یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیبه گزارش واحد دریافت خبر یزدفردا"در کنار آسایش‌های دستاورهای بشری برخی تهدیدات را نیز شاهد هستیم ؛ همچون عوارض دارویی که برای درمان دردی استفاده می‌کنیم اما همین دارو به همراه خود عوارض دیگری دارد که می‌تواند به دیگر قسمت‌های سالم بدن ما آسیب برساند؛ لذا پزشکان در تجویز دارو در کنار دریافت اطلاعات بیمار به عوارض دارویی نیز توجه ویژه دارند که آیا این دارو برای بیمار با توجه به شرایط جسمی و آلرژیک مناسب است یا خیر.
متاسفانه خیلی از تکنولوژی‌های که این روزها از سوی مردم مورد استفاده قرار می‌گیرد در کنار تمام مزیت‌ها، فایده‌ها و راحتی‌ها، تهدیداتی در پی دارد که استفاده‌کنندگان آن متوجه نیستند، که چه عواقبی دارد.
یکی از تکنولوژی‌های مورد استفاده این روزها، فضای سایبر و خصوصا شبکه های اجتماعی است؛ در حال حاضر اکثر شهروندان در یکی از این شبکه‌های اجتماعی عضو هستند و با تشکیل گروه‌های مختلف اطلاعات زیادی را با هم رد و بدل می‌کنند. اطلاعاتی که گاها مهم، حساس، شخصی و محرمانه است که اگر در اختیار فرد غریبه‌ای بیفتد می‌تواند از آنها سوء‌استفاده کرده و بر علیه کاربر به کار گیرد و مشکلات زیادی را برای آن کاربر فراهم کند.
همان‌گونه که استفاده خودسرانه از دارو در میان برخی شهروندان ما رایج است و هیچ کس به عواقب عوارض دارویی فکر نمی‌کند و توصیه‌های پزشکان را جدی نمی‌گیرند. در خصوص استفاده از شبکه‌های اجتماعی نیز صادق است و کاربران به راحتی در هر شبکه اجتماعی فعال هستند و هرگونه اطلاعات را به اشتراک می‌گذارند و باور ندارند خطراتی را که به آنها گوشزد می‌شود، جدی و تبعات آن جبران ناپذیر است.
گواه آن‌که شاهد افزایش پرونده‌های هتک حیثیت در محاکم قضایی هستیم، پرونده‌هایی که در پی غفلت کاربر و عدم توجه به توصیه‌ها به وجود آمده است و به راحتی نه تنها آبروی کاربر که آبروی خانواده او از سوی یک مجرم سایبری به حراج گذاشته شده و چه زندگی‌ها که در این خصوص از هم پاچیده شده و طلاق سرانجام آن بوده است.
چرا یک کاربر باید عکس‌های خصوصی و خانوادگی خود را در فضای مجازی برای نمایش به اشتراک بگذارد؟ آیا همین کاربر حاضر است آلبوم خانوادگی خود را در اختیار افراد غریبه قرار دهد؟ قطعا پاسخ خیر است. اما همین کاربر به راحتی عکس‌های خصوصی خود را در فضای مجازی منتشر می‌کند بی‌آن‌که متوجه عواقب آن باشد.
سوالی که ذهن کارشناسان اجتماعی فضای سایبر را مشغول کرده این است، چرا کاربران اجازه می‌دهند که افراد غریبه به حریم خصوص آنها و خانوادهشان وارد شوند؟ آیا باور ندارند که ورود افراد غریبه به این حریم همان تبعات ورود در فضای حقیقی را دارد؟
در پاسخ به این سوال باید گفت بخشی از این عدم غفلت کاربران به دستگاههای مرتبط آموزشی باز می گردد که اصلا به این موضوع نپرداخته اند. به عنوان مثال شما در کدام دوره که از سوی آموزشگاه های کامپیوتری زیر نظر فنی و حرفه ای و یا دستگاه دیگر برگزار می شود موضوعات تهدیدات این چنینی فضای سایبر ارائه شده است. در اکثر این کلاس ها و دوره ها تهدیدات ارائه شده بیشتر شامل حملات ویروسی، تروجان و برنامه های نرم افزاری مخرب است که می تواند به سیستم رایانه کاربر صدمه وارد نماید و هزینه ای را به کاربر تحمیل کند.
به راستی برای جلوگیری از وقوع این جرائم چه باید کرد؟
رویکرد پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات(فتا) در ماموریت های محوله قبل از دستگیری خاطیان و مجرمان بحث پیشگیری است که تلاش دارد زمینه های وقوع جرم در فضای سایبر را به حداقل برساند و به قولی با از بین بردن یکی از اضلاع مثلث جرم مانع ارتکاب جرم از سوی مجرمین گردد.
اما قطعا دستگاههای دیگر باید در این خصوص با پلیس فتا همکاری کنند، که در این میان همکاری رسانه ها و خود کاربران از اهمیت بیشتری برخوردار است .
لذا كاربران با به كار بستن توصیه هایی پلیس فتا كه در رسانه ها و در سایت پلیس فتا به آدرس *************** منتشر می شود قطعا در دام مجرمان سایبری نخواهند افتاد.
لذا هنگام استفاده از این تکنولوژی روز آمد بهتر است حریم شخصی خود را مراقبت ویزه نمائیم تا عوارض بعدی برایمان نداشته باشد که جبران ناپذیر باشد.