یزدفردا

آرش قدیریان
این روزها خبر از دست دادن پزشکی شهیر از دیار شهرمان، تب شادی جهانی شدن یزد را خیلی زود سرد کرد. همه‌ی شهر به هم تسلیت می‌گویند و گویی زیر پوستین شهر غمی سنگین خفته است.
از خدمات و محسنات دکتر جلال مجیبیان در این چند روز بسیار شنیده ایم؛ بزرگ مردی که در روزگار خود و شرایط آن زمان به کسب علم پرداخت، از دیگران تجربه آموخت و ارزشمندتر از همه این که علمش را به عمل تبدیل کرد. در شرایطی که کم ترین امکانات پزشکی در استان یزد یافت می‌شد، همت نمود و علاوه بر خدماتش به عنوان یک پزشک زنان و زایمان، اولین بیمارستان خصوصی استان یزد را دایر کرد. بیش از پنجاه سال بیمارستانش را خود اداره کرد و در زمانه‌ای که بسیاری خدمات دولتی را وسیله خدمت به خلق الله می‌دانند، او با دانش خود به مردم خدمت کرد و بیش از صدوچهل هزار نوزاد در بیمارستان او متولد شدند.
جای تعجب ندارد که تمام شهر یا استان یزد در غم از دست دادن دکتر مجیبیان شریک باشند. چه بسیار مردان و زنانی که امروز، وقتی از مقابل بیمارستان او می‌گذرند خاطرات شیرین پدر شدن و مادر شدن به یادشان می‌آید. من و صدها هزار کودک، نوجوان، جوان و میان سال، این بیمارستان را به چشم زادگاه خود می‌نگریم و از این بابت به بنیان‌گذار آن احساس دین می‌کنیم. بنابراین من از آن صدها هزار نفر دعوت می‌کنم تا در مراسم تشییع پیکر این دانشمند و پزشک خدوم در روز دوشنبه، از مسجد برخوردار به سمت مسجد حظیره شرکت نمایند.