یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلییزدفردا "اجتماعی"خبرهای پلیسی "طی سالهای اخیر، نقش پدر در مراقبت از کودک، دستخوش تغییر شده و بهبود یافته است. همچنان که زنان، به میل خویش یا به ضرورت، بیش از پیش در کسب درآمد خانواده سهیم می‌شوند،پدران نیز لزوماً باید در امر مراقبت از کودک شرکت کنند. این نقشی است که پدران به آن تمایل دارند؛ ولی برای انجام آن، با مشکلاتی روبرو هستند. قرنهاست که تلاشِ پدران در تربیتِ کودکانشان، به این شکل نمود پیدا کرده است که اگرچه آنها نیتِ خیر داشته‌اند؛ولی در عمل، چندان موفق نبوده‌اند.
پدر‌ها فقط به عنوان جایگزینی برای مادران مطرح نیستند؛ بلکه نقش خاصی در رشد و شکوفایی کودکان دارند. وجود پدر و حضورِ او برای رشد عاطفیِ كودكان اهمیت دارد. به گفته روانشناسان، در رابطة بین پدر و فرزند، كیفیت رابطه، بسیار مهمتر از میزان كمّیِ آن می‌باشد.
همچنین تحقیقات نشان میدهند كه نبودِ رابطة موزون بین پدر و فرزندان، برنتایج تحصیلی و آزمونهای هوشیِ فرزندان به‌خصوص پسران، اثرات منفی دارد و اینكه حضور پدر و كیفیت رابطة او با كودك، برای تشكیل خودپنداره، عملكرد شخصیت و رضایت كلیِ كودك از زندگی كمك بزرگی می‌باشد.
پدری كردن می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر رشد شخصیت از جمله اعتماد به نفس، پیشرفت تحصیلی و حتی افزیش ضریب هوشیِ فرزندان داشته باشد. به فرموده پیامبر(ص)، پدر مسئول است. او مسئول است كه اعتماد را در درون خانواده بیاورد.
مراقب فرزندان باشد و زمینه رابرای استقلال و آزادی فراهم آورد و مخاطرات را از آنها دور سازد. از همان دورانِ جنینی، پدر باید زمینه‌ساز تربیت فرزند باشد، تا روزی که او به دنیا آمد، دچار گرفتاری وسردرگمی نباشد.
روابط پدر و پسرش
اگرچه در تربیت پسران، مادر هم نقش عمده‌ای برعهده دارد؛ ولی پسران، الگوهای عمدة رفتاریِ خویش را از پدرشان دریافت می‌دارند و سعی می‌کنند که با وی همانندسازی کنند. در دادن نقش‌های مردانگی به پسر، این پدر است که نقش و سهم بسزایی داراست.
به عنوان یك پدر می توانیدكارهایی انجام دهید كه فرزندان خوبی تربیت كنید:
- کودک را در امور مختلف، فعالانه شرکت دهید و به وی این امکان را بدهید که براساس سن و سال، مشارکتی فعال داشته و نقش‌هایی را برعهده بگیرد.
- برای اینکه پسرتان قادر به رشد روانی و اجتماعی و جسمی باشد، ویژگی‌های خاص هر مرحله از سنِ او را در نظر بگیرد. میدان دادن، به حساب آوردن، واگذاری مسئولیت و اختیار، همه و همه می‌تواند در دورة رشد و شکل‌گیری شخصیت کودک مؤثر باشد
-در سنین بلوغ، به خاطر شرایط خاصی که برای فرزندِ پسرتان به وجود می‌آید، توجه بیشتری مبذول دارید و او را با مسائل این مرحله و نحوه برخورد با این پدیده‌ها را بیاموزید و او را آماده کنید که به بهترین وجهی از این مرحلة پراضطراب بگذرد. اگر پدر در این مرحلة بخصوص، آگاهی‌های لازم و ضروری را به فرزندش ندهد، سبب انحراف و غفلت‌های او در زمینه‌های متعددی در زندگی می‌شود.
- به‌گونه‌ای رفتار و برخورد کنید که دوست دارید فرزندتان هم چنین باشد و چنین عمل کند. توقع از فرزنداتان را معقول ، قابل دسترس و امکان‌پذیر كنید. ظرفیت‌های فرزندِ خود را بشناسید و بر آن اساس با او برخورد کنید. انتظارات بی‌مورد و به دور از واقعیات و ظرفیت‌های پسر، نه تنها نمی‌تواند مسئله را حل کند، بلکه مشکلات متعددی را ایجاد می‌کند.
روابط پدر و دخترش:
دختر، پدری می‌خواهد که بتواند در مواقعِ لزوم از او دفاع کند و دارای روحیه‌ای اعتدال‌طلب و ظلم‌ستیز باشد و احساساتِ وی را عمیقاً درک کندو با او ارتباطی عمیق داشته باشد.
به عنوان یك پدر عواطف دختر؛ خود را درک کنید و او را آمادة قبول نقش‌های متعدد زندگیش کنید. زمینه‌های پیشرفت در تمام جنبه‌های زندگیِ دختر را، با تشویق و تأییدِ رفتار خوب و اخلاقِ پسندیده ایجاد کنید.
با محبت و هدایتِ دختر، او را از لغزش و خطا به دور دارید و در صورت اشتباه و خطا، سعی کنید به او یاد دهید چگونه خطاهای خود را جبران كنید.
یک راهنمای عملی و الگو برای دختر خود باشید و با عمل و کردار خود افکار و عقاید او را شکل دهید و بسازید.
هیچگاه با دخترِ خود به خشونت رفتار نکنید. در مواقع لزوم، خطاهایش را ببخشید، به او مهر و محبت کنید و از آزردنِ او خودداری کنید.
محبت و دوستیِ خود را به دخترش عملاً ثابت کند و او را فردی شایسته برای اجتماع و مادری دلسوز پرورش دهید. اهمیتِ محبت به‌قدری است که کمبود آن موجب اختلال در شخصیت کودک می‌شود. در تمام سنین، این محبت و مهرورزی، لازم می‌باشد تا کودک از آن کاملاً اشباع شده و به محبت‌های دیگران نیازی نداشته نباشد. با زورگویی و خشونت و امر و نهی برخورد نکنید؛ بلکه با منطق و دلیل مسئله را مطرح کنید.
دختر، مرد مورد علاقه‌اش را در زندگی از طریق پدر، مورد جستجو قرار می‌دهد و کم و بیش به دنبال شخصیتی است که پدرش به عنوان یک الگو، دارای آن شخصیت است.
فردیتِ دخترتان را مورد شناسائی قرار دهید و برای او احترام ویژه‌ای بگذارید، به‌گونه‌ای که دختر این احترام را با تمام وجودش حس کند.
زمینة رشد روانی و اجتماعیِ دخترتان را به نحوی درخورِ وی تأمین کنید و در جهت رشدِ کمی و کیفی ذهنیِ وی، کوشش وافر داشته باشید.