یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 24 Tir 1395 - 21:53
شناسه : 124740
بازدید : 9625
هزاران هزار بیمار مانند کیارستمی روی تخت بیمارستان‌ها خوابیدند. صدای آنها به گوش چه کسی می‌رسد؟ امید که این پرونده هم مانند بسیاری از پرونده‌های قضائی و پزشکی مشمول مرور زمان نشود.
از کیارستمی که گذشت. ما او را به راحتی از دست دادیم. هزاران هزار بیمار مانند کیارستمی روی تخت بیمارستان‌ها خوابیدند. صدای آنها به گوش چه کسی می‌رسد؟ امید که این پرونده هم مانند بسیاری از پرونده‌های قضائی و پزشکی مشمول مرور زمان نشود.
به گزارش اعتدال، روزنامه «وقایع اتفاقیه» نوشت: «دکتر رضا پایدار از زمانی که وزیر بهداشت به طور مستقیم بر روند درمانی عباس کیارستمی نظارت می‌کرد، به عنوان مسئول تیم رسیدگی انتخاب شد. او این روزها مرتب درباره مسیر درمان و عدم رضایت وزیر بهداشت برای خروج این هنرمند بزرگ از ایران صحبت می‌کند و گزارش می‌دهد که مسیر درمانی درستی بعد از تشکیل تیم رسیدگی طی شد و اگر درمان به همین نحو پیش می‌رفت، شاید حالا وضعیت به گونه دیگری بود. او بارها از نحوه درمان، ویزیت‌های مکرر خود و همکارانش و همین طور وزیر بهداشت گفته و این که درمان این بیمار تا منزل هم ادامه داشت و پزشکان تیم رسیدگی و حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، بارها او را در خانه هم ویزیت کردند و به طور کامل در جریان درمان او قرار داشتند. توصیه همه آنها این بوده که کیارستمی درمان خود را در ایران ادامه دهد و به فرانسه نرود. به گفته مسئول تیم رسیدگی به کیارستمی، وزیر بهداشت حتی به کیارستمی پیشنهاد می‌دهد چنانچه مایل به درمان توسط پزشک خارجی است، مقدمات سفر پزشک را به ایران فراهم کنند اما آن طور که پایدار می‌گوید، کیارستمی بر این سفر اصرار داشته و بر خلاف توصیه آنها به پاریس سفر کرده است.
جمعه گذشته در تماسی که با دکتر پایدار داشتیم او ما و رسانه‌ها را متهم به جنجال‌سازی کرده و گفت: از 12 فروردین که در جریان درمان قرار گرفته، از هیچ کاری دریغ نکرده است و شکایت خانواده کیارستمی در حال پیگری در نظام پزشکی است. ما از او خواستیم درباره اتفاقاتی که قبل از ورود او به پرونده رخ داده، توضیح دهد که تلفن را قطع کرد و به پرسش ما پاسخی نداد.
صبح شنبه با تماسی که با یکی از بستگان کیارستمی داشتیم، تمامی اتفاقات را برای او تشریح و شرح ماوقع و گفت‌وگوی خود با دکتر پایدار را برای او تعریف کردیم. نازلی گرگانی همراه همسرش که فرزند خواهر این کارگردان است، در زمان بستری شدن کیارستمی در بیمارستان همراه اعضای خانواده در کنار این هنرمند بود. افرادی که برای ملاقات به بیمارستان می‌رفتند، بیشتر مواقع او را در آنجا می‌دیدند که با نگرانی و البته با روی باز پذیرای ملاقات‌کنندگان بود و آنها را در جریان سیر بیماری می‌گذاشت. او در واکنش به رفتار دکتر پایدار در مقابل پرسش ما گفت: «عصبانیت مشکلی را حل نمی‌کند. این کار نه ما را آرام می‌کند و نه مردم را. به جای این کار فکری به حال سیستم درمان و پزشکی ایران کنند که بسیار معیوب است.»
او با تأکید بر این که پزشکان اطلاع‌رسانی درستی درباره بیماری این کارگردان بزرگ سینما انجام نمی‌دهند، ابتلا به سرطان را به طور قطع رد می‌کند؛ چرا که گواه آن جواب پاتولوژی است که هرگونه سرطان دستگاه گوارش را نفی کرده است. به گفته گرگانی، کیارستمی با تشخیص پولیپ روده بزرگ بدون انجام آزمایش پاتولوژی راهی اتاق عمل و به تشخیص پزشک بخش اعظمی از روده بزرگ او خارج شد؛ در حالی که به گفته کارشناسان نیازی به عمل جراحی به این وسعت نبوده و نتیجه آزمایشات پاتولوژی هم وقوع هرگونه سرطان را رد می‌کند. بنا بر نظارت پزشکانی که این ماجرا را دنبال کردند، اگر در همان ابتدا آزمایشات پاتولوژی انجام می‌شد، نیازی به عمل جراحی نبود و در صورت نتیجه مثبت آزمایشات باید جراحی به این وسعت انجام می‌گرفت.
گرگانی به حال بیمارانی که بنیه مالی محدودی دارند و به ناچار تحت چنین جراحی‌هایی قرار می‌گیرند، افسوس می‌خورد؛ چرا که آنها علاوه بر پرداخت هزینه‌های بالا دچار عوارض چنین جراحی‌هایی هم می‌شوند. خانواده کیارستمی مشکلی برای پرداخت هزینه‌ها نداشتند اما افرادی هستند که برای پرداخت هزینه‌ها فرش زیر پای خود را می‌فروشند و در نهایت بدون این که بیمار آنها بهبود پیدا کرده باشد، عزادار می‌شوند.
پس از جراحی با این که دکتر احمد میر اعلام می‌کند، جراحی موفقیت‌آمیز بوده، کیارستمی دچار عفونت و خونریزی می‌شود اما پزشک راهی تعطیلات نوروزی در سفری به خارج از کشور می‌شود. این در حالی است که پزشک معالج به خوبی در جریان روند درمان بوده و از حساس بودن معالجه خبر داشته اما ترجیح می‌دهد به تفریح و سفر بپردازد. گرگانی می‌گوید: «اگر آقای دکتر در بیمارستان حضور داشتند، ممکن بود روند درمان طور دیگری طی شود اما ایشان مسئولیت‌پذیر نبودند و حالا حتی نمی‌توان گفت که پزشک حاذقی هم هستند؛ چرا که بدون انجام آزمایشات پاتولوژی بیمار خود را جراحی کردند. آقای کیارستمی وقتی از این موضوع با خبر شد خیلی عصبانی و ناراحت شد و حتی به ما اعتراض کرد که چرا اجازه چنین کاری به این دکتر داده شد.»
به گفته این عضو خانواده کیارستمی بعد از بروز عفونت، دکتر میر که شور و شوق سفر داشته بیمار را به دکتر پارسا که متخصص عفونی هستند، ارجاع می‌دهد. دکتر میر می‌گوید عمل من موفقیت‌آمیز بوده و دکتر پارسا هم در پاسخ به او می‌گوید، این بیمار با تشخیص عفونت بستری نشدند که من او را تحت‌نظر بگیرم. هر دو پزشک به دلیل تعطیلات نوروزی بیمار را رها کرده و به سفر می‌روند. گرگانی این پرسش را مطرح می‌کند که در چنین مواردی چه کسی باید پاسخگوی بیماران و همراهان آنها باشد؟ آیا پزشکان حاذق و متخصص یک بیمارستان باید دسته‌جمعی به مسافرت بروند. اگر مشکلی برای بیمار به وجود بیاید، چه کسی باید به فکر درمان او باشد؟
در این شرایط که کیارستمی کاهش شدید وزن و عفونت شدید پیدا می‌کند، پزشکی که سابقه کمتری از پزشکان قبلی دارد، کنترل اوضاع را بر عهده می‌گیرد که گرگانی می‌گوید او تنها کسی بود که در موقعیت‌های اضطراری و اورژانسی پیگیر وضعیت این بیمار بوده است. با همه رنج و دردی که این خانواده به آن مبتلا هستند، گرگانی تأکید می‌کند که پزشکان متخصص حاذق و مسئولی هم هستند که احساس مسئولیت دارند و تعداد آنها هم کم نیست اما درس خواندن و پزشک شدن به این معنی نیست که این افراد به دیگران برتری دارند و باید وضعیت بیمار را به او و خانواده‌اش اطلاع دهند و آنها را از روند درمان مطلع کنند.
این عضو خانواده داغدار کیارستمی می‌گوید: «پزشکان ولی‌نعمت ما نیستند. شغل آنها خدمت‌رسانی به بیماران است و برای همین درس خوانده‌اند. وقتی دکتر میر برای عیادت به منزل آقای کیارستمی آمد، او را نپذیرفت و به او پیغام رساند که در شأن من و شما نیست که دیگر با هم روبه‌رو شویم. دکتر میر هم در پیغام تلگرامی عجیبی عنوان می‌کند که من نمی‌توانم رازهای بیمارم را فاش کنم. در حالی که رازی باقی نمانده بود. آقای کیارستمی از همه چیز باخبر بودند. 17 اسفند که به بیمارستان رفتند به ما گفتند اطلاع‌رسانی نکنید چون قرار بود بعد از جراحی سه روز در بخش باشند و بعد هم به خانه بیایند. ایشان نمی‌خواستند، مردم از جراحی باخبر شده و مقابل بیمارستان جمع شوند. می‌خواستند وقتی به خانه آمدند در این باره خبررسانی شود.»
در نبود پزشکان متخصص، میزان عفونت به اندازه‌ای می‌رسد که حتی عفونت و چرک از بخیه‌ها هم به بیرون نشت پیدا می‌کند و گرگانی تأکید می‌کند اگر اقدامات بعدی ناشی از رسانه‌ای شدن روند درمان انجام نمی‌گرفت، کیارستمی در همان تعطیلات نوروز از دست می‌رفت. او تأکید می‌کند: «آقای جنتی درست می‌گویند که اگر ما نبودیم، کیارستمی از بین می‌رفت. اگر آقای وزیر بهداشت نیامده بودند، معلوم نبود چه اتفاقی برای آقای کیارستمی می‌افتاد. آقای هاشمی چرا از این حرف وزیر ارشاد ناراحت می‌شوند؟ آقای جنتی دقیقا حرف ما را زدند.»
عضو خانواده کیارستمی از این که قبل از تعطیلات نوروز اطلاع‌رسانی نکرده و وزیر را در جریان قرار ندادند، ابراز تاسف می‌کند. به گفته او، پزشکان متخصص در پاسخ به اعتراض این خانواده درباره این که چرا با وجود وخامت حال بیمار به سفر رفتند، می‌گویند پزشکی کار سخت و طاقت‌فرسایی است و نباید توقع داشت که ما پزشکان به تعطیلات نرویم. در حالی که یک پزشک نباید مانند یک تاجر، کرکره تجارتخانه را پایین بکشد و بدون توجه به بیمارانش آنها را به پرسنل بیمارستان واگذار کند.
دکتر میر در پاسخ به اعتراض به این خانواده گفته در سفر تنها در اتاق هتل به اینترنت دسترسی داشت و از آنجا با خواندن خبرها ناراحت و غمگین می‌شده است با این حال او 15 روز تمام در سفر بوده و حتی با خواندن خبرها هم تمایلی به بازگشت نداشته است.
گرگانی با اعتراض شدید به این پزشک معتقد است او علاوه بر سهل‌انگاری به ناحق حرف می‌زند: «دکتر میر هم اشتباهاتش را مخفی می‌کند و به گردن نمی‌گیرد، هم راست نمی‌گوید. چون آزمایشات پاتولوژی مشخص می‌کند که آقای کیارستمی اصلا سرطان نداشتند. پزشکی که به این راحتی دروغ می‌گوید، چطور قسم پزشکی خورده است؟ ایشان فیلمی را منتشر کردند که بتوانند خودشان را بی‌تقصیر نشان دهند. این فیلم آقای کیارستمی را به حدی ناراحت کرده که به ما معترض شدند چرا اجازه ادامه درمان به این دکتر داده‌ایم.»
عضو این خانواده داغدیده بر این اعتقاد است که پرونده پزشکی کیارستمی به پرونده پزشکی مردم ایران گره خورده است. مرگ این هنرمند نمونه‌ای از بی‌توجهی پزشکان به بیمارانی است که خانواده‌شان عزادار شدند.
پرونده پزشکی کارگردان شاخص و از دست رفته سینمای ایران بنا به شکایت خانواده‌اش در حال پیگیری است. سازمان نظام پزشکی خارج از نوبت در حال بررسی این پرونده است. خانواده این هنرمند بزرگ به شدت به دنبال پیگیری این پرونده هستند تا شاید راه برای اشتباهات این چنینی بسته شود. از کیارستمی که گذشت. ما او را به راحتی از دست دادیم. هزاران هزار بیمار مانند کیارستمی روی تخت بیمارستان‌ها خوابیدند. صدای آنها به گوش چه کسی می‌رسد؟ امید که این پرونده هم مانند بسیاری از پرونده‌های قضائی و پزشکی مشمول مرور زمان نشود.
به گزارش اعتدال، روزنامه «وقایع اتفاقیه» نوشت: «دکتر رضا پایدار از زمانی که وزیر بهداشت به طور مستقیم بر روند درمانی عباس کیارستمی نظارت می‌کرد، به عنوان مسئول تیم رسیدگی انتخاب شد. او این روزها مرتب درباره مسیر درمان و عدم رضایت وزیر بهداشت برای خروج این هنرمند بزرگ از ایران صحبت می‌کند و گزارش می‌دهد که مسیر درمانی درستی بعد از تشکیل تیم رسیدگی طی شد و اگر درمان به همین نحو پیش می‌رفت، شاید حالا وضعیت به گونه دیگری بود. او بارها از نحوه درمان، ویزیت‌های مکرر خود و همکارانش و همین طور وزیر بهداشت گفته و این که درمان این بیمار تا منزل هم ادامه داشت و پزشکان تیم رسیدگی و حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، بارها او را در خانه هم ویزیت کردند و به طور کامل در جریان درمان او قرار داشتند. توصیه همه آنها این بوده که کیارستمی درمان خود را در ایران ادامه دهد و به فرانسه نرود. به گفته مسئول تیم رسیدگی به کیارستمی، وزیر بهداشت حتی به کیارستمی پیشنهاد می‌دهد چنانچه مایل به درمان توسط پزشک خارجی است، مقدمات سفر پزشک را به ایران فراهم کنند اما آن طور که پایدار می‌گوید، کیارستمی بر این سفر اصرار داشته و بر خلاف توصیه آنها به پاریس سفر کرده است.
جمعه گذشته در تماسی که با دکتر پایدار داشتیم او ما و رسانه‌ها را متهم به جنجال‌سازی کرده و گفت: از 12 فروردین که در جریان درمان قرار گرفته، از هیچ کاری دریغ نکرده است و شکایت خانواده کیارستمی در حال پیگری در نظام پزشکی است. ما از او خواستیم درباره اتفاقاتی که قبل از ورود او به پرونده رخ داده، توضیح دهد که تلفن را قطع کرد و به پرسش ما پاسخی نداد.
صبح شنبه با تماسی که با یکی از بستگان کیارستمی داشتیم، تمامی اتفاقات را برای او تشریح و شرح ماوقع و گفت‌وگوی خود با دکتر پایدار را برای او تعریف کردیم. نازلی گرگانی همراه همسرش که فرزند خواهر این کارگردان است، در زمان بستری شدن کیارستمی در بیمارستان همراه اعضای خانواده در کنار این هنرمند بود. افرادی که برای ملاقات به بیمارستان می‌رفتند، بیشتر مواقع او را در آنجا می‌دیدند که با نگرانی و البته با روی باز پذیرای ملاقات‌کنندگان بود و آنها را در جریان سیر بیماری می‌گذاشت. او در واکنش به رفتار دکتر پایدار در مقابل پرسش ما گفت: «عصبانیت مشکلی را حل نمی‌کند. این کار نه ما را آرام می‌کند و نه مردم را. به جای این کار فکری به حال سیستم درمان و پزشکی ایران کنند که بسیار معیوب است.»
او با تأکید بر این که پزشکان اطلاع‌رسانی درستی درباره بیماری این کارگردان بزرگ سینما انجام نمی‌دهند، ابتلا به سرطان را به طور قطع رد می‌کند؛ چرا که گواه آن جواب پاتولوژی است که هرگونه سرطان دستگاه گوارش را نفی کرده است. به گفته گرگانی، کیارستمی با تشخیص پولیپ روده بزرگ بدون انجام آزمایش پاتولوژی راهی اتاق عمل و به تشخیص پزشک بخش اعظمی از روده بزرگ او خارج شد؛ در حالی که به گفته کارشناسان نیازی به عمل جراحی به این وسعت نبوده و نتیجه آزمایشات پاتولوژی هم وقوع هرگونه سرطان را رد می‌کند. بنا بر نظارت پزشکانی که این ماجرا را دنبال کردند، اگر در همان ابتدا آزمایشات پاتولوژی انجام می‌شد، نیازی به عمل جراحی نبود و در صورت نتیجه مثبت آزمایشات باید جراحی به این وسعت انجام می‌گرفت.
گرگانی به حال بیمارانی که بنیه مالی محدودی دارند و به ناچار تحت چنین جراحی‌هایی قرار می‌گیرند، افسوس می‌خورد؛ چرا که آنها علاوه بر پرداخت هزینه‌های بالا دچار عوارض چنین جراحی‌هایی هم می‌شوند. خانواده کیارستمی مشکلی برای پرداخت هزینه‌ها نداشتند اما افرادی هستند که برای پرداخت هزینه‌ها فرش زیر پای خود را می‌فروشند و در نهایت بدون این که بیمار آنها بهبود پیدا کرده باشد، عزادار می‌شوند.
پس از جراحی با این که دکتر احمد میر اعلام می‌کند، جراحی موفقیت‌آمیز بوده، کیارستمی دچار عفونت و خونریزی می‌شود اما پزشک راهی تعطیلات نوروزی در سفری به خارج از کشور می‌شود. این در حالی است که پزشک معالج به خوبی در جریان روند درمان بوده و از حساس بودن معالجه خبر داشته اما ترجیح می‌دهد به تفریح و سفر بپردازد. گرگانی می‌گوید: «اگر آقای دکتر در بیمارستان حضور داشتند، ممکن بود روند درمان طور دیگری طی شود اما ایشان مسئولیت‌پذیر نبودند و حالا حتی نمی‌توان گفت که پزشک حاذقی هم هستند؛ چرا که بدون انجام آزمایشات پاتولوژی بیمار خود را جراحی کردند. آقای کیارستمی وقتی از این موضوع با خبر شد خیلی عصبانی و ناراحت شد و حتی به ما اعتراض کرد که چرا اجازه چنین کاری به این دکتر داده شد.»
به گفته این عضو خانواده کیارستمی بعد از بروز عفونت، دکتر میر که شور و شوق سفر داشته بیمار را به دکتر پارسا که متخصص عفونی هستند، ارجاع می‌دهد. دکتر میر می‌گوید عمل من موفقیت‌آمیز بوده و دکتر پارسا هم در پاسخ به او می‌گوید، این بیمار با تشخیص عفونت بستری نشدند که من او را تحت‌نظر بگیرم. هر دو پزشک به دلیل تعطیلات نوروزی بیمار را رها کرده و به سفر می‌روند. گرگانی این پرسش را مطرح می‌کند که در چنین مواردی چه کسی باید پاسخگوی بیماران و همراهان آنها باشد؟ آیا پزشکان حاذق و متخصص یک بیمارستان باید دسته‌جمعی به مسافرت بروند. اگر مشکلی برای بیمار به وجود بیاید، چه کسی باید به فکر درمان او باشد؟
در این شرایط که کیارستمی کاهش شدید وزن و عفونت شدید پیدا می‌کند، پزشکی که سابقه کمتری از پزشکان قبلی دارد، کنترل اوضاع را بر عهده می‌گیرد که گرگانی می‌گوید او تنها کسی بود که در موقعیت‌های اضطراری و اورژانسی پیگیر وضعیت این بیمار بوده است. با همه رنج و دردی که این خانواده به آن مبتلا هستند، گرگانی تأکید می‌کند که پزشکان متخصص حاذق و مسئولی هم هستند که احساس مسئولیت دارند و تعداد آنها هم کم نیست اما درس خواندن و پزشک شدن به این معنی نیست که این افراد به دیگران برتری دارند و باید وضعیت بیمار را به او و خانواده‌اش اطلاع دهند و آنها را از روند درمان مطلع کنند.
این عضو خانواده داغدار کیارستمی می‌گوید: «پزشکان ولی‌نعمت ما نیستند. شغل آنها خدمت‌رسانی به بیماران است و برای همین درس خوانده‌اند. وقتی دکتر میر برای عیادت به منزل آقای کیارستمی آمد، او را نپذیرفت و به او پیغام رساند که در شأن من و شما نیست که دیگر با هم روبه‌رو شویم. دکتر میر هم در پیغام تلگرامی عجیبی عنوان می‌کند که من نمی‌توانم رازهای بیمارم را فاش کنم. در حالی که رازی باقی نمانده بود. آقای کیارستمی از همه چیز باخبر بودند. 17 اسفند که به بیمارستان رفتند به ما گفتند اطلاع‌رسانی نکنید چون قرار بود بعد از جراحی سه روز در بخش باشند و بعد هم به خانه بیایند. ایشان نمی‌خواستند، مردم از جراحی باخبر شده و مقابل بیمارستان جمع شوند. می‌خواستند وقتی به خانه آمدند در این باره خبررسانی شود.»
در نبود پزشکان متخصص، میزان عفونت به اندازه‌ای می‌رسد که حتی عفونت و چرک از بخیه‌ها هم به بیرون نشت پیدا می‌کند و گرگانی تأکید می‌کند اگر اقدامات بعدی ناشی از رسانه‌ای شدن روند درمان انجام نمی‌گرفت، کیارستمی در همان تعطیلات نوروز از دست می‌رفت. او تأکید می‌کند: «آقای جنتی درست می‌گویند که اگر ما نبودیم، کیارستمی از بین می‌رفت. اگر آقای وزیر بهداشت نیامده بودند، معلوم نبود چه اتفاقی برای آقای کیارستمی می‌افتاد. آقای هاشمی چرا از این حرف وزیر ارشاد ناراحت می‌شوند؟ آقای جنتی دقیقا حرف ما را زدند.»
عضو خانواده کیارستمی از این که قبل از تعطیلات نوروز اطلاع‌رسانی نکرده و وزیر را در جریان قرار ندادند، ابراز تاسف می‌کند. به گفته او، پزشکان متخصص در پاسخ به اعتراض این خانواده درباره این که چرا با وجود وخامت حال بیمار به سفر رفتند، می‌گویند پزشکی کار سخت و طاقت‌فرسایی است و نباید توقع داشت که ما پزشکان به تعطیلات نرویم. در حالی که یک پزشک نباید مانند یک تاجر، کرکره تجارتخانه را پایین بکشد و بدون توجه به بیمارانش آنها را به پرسنل بیمارستان واگذار کند.
دکتر میر در پاسخ به اعتراض به این خانواده گفته در سفر تنها در اتاق هتل به اینترنت دسترسی داشت و از آنجا با خواندن خبرها ناراحت و غمگین می‌شده است با این حال او 15 روز تمام در سفر بوده و حتی با خواندن خبرها هم تمایلی به بازگشت نداشته است.
گرگانی با اعتراض شدید به این پزشک معتقد است او علاوه بر سهل‌انگاری به ناحق حرف می‌زند: «دکتر میر هم اشتباهاتش را مخفی می‌کند و به گردن نمی‌گیرد، هم راست نمی‌گوید. چون آزمایشات پاتولوژی مشخص می‌کند که آقای کیارستمی اصلا سرطان نداشتند. پزشکی که به این راحتی دروغ می‌گوید، چطور قسم پزشکی خورده است؟ ایشان فیلمی را منتشر کردند که بتوانند خودشان را بی‌تقصیر نشان دهند. این فیلم آقای کیارستمی را به حدی ناراحت کرده که به ما معترض شدند چرا اجازه ادامه درمان به این دکتر داده‌ایم.»
عضو این خانواده داغدیده بر این اعتقاد است که پرونده پزشکی کیارستمی به پرونده پزشکی مردم ایران گره خورده است. مرگ این هنرمند نمونه‌ای از بی‌توجهی پزشکان به بیمارانی است که خانواده‌شان عزادار شدند.
پرونده پزشکی کارگردان شاخص و از دست رفته سینمای ایران بنا به شکایت خانواده‌اش در حال پیگیری است. سازمان نظام پزشکی خارج از نوبت در حال بررسی این پرونده است. خانواده این هنرمند بزرگ به شدت به دنبال پیگیری این پرونده هستند تا شاید راه برای اشتباهات این چنینی بسته شود. از کیارستمی که گذشت. ما او را به راحتی از دست دادیم. هزاران هزار بیمار مانند کیارستمی روی تخت بیمارستان‌ها خوابیدند. صدای آنها به گوش چه کسی می‌رسد؟ امید که این پرونده هم مانند بسیاری از پرونده‌های قضائی و پزشکی مشمول مرور زمان نشود.