد کره‌شمالی لااقل این رویکرد به بن بست خورد. ترامپ اکنون همچون میمون گیجی است که در وسط بازی قرار دارد و نمی‌داند چه کند.
دانتونیو معتقد است ترامپ بر خلاف ادعاهایش گویی در زمین پیونگ‌یانگ بازی می‌کند. چرا؟ به این دلیل که ظاهرا کره‌شمالی- با انجام مطالعه‌ای دقیق روی ترامپ- با آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی او را تحریک کرد. سپس فراتر رفته و «ترامپ ساده لوح و گول خور را آزردند و او را مضحکه عام ساختند.» کار به‌جایی رسید که ترامپ از «آتش و خشم» سخن گفت و باعث شد جهانیان از اقدامات ترامپ دچار بهت شوند. پس از جلب توجه ترامپ، آنها وارد مرحله بعد بازی خود شدند و «دست» خود را خوب بازی کردند. این بار شمالی‌ها در بازی‌های المپیک دل جنوبی‌ها را به‌دست آوردند و به جهان نشان دادند که می‌توانند به عضوی از جامعه بین‌المللی تبدیل شوند. در نهایت، کارت آخر را رو کردند. شمالی‌ها با اعتمادسازی ترامپ را به سویی سوق دادند که میل خود به مذاکرات و دیدار با کیم را بیان کند و مشروعیتی را که کیم به‌دنبالش بود دو دستی به او بدهد. در این راستا، پمپئو به کره‌شمالی اعزام شد. ترامپ خام کره‌شمالی شد. در این مسیر، چین را به جنگ تجاری تهدید کرد و از خود رنجاند. ترامپ با دعوت بولتون به کاخ سفید و دادن مشاور امنیت ملی به او و طرح الگو/ سرنوشت لیبی برای کره‌شمالی باز کارت‌های خود را سوزاند چراکه کره‌شمالی از خود چهره‌ای مذاکره‌جو و اهل مدارا نشان داد. در آخر، «روش ترامپی» ارسال نامه دال بر خروج از نشست ۱۲ ژوئن، نشان از «دیپلماسی آماتوری» ترامپ دارد؛ اینکه مردی به‌دنبال روشی آسان برای تمام کردن کاری دشوار است که چند دهه است کسی نتوانسته آن را به سرانجام رساند. دوگانه پنس- بولتون توانستند ترامپ را با رویکرد «باز»های آمریکایی همراه سازند و این «آس» را به کیم داد تا نشان دهد می‌تواند دوشادوش ترامپ به‌عنوان «رهبری واقعی» و «اهل مذاکره» شناخته شود. دانتونیو می‌پرسد: «چه کسی باخت؟ جواب آسان است. صلح دوستان جهان فرصت پیشرفت را باختند و ترامپ هم نوبل را از دست داد.»
لرزه بر اندام سیاست و اقتصاد شرق آسیا
لغو نشست ترامپ- کیم چند مساله را درخصوص تحولات شرق آسیا برانگیخت. اول اینکه، باعث گرم‌تر شدن روابط کره‌شمالی با چین شد. ترامپ و برخی از تحلیلگران بر این باورند که تمام این تغییر و تحولات در مواضع کره‌شمالی پس از آن به‌وجود آمد که کیم به چین سفر کرد و با «شی‌جین‌پینگ»، رئیس‌جمهور چین، دیدار کرد. برخی هم بر این باورند که کره‌شمالی بی‌گدار به آب نزده است. اگر با لغو این نشست، آمریکا موجبات تردید در مواضع شرکایش را به‌وجود آورد و وضع تحریم‌های جدید علیه کره‌شمالی را احتمالا دشوارتر ساخت اما کره‌شمالی هوشمندانه عمل کرد. «اون» بر خلاف ترامپ، وارد جنگ تجاری با چین نشد، بلکه روابط خود را با برادر بزرگ‌تر حفظ کرد. چنین بود که «جول‌ویت» می‌نویسد: «مقام‌های کره‌شمالی احمق نیستند. در صورت شکست در مذاکرات دوگانه کیم- ترامپ آنها برنامه B را در نظر داشتند. کارهایی که آنها انجام می‌دهند مقوم این نظر است.» روسیه و چین در گذشته در برابر تلاش‌های آمریکا برای افزایش فشار بر کره‌شمالی ایستادگی کردند. پوتین گفت: «کیم‌جونگ‌اون هر آنچه وعده داده بود را عمل کرد حتی یکی از سایت‌های هسته‌ای خود را منهدم کرد اما می‌شنویم که ایالات‌متحده این نشست را لغو می‌کند.»
این نشان می‌دهد که کره‌شمالی با ظرافت عمل کرده، خود را بازیگری فرصت‌شناس جا انداخته و عملا ترامپ را آچمز کرده است. «نیکول گوئتا» به نقل از موسسه تحقیقاتی استراتفور می‌نویسد: «اگر کره‌شمالی کارت‌های خود را به دقت بازی کند و از انجام آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی خودداری ورزد، چین و روسیه و کره‌جنوبی پیوندهای دیپلماتیک خود را حفظ خواهند کرد و احتمالا انگیزه‌های اقتصادی به آنها بدهد تا خلع سلاح هسته‌ای را خود ادامه دهند.» گوئتا می‌افزاید در زمانی که آمریکا می‌کوشد حمایت بین‌المللی برای تحریم‌ها به‌دست آورد اما لغو نشست با تمام حسن‌نیتی که کره‌شمالی انجام داد (منهدم کردن سایت هسته‌ای، آزادی زندانیان آمریکایی از این کشور، توقف آزمایشات هسته‌ای و موشکی و همراه کردن چین و روسیه و کره‌جنوبی) می‌تواند دست آمریکا را برای برخورد با این کشور ببندد و مذاکرات را «احتمالا» بدون حضور آمریکا به پیش ببرد.
در هر حال، اکنون در تمام منطقه شرق آسیا بار دیگر ترس و ناامنی سایه خود را گسترانده است. مردم منطقه بیم آن دارند که هر لحظه تنش‌ها یا درگیری‌های نظامی در منطقه افزایش یابد. آمریکا پیش از لغو نشست با کیم، تصمیم خود را به اطلاع کره‌جنوبی نرساند. «بن وسکات» و «یوکو ساواتسوکی»، در گزارش ۲۵ مه در سی‌ان‌ان نوشتند: «تصاویری که از کره‌جنوبی مخابره می‌شود نشان می‌دهد که رئیس‌جمهور این کشور با چهره‌ای در هم کشیده درحال بحث با مشاوران خود در مورد خروج ترامپ از نشست ۱۲ ژوئن است.» اکنون فضای ابهام و سردرگمی در سئول موج می‌زند. «کانگ کوانگ وا»، وزیر خارجه کره‌جنوبی، در تماس تلفنی با همتای آمریکایی‌اش مراتب نگرانی و ناراحتی کشورش را به پمپئو ابلاغ کرد. به گفته او این نشست می‌توانست «نقطه عطفی» در تاریخ خلع سلاح در شبه‌جزیره و ایجاد صلح دائم میان دو کره باشد. در تصاویری که سی‌ان‌ان به جهان مخابره کرد، مردم کره‌جنوبی با در دست گرفتن پلاکاردهایی در برابر سفارت آمریکا تجمع کرده و نسبت به رویکرد ترامپ اعتراض کردند. «رابرت کلی»، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ملی پوسان در کره‌جنوبی، می‌گوید: «رئیس‌جمهور کره‌جنوبی می‌توانست یکی از بزرگ‌ترین تحولات جهان را رقم زند، اما ترامپ آن را بر باد داد.» او می‌افزاید مون‌جائه‌این، رئیس‌جمهور کره‌جنوبی، تلاش بسیاری برای برگزاری این نشست به خرج داد و اعتبار خود را پای آن گذاشت اما اکنون جنوبی‌ها انگشت اتهام را به سوی آمریکا نشانه می‌روند. ژاپنی‌ها هم نگرانند. نخست‌وزیر ژاپن در سفر به روسیه خواستار «نظم دیپلماتیک جدید» در منطقه شد تا خلأ قدرتی پیش نیاید. «کوئیچی ناکانو»، استاد علوم سیاسی در دانشگاه صوفیه، می‌گوید لغو نشست ترامپ با کیم به نفع ژاپن هم هست: «آبه، نخست‌وزیر ژاپن، می‌تواند این بست را به منزله تاییدیه‌ای برای سخنان خود بگیرد که کره‌شمالی قابل اعتماد نیست و خواستار فشار بیشتر بر این کشور و خرید چتر امنیتی آمریکا شود.» با این حال، رسانه‌های ژاپنی در مورد نحوه مواجهه با خروج ترامپ دچار دودستگی هستند.
همه چیز به نفع چین است
با این حال، چینی‌ها هم در ابتدا سکوت اختیار کردند. اما پس از مدتی، روزنامه «گلوبال تایمز» این کشور اعلام کرد که لغو این نشست به موضع آمریکا در منطقه بسیار لطمه خواهد زد و چهره ملی آمریکا را خدشه‌دار خواهد کرد. «بونی گلاسر»، مدیر مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی «پروژه قدرت چین» می‌گوید: «اگر تنش‌ها میان آمریکا و کره‌شمالی افزایش یابد، اگرچه اوضاع برای چین هم دشوار می‌شود اما در نهایت این کشور می‌تواند به‌عنوان واسط یا میانجی وارد میدان شود و با طرفین همکاری نزدیکی داشته باشد.» برخی هم معتقدند چین «قدرتمندترین موضع را در میان کشورهای درگیر در مذاکرات کره‌شمالی دارد.»
«جین پرلز»، گزارشگر نیویورک‌تایمز در ۲۴ مه ۲۰۱۸، در همین رابطه می‌نویسد پس از خروج آمریکا از دیدار ۱۲ ژوئن، کاخ سفید اعلام کرد که شدیدترین تحریم‌ها در مورد کره‌شمالی اعمال خواهد شد اما اجرای آن به همکاری چین نیاز دارد. او معتقد است توقف این مذاکرات می‌تواند امتیازی برای چینی‌ها در مذاکرات تجاری‌شان با آمریکا باشد. «جین پرلز» معتقد است که همه چیز به نحوه واکنش کره‌شمالی بستگی دارد. اگر کیم احساس اجبار کند که از سرگیری برنامه تسلیحات هسته‌ای این کشور الزامی است منطقه بار دیگر در وضعیت قرمز قرار خواهد گرفت، اما اگر عقب‌نشینی کند و حسن‌نیت خود را به همسایگان نشان دهد، احتمالا شاهد کاهش تحریم‌های اقتصادی همسایگان این کشور خواهیم بود. در این میان، چینی‌ها ظاهرا در مورد لغو نشست ترامپ- کیم، سرعت مذاکرات و چشم‌انداز نزدیکی کیم به آمریکایی‌ها عصبانی هستند آن هم در شرایطی که آمریکایی‌ها وارد جنگ تجاری با چین شده‌اند. اما لغو این دیدار به «شی» اجازه می‌دهد تا از نفوذ خود بر کره‌شمالی (خواه در مسیر سخت‌تر کردن یا تضعیف اجرای رژیم تحریم‌ها) به‌عنوان کارتی برای چانه‌زنی در جنگ تجاری با آمریکا استفاده کند. «جیمز مان»، نویسنده کتاب «فانتزی چین» می‌نویسد: «چشم‌انداز معامله بدون معامله، ابزاری به چین در زمینه تجارت می‌دهد.» «چنگ‌شیاهو»، متخصص کره‌شمالی در دانشگاه رنمین در پکن، اقدام ترامپ را «خبری بد» توصیف می‌کند اما می‌گوید این کار فرصت را به چین می‌دهد که در کسوت «میانجیگر» ظاهر شود. ترامپ معتقد است دو هفته پیش در دیدار «کیم- شی» در دالیان چین «چیزی میان آنها رخ داده که باعث شد کیم بی‌تجربه لحن و رویکرد سخت‌تری در پیش بگیرد.» به همین دلیل بود که ترامپ رئیس‌جمهور چین را «پوکربازی در حد جهانی» معرفی کرد.
تحلیلگران معتقدند که رویکرد سخت‌کیم ارتباطی با «شی» ندارد، بلکه این رویکرد سخت بیشتر ناشی از نگرانی‌های داخلی در مورد بقای کیم است نه مداخلات «شی.» تحلیلگران چینی هم بر این باورند که این کشور از معامله صلح در شبه‌جزیره بیشتر منتفع خواهد شد، زیرا چشم‌انداز درگیری فاجعه بار با نیروهای آمریکایی در مرز یا فروپاشی کره‌شمالی از میان می‌رود. برخی تحلیلگران آمریکایی از جمله «داگلاس. اچ. پال»، معاون رئیس در بنیاد کارنگی برای صلح بین‌الملل، هم با این تحلیل موافقند و می‌گویند رویکرد سخت اخیر کیم ناشی از نگرانی‌های رژیم در مورد حفظ و بقای خود است. با این حال، برخی تحلیلگران آمریکایی معتقدند که نفع چین در آهسته یا کند کردن فرآیند مذاکرات و نزدیکی میان آمریکا- کره‌شمالی است.
محمدحسین باقی