یزدفردا | نسخه چاپی | بزرگان و دغدغه خدمت به خلق

خبرنگار یزدفردا" طبس : خدمت به خلق، زمان و مکان نمی شناسد؛ اگر خادم باشی در ساعت غیر اداری هم خدمت می کنی حتی روی زمین!! عبادت بجز خدمت خلق نیست

به تسبیح وسجاده و دلق نیست

بزرگان و دغدغه خدمت به خلق

انسان های بزرگ همواره در اندیشه دیگرانند و دل در گرو خدمت به مردم می نهند.

سعدی شیرازی، از جمله این بزرگان است که هم خویش را به این صفت آراست و هم دیگران را به این خیر بزرگ فراخوانده است.

وی که سال ها جهت کسب حکمت و تجربه، تلخی سفر را تحمل کرد و به تعبیر خودش، «تا دورترین نقاط جهان نیز به پیش رفت»، نخستین مسئله ای که پس از آن سفر پرمایه، ذهنش را به خود مشغول ساخت، خدمت به مردم بوده است تا بر ایشان تحفه هایی از علم و معنویت به ارمغان آرد و کام آنان را با سخنانی شیرین تر از قند حلاوت بخشد، چنان که خود، این گونه سروده است:

دریغ آمدم ز آن همه بوستان	تهی دست رفتن سوی دوستان
به دل گفتم از مصر، قند آورم	برِ دوستان ارمغانی برم
مرا گر تهی بود از آن قند، دست	سخن های شیرین تر از قند هست
نه قندی که مردم به صورت خورند	که ارباب معنی به کاغذ برند

اهتمام و عنایت سعدی به مردم، تا آن جاست که حاضر می شود، «چون عود، در آتش اندیشه بسوزد»، تا در نتیجه، عطر دلاویز خدمت را در میان آدمیان بپراکند و روحشان را بدین وسیله بنوازد:

سعیم این است که در آتش اندیشه چو عود

خویشتنِ سوخته ام تا به جهان بو برود