یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
عکس منتشر نشده‌ای از سومین شهید محراب آیت‌ا... صدوقی
هفته نامه آيينه يزد
شهیدان زنده‌اند و در نزد پروردگارشان متنعم خواهند بود
آیینه یزد- عکس منتشر نشده‌ای از سومین شهید محراب آیت‌ا... صدوقی، مرحوم حجت‌الاسلام والمسلمین مناقب یزدی و مهندس احمد دوست حسینی رییس صندوق توسعه ملی، مدیر مسئول آیینه یزد در حال گزارش امور مربوط به کمیته انقلاب اسلامی یزد- اسفند ماه 1357.
یاد ایام- پیروزی انقلاب و به تبع آن استقرار جمهوری اسلامی در ایران نتیجه یک تحول عظیم اجتماعی بود که هدایت و رهبری این تحول بزرگ را انسانی خردمند و دین‌شناس و آگاه و با تدبیر عهده‌دار بود. آن پیر روشن ضمیر در جهت حاکمیت عدالت و آزادی و نجات مردم از اطاعت و بندگی کسانی که خود برده و دست نشانده قدرتمندان زورگوی عالم بودند سال‌های متمادی کوشیده بود. اما حضور آحاد مردم و شرکت تمام طبقات و گروه‌ها اعم از شهری و روستایی، فقیر و غنی، جوان و پیر و زن و مرد با هر ایده و عقیده و هر گرایش و سلیقه در این تحول بنیادین ضرورتی انکارناپذیر بود. ویژگی منحصر به فرد آن عالم مجاهد یعنی خمینی بزرگ بسیج میلیونی توده‌های مردم بود که توانست این انقلاب شکوهمند را پی افکند. در آن روزگار که حکومت پهلوی پایگاه مردمی خویش را از دست داده بود و اساساً اعتقادی به حمایت و خواست و نظر مردم نداشت برای ادامه نظام سلطه خود تکیه بر قدرت و زور و اسلحه و پشتیبانی قدرت‌های دنیا را کافی می‌دانست و در یک کلام کارگزاران وابسته به حکومت، مردم را از حضور در عرصه‌های گوناگون سیاست و اقتصاد و فرهنگ و اجتماع رانده بودند. آری رهبری قدرتمند امام(ره) و همراهی و همگامی تمام مردم طی یک دوره نه چندان طولانی بنیاد رژیم گذشته را برکند و به استقرار نظام اسلامی منجر شد امّا یک حلقه واسط در این بین قابل تامل و توجه است و آن حضور و فعالیت و شرکت بسیاری از نیروهای انقلابی و چهره‌های برجسته نظام اعم از روحانی و دانشگاهی و مردمی بودند که از سال‌ها قبل تحمل انواع شداید و سختی‌ها، شکنجه‌ها و زندان‌ها و تبعیدها و شهادت‌ها را به جان خریدند. در روزگاری که پهلوی دوم خود را یکه‌تاز میدان سیاست و قدرت می‌دانست و غرق در سرمستی و غرور ناشی از ثروت و توهم حکومت 2500 ساله بود و گفتن نام «خمینی» به عنوان عالم دین و مرجع تقلید زندان و شکنجه و تبعید داشت آن جوانمردان از بذل جان و مال و حیثیت اجتماعی خویش دریغ نکردند و در راس این گروه شهیدانند. شهیدانی که امروز در بستر خاک غنوده‌اند و بزرگانی که پیام آزادی و حرمت و عدالت را سر دادند و جهان را بدرود گفتند حق بزرگی دارند که با فراموش کردن آنان این حق بر ذمه یکایک ما ایرانیان آزادی‌خواه و عدالت طلب است. روحانیون برجسته، دانشگاهیان و دانشجویان و معلمان نام‌آور و چهره‌های شاخصی در اقصی نقاط کشور در زمره این رادمردان‌اند که در طبقات اجتماعی گوناگون، آزادی و عدالت را فریاد کردند. گفتند و نوشتند و روشنگری و آگاهی‌بخشی را با صدای رسا اعلام کردند. آنان سربازان جان برکف خمینی بزرگ بودند که از هیچ کوششی دریغ نکردند تا اتحاد و ارتباط بین رهبری و توده‌ها مستحکم شود و دوام یابد. شهیدان، آزادگان، ایثارگران و مردان و زنان بسیاری در تکمیل این حلقه واسط ایستادگی کردند تا نظام جمهوری اسلامی استقرار یابد. در خطّه مرکزی کشور و در دیار ما (یزد) شهید بزرگوار آیت‌ا... صدوقی رحمه‌ا...علیه و همراهان و همفکرانش از جمله این مجاهدان خستگی‌ناپذیر بودند که پیشگامی و پیشتازی آنان در تمام عرصه‌های مبارزه و پیروزی و خدمت پس از پیروزی زبان زد خاص و عام بود. آنان یاران بی‌ادعای انقلاب و امام(ره) بودند که فقط رضای پروردگار را مدنظر داشتند و برای استقرار عدالت و آزادی و آگاهی و معیشت نیازمندان و درماندگان و مستضعفان سرازپا نمی‌شناختند. در آن ایام احساس مسئولیت و وظیفه، رفع نیاز توده‌های مردم، حل مشکلات گرفتاران و خدمت خالصانه به خلق خدا، هّم‌وغم دست‌اندرکاران بود. در جنگ تحمیلی که پی‌آمد قلدری‌های قدرتمندان دنیا بود علاوه بر حضور شجاعانه میلیون‌ها جوان ایرانی در جبهه‌های نبرد کمک‌های سخاوتمندانه توده‌ها پشتوانه رزمندگان بود که سرانجام یک وجب از خاک این سرزمین در تصرف دشمن نماند. آن روزها شاهد بودیم که پیرزنی روستایی چند عدد تخم‌مرغ را که تمام زندگی و دارائیش بود به رزمندگان تقدیم می‌کرد. آن خلوص و تعهد و احساس مسئولیت و همراهی و همگامی‌ها باعث پیروزی و موفقیت بود که وعده خداوند در قرآن کریم نیز مؤید آنست. تفاوت و تبعیض و اختلاس و ارتشاء و فساد و رانت و فرارمغزها و پارتی بازی و ویژه‌خواری و آقازادگی و فقر و فحشا و اعتیاد و غیره گویی بساطش برچیده شده بود آری یاد آن ایام گرامی باد و یاد کسانی که برای پیروزی حق و عدالت و آزادی و آزادگی جان فشاندند. آنان‌که در جوار رحمت خداوندی جای گرفتند روانشان شاد و آنان که هنوز در زوایای پیدا و پنهان کشور دوران کهنسالی و تقاعد را می‌گذرانند عمر و عزتشان افزون باد که وجودشان مغتنم است و قدردانی و قدرشناسی از آنان وظیفه. والسّلام