یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 15 Aban 1394 - 22:59
شناسه : 113710
بازدید : 7415
گوهر خیراندیش: از سرمایه‌گذاری بابک زنجانی غافلگیر شدم
۰۸ آبان ۱۳۹۳/گوهرخیراندیش، چه زمانی که نقش زنی پیوندخورده با اصالت و پایبند خانواده را ایفا می‌کند، چه آن موقع که در فیلم‌هایی چون «ارتفاع پست» یا «واکنش پنجم» ظاهر می‌شود، شمایلی قهرمانانه از خود ارایه می‌دهد. ماه‌ها پیش او بر اثر سانحه‌ای سر صحنه فیلم «آذر، شهدخت، پرویزو دیگران» راهی بیمارستان شد و خطری بزرگ را از سر گذراند، با این حال مدتی بعد پر انرژی‌تر از قبل به عرصه‌ای که آن را «مقدس» می‌شمارد و برایش سال‌ها عمر صرف کرده بازگشت. با گوهر خیراندیش درباره بازی در فیلم «آتش‌بس 2» به گفت‌وگو نشستیم.
نقش «نقره شیرازی» چطور شکل گرفت؟
بعد از «واکنش پنجم» این فیلم، دومین همکاری من با تهمینه میلانی است، همکاری با او همیشه لذت‌بخش است. این نقشی بود که خانم میلانی تشخیص دادند که من گزینه مناسبی برای ایفای آن هستیم. البته در شکل‌گیری این نقش تجربه‌های شخصی کارگردان هم نقش داشت. چون ظاهرا پرستاری با چنین ویژگی‌هایی در خانه‌شان کار می‌کرده است.
شیرازی حرف‌زدن این نقش، پیشنهاد چه کسی بود؟
لهجه شیرازی پیشنهاد من بود و خانم میلانی هم از این پیشنهاد استقبال کرد. این نقش را دوست داشتم و انرژی زیادی برای طراحی آن گذاشتم. من همان‌طور که «نقره شیرازی» را در فیلمنامه دیده بودم، وارد دفتر کار خانم میلانی شدم. البته لباس‌هایی که در فیلم به تن من می‌بینید هم داستان جالبی دارد. دامن پیچازی چارخانه سبز، مشکی و زرشکی رنگ خودم را به تن کردم، ژاکت مادرم، کلاه دختر کوچکم، عینک همسرم و کفش دختربزرگم را پوشیدم.
من این نقش را با چنین ظاهری دیده بودم. این نقش با اینکه به نسبت نقش‌های دیگر کوتاه بود اما دوستش داشتم و تجربه خوبی بود. نقطه‌نظراتم را در ارتباط با این نقش با خانم میلانی مطرح می‌کردم و او با هوشمندی و گشاده‌رویی هر کدام از پیشنهادهایی که مناسب نقش بود را تقویت و هر کدام مناسب نبود را هم رد می‌کرد. چند روزی که در کنار گروه تولید این فیلم بودم لحظات خوب و مفرحی برایم بود.
در زمان فیلمبرداری لحظه‌هایی از بازی من در فیلم گروه را به خنده می‌انداخت و فکر می‌کنم از همان لحظه خانم میلانی متوجه شده بود که تماشاچی هم با نقش ارتباط برقرار می‌کند.
این نقش از ابتدا با همین نام، «نقره شیرازی» در فیلمنامه بود؟
بعد از خواندن فیلمنامه روزی به دفتر خانم میلانی رفتم و بخش اول معرفی خودم را برایش بازی کردم. «نقره شیرازی» در معرفی خودش می‌گوید که مادرش هفت‌بچه داشته که همه آنها مرده‌اند و مادر نذر می‌کند، اگر بچه آخر زنده بماند، گلدسته‌های «بی‌بی‌زینبیه» را نقره کند.
«بی‌بی‌زینبیه» امامزاده‌ای نزدیک خانه مادرم در شیراز است. فکر کردم ترکیب اسم نقره و فامیلی شیرازی مناسب نقش باشد. وقتی نقش را بازی کردم او با شنیدن این پیشنهادات سر شوق آمد و پشت ماشین تحریرش نشست و آنها را در دل فیلمنامه تاپپ کرد و حاصل این همفکری‌ها شد «نقره شیرازی» که زنی است خوش‌مشرب، با تجربه و دوست‌داشتنی، که انگلیسی هم بلد است حرف بزند. چراکه فکر کردم یکی از شوهرانش مثلا در شرکت نفت کار می‌کرده و انگلیسی هم بلد بوده و به تبع از او یاد گرفته است.
از سوی دیگر بخشی از روانشناسی داستان که از زبان دکتر روایت می‌شود، در رفتار این شخصیت گنجانده شده است.
بله. این زن با همه اینکه سواد آکادمیک ندارد، اما تجربه زندگی‌کردن دارد و به‌نوعی تجربه خودش را با این زوج درمیان می‌گذارد. آتیلا پسیانی نقش‌اش را به‌خوبی ایفا کرده و من فکر می‌کنم نکاتی که از زبان یا رفتار «نقره» در بحث روانشناسی فیلم دیده می‌شود، در همین حد کفایت می‌کند.
شاید اگر نکاتی در ارتباط با زندگی مشترک توسط «نقره» مطرح می‌شد، ممکن بود موردقبول واقع نشود. خانم میلانی دوست داشت بخشی از شخصیت «نقره» کاملا مطیع و طرفدار مرد باشد و این وجه از شخصیت او را پررنگ‌تر نشان دهد. تا به امروز نظرات مختلفی درباره این نقش شنیده‌ام و فکر می‌کنم مخاطب با آن ارتباط خوبی برقرار کرده باشد. اساسا فضای کارهای خانم‌میلانی بستری برای شکوفایی بازیگرانش فراهم می‌کند و این اتفاق خوبی است.
سال گذشته در دوفیلم ایفای نقش کردید که هردو حواشی بسیاری داشت؛ «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» که سر صحنه فیلم دچار سانحه شدید و دیگری «نقش نگار» که حواشی بسیاری در پی داشت. چه شد که مقابل دوربین علی عطشانی رفتید؟
امیدوارم این فیلم به‌زودی نمایش داده شود؛ چرا که همه ما، چه بازیگران مقابل دوربین و چه کسانی که پشت دوربین حضور داشتند، زحمت زیادی برای ساخت این فیلم کشیدند. اما نکته‌ای که در مراحل ساخت این فیلم وجود داشت، این بود که علی عطشانی با سرمایه کمی ساخت فیلم را آغاز کرد و از همه عوامل خواست به‌اصطلاح با او راه بیایند و کمکش کنند تا فیلم ساخته شود. ما هم از دستمزد اصلی‌مان گذشتیم. تا پایان فیلمبرداری ما نمی‌دانستیم چه کسی سرمایه‌گذار اصلی فیلم است.
زمانی که آمریکا بودم، عکس صفحات روزنامه‌های ایران را با تیتر سرمایه‌گذاری بابک زنجانی در یک میهمانی که بعد از پایان فیلمبرداری رسانه‌ای شده بود را دیدیم و کاملا غافلگیر شدم. ظاهرا علی عطشانی مدتی قبل از اینکه فیلمبرداری تمام شود، کمک مالی‌ای را از آقای‌زنجانی برای اتمام این پروژه گرفته بودند که ما در جریان نبودیم. تعجب من از این بابت بود که اتفاقا چندروز قبل از پایان فیلمبرداری آقای‌عطشانی، در لوکیشن جنگل چیتگر، مشکل مالی‌شان را دوباره با من و آتیلا پسیانی مطرح کردند و از ما خواستند بازهم از مبلغی که در ابتدا برای کمک به او از دستمزدمان تخفیف داده بودیم، کوتاه بیاییم و ما هم پذیرفتیم.
متاسفانه گروه تولید به تعهدات مالی‌شان عمل نکردند. اما این فیلم سرمایه‌گذاری‌ای داشت که این شبهه را برای بسیاری ایجاد کرد که عوامل فیلم حتما دستمزدهای آنچنانی گرفته‌اند. اینگونه نبوده و ما از وجود این سرمایه‌گذار باخبر نبودیم. من هرگز از شرایط به وجودآمده راضی نیستم.
شما سکانس‌هایی هم با آقای‌ملک‌مطیعی بازی داشتید. چطور تجربه‌ای بود؟
آقای ملک‌مطیعی بسیار حضور محکم و تاثیر‌گذاری داشتند. در برداشت اول دیالوگ‌ها را بدون هیچ مکثی می‌گفتند، البته بخشی از این دیالوگ‌ها بداهه بود که کاملا برگرفته از حس درونی و زلال او بود که از زبانش جاری می‌شد و همه را تحت تاثیر قرار می‌داد. خوشحالم در این فیلم در مقابل او بازی کردم و تجربه بسیار خوبی بود.
بعد از 22سال بار دیگر مقابل دوربین آقای‌جوزانی هستید. کمی درباره نقشی که این روز‌ها در فیلم «ایران برگر» ایفا می‌کنید، بگویید.
بله. من و آقای‌جوزانی سال‌ها پیش در فیلم «یک مرد یک خرس» تجربه همکاری داشتیم. بازی در این فیلم هم داستان جالبی دارد. خاطرم هست، در یکی از روزهای فیلمبرداری این فیلم، صبح زود همسرم، زنده‌یاد جمشید اسماعیل‌خانی سر صحنه رفتند و بعد از چندساعت همراه با آقای‌جوزانی به خانه برگشت.
آقای‌جوزانی به من گفت: «گوهر، عموجان پاشو بریم سر صحنه فیلمبرداری» از من خواستند در فیلم بازی کنم و من تعجب کردم، با خنده و شوخی با موضوع برخورد و سعی کردم صبحانه‌ای برای همسرم و آقای‌جوزانی تدارک ببینم. اما آقای‌جوزانی روی تصمیم‌شان جدی بودند و به حضور من نیاز بود. گفتند که باید همان‌روز نقش زنی را بازی کنم دختر زاست و شوهرش برای اینکه برای او پسری نیاورده، سرش هوو آورده و امروز جشن عروسی شوهرش با آن خانم است و من همان کسی بودم که باید میهمانی را به هم می‌ریخت.
کم‌کم باور کردم. صبحانه را خوردیم و سر صحنه فیلمبرداری حاضر شدم. گریم شدم و لباس پوشیدم و نقش آن زن را بازی کردم. خودم هم وقتی پس از این همه‌سال این نقش را به خاطر می‌آورم و مرور می‌کنم، دوستش دارم. حس خوب من از این بازی به این دلیل است که به جملات آقای‌جوزانی و دیالوگ‌های نقش، احساسات خودم را هم اضافه کردم و آنچنان مظلومیت زن را که گناهی نداشته دختر به دنیا آورده، فریاد زدم و گریه کردم که همه را تحت‌تاثیر قرار دادم.
بعد از آن سکانس، آقای‌جوزانی، عوامل فیلم و جمعیتی که به‌عنوان هنرور در آنجا جمع شده بودند، از اجرای این نقش راضی بودند و آقای‌جوزانی از همه خواست برایم دست بزنند. این را نگفتم که بگویم خوب بازی کردم، بلکه همان تشویق عوامل و راضی‌بودن کارگردان دستمزدی برای من بود.
اما در مورد «ایران برگر» اجازه دهید که از طرح اصلی فیلمنامه زیاد صحبت نکنم، اما نوید آن را دهم که تماشاچیان ما شاهد قصه بسیار جذاب و دیدنی توسط بازیگران بسیار باتجربه مثل علی نصیریان، محسن تنابنده، شهره لرستانی و دوستان دیگر خواهند بود. خوشحالم آقای تورج منصوری مدیر فیلمبرداری که دوست و همکار همیشگی آقای‌جوزانی هستند نیز در این کار حضور دارند و البته همراهی بازیگران جوان و بااستعدادی که قطعا این فیلم را دیدنی خواهد کرد.
ظاهرا در فیلم «رخ دیوانه» ابوالحسن داوودی هم نقش کوچکی ایفای کرده‌اید؟
بله نقشم کوتاه است. آشنایی ما به سال‌ها قبل برمی‌گردد؛ به زمانی که «بوی خوش زندگی» و «نان، عشق، موتور۱۰۰۰» ساخته شد و من کارهای آقای‌داوودی را دوست دارم. نقش کوتاه یا بلند فرقی نمی‌کند. این نقش جذابیت‌های زیادی برایم داشت. برش کوتاهی از زندگی زنی است که با همسر و فرزندش رابطه خوبی نداشته و روایت این بخش از زندگی او جذابیت زیادی برایم داشت.
گویا فیلم مستندی درباره شما در حال ساخت است. ساخت این فیلم مستند از چه زمانی آغاز شده است. چه کسی آن را کارگردانی می‌کند؟
قرار بود در بزرگداشتی که برای من گرفته می‌شود، تعدادی از کارگردان‌ها و بازیگران مقابل دوربین، نقطه‌نظراتشان را درباره من و فعالیت هنری‌ام بگویند. آقای‌پوریا حیدری کارگردان جوانی که فیلم‌هایش، مثل فیلم «آنسوی بن‌بست» تاکنون در جشنواره‌های مختلفی در دنیا جوایز معتبری کسب کرده، پیشقدم شدند مستند پرتره‌ای از زندگی‌ام بسازند.
نقش «نقره شیرازی» چطور شکل گرفت؟
بعد از «واکنش پنجم» این فیلم، دومین همکاری من با تهمینه میلانی است، همکاری با او همیشه لذت‌بخش است. این نقشی بود که خانم میلانی تشخیص دادند که من گزینه مناسبی برای ایفای آن هستیم. البته در شکل‌گیری این نقش تجربه‌های شخصی کارگردان هم نقش داشت. چون ظاهرا پرستاری با چنین ویژگی‌هایی در خانه‌شان کار می‌کرده است.
شیرازی حرف‌زدن این نقش، پیشنهاد چه کسی بود؟
لهجه شیرازی پیشنهاد من بود و خانم میلانی هم از این پیشنهاد استقبال کرد. این نقش را دوست داشتم و انرژی زیادی برای طراحی آن گذاشتم. من همان‌طور که «نقره شیرازی» را در فیلمنامه دیده بودم، وارد دفتر کار خانم میلانی شدم. البته لباس‌هایی که در فیلم به تن من می‌بینید هم داستان جالبی دارد. دامن پیچازی چارخانه سبز، مشکی و زرشکی رنگ خودم را به تن کردم، ژاکت مادرم، کلاه دختر کوچکم، عینک همسرم و کفش دختربزرگم را پوشیدم.
من این نقش را با چنین ظاهری دیده بودم. این نقش با اینکه به نسبت نقش‌های دیگر کوتاه بود اما دوستش داشتم و تجربه خوبی بود. نقطه‌نظراتم را در ارتباط با این نقش با خانم میلانی مطرح می‌کردم و او با هوشمندی و گشاده‌رویی هر کدام از پیشنهادهایی که مناسب نقش بود را تقویت و هر کدام مناسب نبود را هم رد می‌کرد. چند روزی که در کنار گروه تولید این فیلم بودم لحظات خوب و مفرحی برایم بود.
در زمان فیلمبرداری لحظه‌هایی از بازی من در فیلم گروه را به خنده می‌انداخت و فکر می‌کنم از همان لحظه خانم میلانی متوجه شده بود که تماشاچی هم با نقش ارتباط برقرار می‌کند.
این نقش از ابتدا با همین نام، «نقره شیرازی» در فیلمنامه بود؟
بعد از خواندن فیلمنامه روزی به دفتر خانم میلانی رفتم و بخش اول معرفی خودم را برایش بازی کردم. «نقره شیرازی» در معرفی خودش می‌گوید که مادرش هفت‌بچه داشته که همه آنها مرده‌اند و مادر نذر می‌کند، اگر بچه آخر زنده بماند، گلدسته‌های «بی‌بی‌زینبیه» را نقره کند.
«بی‌بی‌زینبیه» امامزاده‌ای نزدیک خانه مادرم در شیراز است. فکر کردم ترکیب اسم نقره و فامیلی شیرازی مناسب نقش باشد. وقتی نقش را بازی کردم او با شنیدن این پیشنهادات سر شوق آمد و پشت ماشین تحریرش نشست و آنها را در دل فیلمنامه تاپپ کرد و حاصل این همفکری‌ها شد «نقره شیرازی» که زنی است خوش‌مشرب، با تجربه و دوست‌داشتنی، که انگلیسی هم بلد است حرف بزند. چراکه فکر کردم یکی از شوهرانش مثلا در شرکت نفت کار می‌کرده و انگلیسی هم بلد بوده و به تبع از او یاد گرفته است.
از سوی دیگر بخشی از روانشناسی داستان که از زبان دکتر روایت می‌شود، در رفتار این شخصیت گنجانده شده است.
بله. این زن با همه اینکه سواد آکادمیک ندارد، اما تجربه زندگی‌کردن دارد و به‌نوعی تجربه خودش را با این زوج درمیان می‌گذارد. آتیلا پسیانی نقش‌اش را به‌خوبی ایفا کرده و من فکر می‌کنم نکاتی که از زبان یا رفتار «نقره» در بحث روانشناسی فیلم دیده می‌شود، در همین حد کفایت می‌کند.
شاید اگر نکاتی در ارتباط با زندگی مشترک توسط «نقره» مطرح می‌شد، ممکن بود موردقبول واقع نشود. خانم میلانی دوست داشت بخشی از شخصیت «نقره» کاملا مطیع و طرفدار مرد باشد و این وجه از شخصیت او را پررنگ‌تر نشان دهد. تا به امروز نظرات مختلفی درباره این نقش شنیده‌ام و فکر می‌کنم مخاطب با آن ارتباط خوبی برقرار کرده باشد. اساسا فضای کارهای خانم‌میلانی بستری برای شکوفایی بازیگرانش فراهم می‌کند و این اتفاق خوبی است.
سال گذشته در دوفیلم ایفای نقش کردید که هردو حواشی بسیاری داشت؛ «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» که سر صحنه فیلم دچار سانحه شدید و دیگری «نقش نگار» که حواشی بسیاری در پی داشت. چه شد که مقابل دوربین علی عطشانی رفتید؟
امیدوارم این فیلم به‌زودی نمایش داده شود؛ چرا که همه ما، چه بازیگران مقابل دوربین و چه کسانی که پشت دوربین حضور داشتند، زحمت زیادی برای ساخت این فیلم کشیدند. اما نکته‌ای که در مراحل ساخت این فیلم وجود داشت، این بود که علی عطشانی با سرمایه کمی ساخت فیلم را آغاز کرد و از همه عوامل خواست به‌اصطلاح با او راه بیایند و کمکش کنند تا فیلم ساخته شود. ما هم از دستمزد اصلی‌مان گذشتیم. تا پایان فیلمبرداری ما نمی‌دانستیم چه کسی سرمایه‌گذار اصلی فیلم است.
زمانی که آمریکا بودم، عکس صفحات روزنامه‌های ایران را با تیتر سرمایه‌گذاری بابک زنجانی در یک میهمانی که بعد از پایان فیلمبرداری رسانه‌ای شده بود را دیدیم و کاملا غافلگیر شدم. ظاهرا علی عطشانی مدتی قبل از اینکه فیلمبرداری تمام شود، کمک مالی‌ای را از آقای‌زنجانی برای اتمام این پروژه گرفته بودند که ما در جریان نبودیم. تعجب من از این بابت بود که اتفاقا چندروز قبل از پایان فیلمبرداری آقای‌عطشانی، در لوکیشن جنگل چیتگر، مشکل مالی‌شان را دوباره با من و آتیلا پسیانی مطرح کردند و از ما خواستند بازهم از مبلغی که در ابتدا برای کمک به او از دستمزدمان تخفیف داده بودیم، کوتاه بیاییم و ما هم پذیرفتیم.
متاسفانه گروه تولید به تعهدات مالی‌شان عمل نکردند. اما این فیلم سرمایه‌گذاری‌ای داشت که این شبهه را برای بسیاری ایجاد کرد که عوامل فیلم حتما دستمزدهای آنچنانی گرفته‌اند. اینگونه نبوده و ما از وجود این سرمایه‌گذار باخبر نبودیم. من هرگز از شرایط به وجودآمده راضی نیستم.
شما سکانس‌هایی هم با آقای‌ملک‌مطیعی بازی داشتید. چطور تجربه‌ای بود؟
آقای ملک‌مطیعی بسیار حضور محکم و تاثیر‌گذاری داشتند. در برداشت اول دیالوگ‌ها را بدون هیچ مکثی می‌گفتند، البته بخشی از این دیالوگ‌ها بداهه بود که کاملا برگرفته از حس درونی و زلال او بود که از زبانش جاری می‌شد و همه را تحت تاثیر قرار می‌داد. خوشحالم در این فیلم در مقابل او بازی کردم و تجربه بسیار خوبی بود.
بعد از 22سال بار دیگر مقابل دوربین آقای‌جوزانی هستید. کمی درباره نقشی که این روز‌ها در فیلم «ایران برگر» ایفا می‌کنید، بگویید.
بله. من و آقای‌جوزانی سال‌ها پیش در فیلم «یک مرد یک خرس» تجربه همکاری داشتیم. بازی در این فیلم هم داستان جالبی دارد. خاطرم هست، در یکی از روزهای فیلمبرداری این فیلم، صبح زود همسرم، زنده‌یاد جمشید اسماعیل‌خانی سر صحنه رفتند و بعد از چندساعت همراه با آقای‌جوزانی به خانه برگشت.
آقای‌جوزانی به من گفت: «گوهر، عموجان پاشو بریم سر صحنه فیلمبرداری» از من خواستند در فیلم بازی کنم و من تعجب کردم، با خنده و شوخی با موضوع برخورد و سعی کردم صبحانه‌ای برای همسرم و آقای‌جوزانی تدارک ببینم. اما آقای‌جوزانی روی تصمیم‌شان جدی بودند و به حضور من نیاز بود. گفتند که باید همان‌روز نقش زنی را بازی کنم دختر زاست و شوهرش برای اینکه برای او پسری نیاورده، سرش هوو آورده و امروز جشن عروسی شوهرش با آن خانم است و من همان کسی بودم که باید میهمانی را به هم می‌ریخت.
کم‌کم باور کردم. صبحانه را خوردیم و سر صحنه فیلمبرداری حاضر شدم. گریم شدم و لباس پوشیدم و نقش آن زن را بازی کردم. خودم هم وقتی پس از این همه‌سال این نقش را به خاطر می‌آورم و مرور می‌کنم، دوستش دارم. حس خوب من از این بازی به این دلیل است که به جملات آقای‌جوزانی و دیالوگ‌های نقش، احساسات خودم را هم اضافه کردم و آنچنان مظلومیت زن را که گناهی نداشته دختر به دنیا آورده، فریاد زدم و گریه کردم که همه را تحت‌تاثیر قرار دادم.
بعد از آن سکانس، آقای‌جوزانی، عوامل فیلم و جمعیتی که به‌عنوان هنرور در آنجا جمع شده بودند، از اجرای این نقش راضی بودند و آقای‌جوزانی از همه خواست برایم دست بزنند. این را نگفتم که بگویم خوب بازی کردم، بلکه همان تشویق عوامل و راضی‌بودن کارگردان دستمزدی برای من بود.
اما در مورد «ایران برگر» اجازه دهید که از طرح اصلی فیلمنامه زیاد صحبت نکنم، اما نوید آن را دهم که تماشاچیان ما شاهد قصه بسیار جذاب و دیدنی توسط بازیگران بسیار باتجربه مثل علی نصیریان، محسن تنابنده، شهره لرستانی و دوستان دیگر خواهند بود. خوشحالم آقای تورج منصوری مدیر فیلمبرداری که دوست و همکار همیشگی آقای‌جوزانی هستند نیز در این کار حضور دارند و البته همراهی بازیگران جوان و بااستعدادی که قطعا این فیلم را دیدنی خواهد کرد.
ظاهرا در فیلم «رخ دیوانه» ابوالحسن داوودی هم نقش کوچکی ایفای کرده‌اید؟
بله نقشم کوتاه است. آشنایی ما به سال‌ها قبل برمی‌گردد؛ به زمانی که «بوی خوش زندگی» و «نان، عشق، موتور۱۰۰۰» ساخته شد و من کارهای آقای‌داوودی را دوست دارم. نقش کوتاه یا بلند فرقی نمی‌کند. این نقش جذابیت‌های زیادی برایم داشت. برش کوتاهی از زندگی زنی است که با همسر و فرزندش رابطه خوبی نداشته و روایت این بخش از زندگی او جذابیت زیادی برایم داشت.
گویا فیلم مستندی درباره شما در حال ساخت است. ساخت این فیلم مستند از چه زمانی آغاز شده است. چه کسی آن را کارگردانی می‌کند؟
قرار بود در بزرگداشتی که برای من گرفته می‌شود، تعدادی از کارگردان‌ها و بازیگران مقابل دوربین، نقطه‌نظراتشان را درباره من و فعالیت هنری‌ام بگویند. آقای‌پوریا حیدری کارگردان جوانی که فیلم‌هایش، مثل فیلم «آنسوی بن‌بست» تاکنون در جشنواره‌های مختلفی در دنیا جوایز معتبری کسب کرده، پیشقدم شدند مستند پرتره‌ای از زندگی‌ام بسازند.
رد پای مشایی در تخلف 400میلیون دلاری
۱۵ آبان ۱۳۹۳/در یکی از دیدارهای مردمی، «موید حسینی‌صدر»، نماینده مجلس با شهروندی مواجه می‌شود که اسنادی از تخلف رخ‌داده در یکی از سازمان‌ها را به او ارایه می‌دهد، تخلفی در موضوع واردات قطعات هواپیمایی، درست در روزهای داغ تحریم و سوءاستفاده و رانت‌خواری برخی از این شرایط. پیگیری‌های صدر، راه به جایی برده و او به سرنخ تخلفی گسترده در واردات قطعات هواپیمایی می‌رسد؛ تخلف 400میلیون‌دلاری که گویا به‌واسطه یکی از افراد نزدیک به «بابک زنجانی» اتفاق افتاده و این فرد علاوه‌بر نزدیکی با زنجانی، سفارش‌شده یکی از نزدیکان رییس دولت پیشین ایران بوده است.
ردپای فرد نزدیک به زنجانی در تخلف 400میلیون‌دلاری
جالب اینکه در واردات صورت‌گرفته باز هم نام «بابک زنجانی» در میان است؛ فردی که این‌روزها به‌دلیل بدهی هشت‌هزارمیلیاردتومانی به وزارت نفت در زندان اوین به‌سر می‌برد و در دولت گذشته برای تسهیل فروش نفت وارد معاملات نفتی شده بود؛ معاملاتی که در نهایت به حراج نفت ایران و بازنگرداندن پول به جیب خزانه منجر شد.
گویا نه‌تنها کابوس زنجانی تمامی ندارد که حالا حلقه‌های واسطه او نیز این‌سو و آن‌سو آسیب‌های مالی خود را به اقتصاد ایران تحمیل می‌کند؛ تخلف‌های رخ‌داده‌ای که گاه‌و‌بیگاه از سوی نمایندگان مجلس رسانه‌ای می‌شود.
صدر در پاسخ به این پرسش «شرق» که مسوول مورد‌نظری که این فرد را سفارش کرده، چه‌کسی بوده، می‌گوید: «این فرد را آقای اسفندیار رحیم‌مشایی سفارش کرده‌اند و در ادامه روند معامله صورت‌گرفته تخلفی رخ داده که حالا سازمان‌های مسوول در این زمینه باید پاسخگو باشند.» او همچنین می‌افزاید: «این تخلف مالی در زمان دولت آقای احمدی‌نژاد رخ داده و یک فرد نزدیک به بابک زنجانی دوسال پولی را برای واردکردن قطعات هواپیما گرفته که هنوز این پول در اختیار این فرد بوده و هیچ واردات قطعات هواپیمایی نیز صورت نگرفته، به این ترتیب پیگیری‌های ما تا به اینجای کار نشان داده که تخلفی در حدود 400میلیون‌دلار در این زمینه اتفاق افتاده است.»
مشایی، سفارش فرد متخلف را کرده بود
نماینده خوی درباره اینکه آیا اطلاعات بیشتری درباره جزییات فرد متخلف در اختیار دارید، نیز تاکید دارد: «این اطلاعات در قالب گزارش مردمی به دفتر من رسیده و مستندات نشان از آن دارد که فرد بدهکار و متخلف از دوستان نزدیک بابک زنجانی است که با یکی از مسوولان دولت احمدی‌نژاد نیز روابط حسنه‌ای داشته و از سوی آقای مشایی سفارش شده است.»
موید صدر در این زمینه پیگیری‌هایی را آغاز کرده و به این ترتیب تاکنون به سازمان بازرسی و بخش حراست وزارت راه نامه‌نگاری کرده تا در این زمینه ورود پیدا کنند و پیگیر ماجرا باشند. البته گویا مواردی از این دست با سطح تخلف مالی کمتر بارها به این نماینده گزارش شده و حالا بنا دارد تک‌تک این گزارش‌ها را به جریان بیندازد؛ مواردی که موید صدر به آن اشاره دارد شامل ارایه مبالغی پول نقد به افراد برای واردات کالاهای اساسی به کشور بوده که متاسفانه نه کالایی به کشور وارد شده و نه مبالغ به بیت‌المال بازگشته است.
کاسبکاری برخی از فرصت تحریم‌های بین‌المللی
صدر همچنین به «ایلنا» گفته: «ما در حال پیگیری پرونده اینگونه افراد هستیم که به بهانه تحریم در سال‌های اخیر شبکه رانت‌خواری به راه انداخته و سوءاستفاده کرده‌اند. یکی از وظایف مجلس مبارزه با فساد است و با توجه به اینکه در سال‌های اخیر مصادیق فسادهای اقتصادی به‌شدت زیاد شده است ما نیز باید در این مورد پیگیری‌های بیشتری داشته باشیم.»
تحریم و رانت دوسوی سکه این سال‌ها برای ایران بوده‌اند. هرجا تصمیم‌های غرب به تحریم حداکثری ایران منجر شده، در این‌سوی ماجرا برخی افراد رانتی با سوءاستفاده از چالش تحریم‌ها، مبالغی را به جیب زده‌اند. نمونه‌اش بابک زنجانی است و حالا یکی دیگر از نزدیکان او که به‌تازگی به‌دلیل بدهی به یک شرکت نفتی بازداشت شده و رفته‌رفته نیز خبرهای ریزو‌درشت دیگری از تخلف در قطعات هواپیمایی، تاسیسات دریایی و مواردی نظیر این به گوش می‌رسد. دولت حسن روحانی رفته‌رفته باید به فکر تقدیم بودجه سال آینده به مجلس باشد، اما نکته اینکه هنوز بخشی از پرونده‌های تخلف دولت پیشین روی دست مسوولان مانده و حجم زیادی از زمان و نیروی انسانی به بررسی ابعاد مختلف آن اختصاص یافته است.
ردپای فرد نزدیک به زنجانی در تخلف 400میلیون‌دلاری
جالب اینکه در واردات صورت‌گرفته باز هم نام «بابک زنجانی» در میان است؛ فردی که این‌روزها به‌دلیل بدهی هشت‌هزارمیلیاردتومانی به وزارت نفت در زندان اوین به‌سر می‌برد و در دولت گذشته برای تسهیل فروش نفت وارد معاملات نفتی شده بود؛ معاملاتی که در نهایت به حراج نفت ایران و بازنگرداندن پول به جیب خزانه منجر شد.
گویا نه‌تنها کابوس زنجانی تمامی ندارد که حالا حلقه‌های واسطه او نیز این‌سو و آن‌سو آسیب‌های مالی خود را به اقتصاد ایران تحمیل می‌کند؛ تخلف‌های رخ‌داده‌ای که گاه‌و‌بیگاه از سوی نمایندگان مجلس رسانه‌ای می‌شود.
صدر در پاسخ به این پرسش «شرق» که مسوول مورد‌نظری که این فرد را سفارش کرده، چه‌کسی بوده، می‌گوید: «این فرد را آقای اسفندیار رحیم‌مشایی سفارش کرده‌اند و در ادامه روند معامله صورت‌گرفته تخلفی رخ داده که حالا سازمان‌های مسوول در این زمینه باید پاسخگو باشند.» او همچنین می‌افزاید: «این تخلف مالی در زمان دولت آقای احمدی‌نژاد رخ داده و یک فرد نزدیک به بابک زنجانی دوسال پولی را برای واردکردن قطعات هواپیما گرفته که هنوز این پول در اختیار این فرد بوده و هیچ واردات قطعات هواپیمایی نیز صورت نگرفته، به این ترتیب پیگیری‌های ما تا به اینجای کار نشان داده که تخلفی در حدود 400میلیون‌دلار در این زمینه اتفاق افتاده است.»
مشایی، سفارش فرد متخلف را کرده بود
نماینده خوی درباره اینکه آیا اطلاعات بیشتری درباره جزییات فرد متخلف در اختیار دارید، نیز تاکید دارد: «این اطلاعات در قالب گزارش مردمی به دفتر من رسیده و مستندات نشان از آن دارد که فرد بدهکار و متخلف از دوستان نزدیک بابک زنجانی است که با یکی از مسوولان دولت احمدی‌نژاد نیز روابط حسنه‌ای داشته و از سوی آقای مشایی سفارش شده است.»
موید صدر در این زمینه پیگیری‌هایی را آغاز کرده و به این ترتیب تاکنون به سازمان بازرسی و بخش حراست وزارت راه نامه‌نگاری کرده تا در این زمینه ورود پیدا کنند و پیگیر ماجرا باشند. البته گویا مواردی از این دست با سطح تخلف مالی کمتر بارها به این نماینده گزارش شده و حالا بنا دارد تک‌تک این گزارش‌ها را به جریان بیندازد؛ مواردی که موید صدر به آن اشاره دارد شامل ارایه مبالغی پول نقد به افراد برای واردات کالاهای اساسی به کشور بوده که متاسفانه نه کالایی به کشور وارد شده و نه مبالغ به بیت‌المال بازگشته است.
کاسبکاری برخی از فرصت تحریم‌های بین‌المللی
صدر همچنین به «ایلنا» گفته: «ما در حال پیگیری پرونده اینگونه افراد هستیم که به بهانه تحریم در سال‌های اخیر شبکه رانت‌خواری به راه انداخته و سوءاستفاده کرده‌اند. یکی از وظایف مجلس مبارزه با فساد است و با توجه به اینکه در سال‌های اخیر مصادیق فسادهای اقتصادی به‌شدت زیاد شده است ما نیز باید در این مورد پیگیری‌های بیشتری داشته باشیم.»
تحریم و رانت دوسوی سکه این سال‌ها برای ایران بوده‌اند. هرجا تصمیم‌های غرب به تحریم حداکثری ایران منجر شده، در این‌سوی ماجرا برخی افراد رانتی با سوءاستفاده از چالش تحریم‌ها، مبالغی را به جیب زده‌اند. نمونه‌اش بابک زنجانی است و حالا یکی دیگر از نزدیکان او که به‌تازگی به‌دلیل بدهی به یک شرکت نفتی بازداشت شده و رفته‌رفته نیز خبرهای ریزو‌درشت دیگری از تخلف در قطعات هواپیمایی، تاسیسات دریایی و مواردی نظیر این به گوش می‌رسد. دولت حسن روحانی رفته‌رفته باید به فکر تقدیم بودجه سال آینده به مجلس باشد، اما نکته اینکه هنوز بخشی از پرونده‌های تخلف دولت پیشین روی دست مسوولان مانده و حجم زیادی از زمان و نیروی انسانی به بررسی ابعاد مختلف آن اختصاص یافته است.
منبع: روزنامه شرق
منبع: روزنامه شرق