یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
امام حسين (ع) و هدف آن حضرت در عاشورا
رضا سلطان زاده
مدیر مسئول هفته نامه آيينه يزد
عموم شيعيان و بسياري از مسلمانان حتي افرادي كه شيعه و مسلمان نيستند اما با ظلم و ستم مخالف مي‌باشند و با تاريخ زندگي حضرت حسين‌بن‌علي(ع) و رفتار امويان آشنايي دارند، ذلت را نمي‌خواهند بپذيرند، اعتقاد به آزادگي دارند، تسليم قدرت ستمگران و زورگويان نمي‌شوند ياد حسين(ع) و يارانش را گرامي مي‌دارند در عزاي او اشك مي‌ريزند و نه تنها با عزاداري براي سومين امام شيعيان كه متعلق به همه مسلمانان و آزادگان جهان است مخالفتي ندارند بلكه براي واقعه جانگدازي كه در محرم سال 61 هجري در كربلا اتفاق افتاد متاثر مي‌شوند و گريه و تباكي را ارزشمند دانسته و مي‌دانند. خواست سرور آزادگان جهان تنها گريه بر مظلوميت وي و آن واقعه خونبار نبوده است چون هدف نواده پيامبر گرامي اسلام(ص) زنده كردن اسلام، احياي سنت نبوي و نشان دادن راه عزت و سعادت امت اسلام به شيعه و سني و پيروان راستين خود بوده است.
از اهداف اصلي امام حسين(ع) امر به معروف و نهي از منكر بود. مي‌خواست بدعت‌هاي در دين را كناز زند، سنت نبوي را زنده كند و بر سيره جدش رسول گرامي اسلام(ص) و پدر بزرگوارش مولاي متقيان حضرت علي(ع) عمل نمايد، بنابراين هر مجلس و محفلي كه بر اين روال پايه‌گذاري شود و هدف برگزاركنندگانش عمل و احياي دستورات و تعاليم عاليه اسلامي باشد و در آن جلسات از تهمت و دروغ و تملق خودداري گردد و بيش از اين كه به ظواهر پرداخته شود به اصول عنايت و توجه شود به خواست پروردگار مورد قبول حق تعالي قرار خواهد گرفت.
از وظايف نويسنده و روزنامه نگار و دست اندركار هر نشريه‌اي شرح و درج واقعيت‌ها است. بايد از مديران و تلاشگران راه پيشرفت جامعه از هر قوم و صنف و دسته و انجمن در زمينه‌هاي مختلف و در تمام زواياي زندگي قدرداني و سپاسگزاري نمود و از فسادهاي اقتصادي و اختلاس و ارتشا و تصرفات عدواني، زمين و كوه و دره و جنگل و درياچه و تپه‌خواري، حيف و ميل بيت‌المال و سوء استفاده بعضي از مقامات و دولتمردان و نمايندگان بنويسد و مردم را با گفتار مراجع عظام، علماي دين، فعالان و دلسوزان واقعي اجتماع آشنا نمايد تا با استفاده از نظرات و تذكراتشان از آن چه كه سبب وهن جلسات روضه خواني و عزاداري مي‌شود جلوگيري گردد. مداح و روضه خواني بر روي منبر به خود اجازه ندهد دروغ بگويد، تهمت بزند، مجيزگويي كند، جعل حديث نمايد، يا براي گرياندن مردم مطالب كذب و سخيف روايت كند. نويسنده اين سطور در نظر دارد به نقل از شهيد سيدعبدالكريم هاشمي‌نژاد، آيه ا... محمد يزدي و اسلام‌شناس معاصر استاد محمدرضا حكيمي مطالبي را پيرامون برگزاري مراسم عزاداري و جلسات روضه خواني درج نمايد.
«زاده زهرا سلام الله عليها كاملاً توجه دارد كه لحظات زندگي او از نظر شرائط تا آنجا حساس و خطير است كه بقاي دين و آزادي و شرف و انسانيت و عدالت، يا محو و نابودي آنها به تصميم او بستگي دارد، آن بزرگوار براي اولين باري كه خبر زمامداري و تسلط يزيد را بر اجتماع اسلامي ميشنود با صراحت كامل خطر نهائي و بزرگ آن حكومت را به مروان بن حكم اعلام كرده و ميفرمايد: ديگر بر اسلام سلام باد زيرا امت اسلام به زمامدار و فرمانگذاري مانند يزيد دچار گرديد. اكنون آيا براي حسين عليهالسلام امكان دارد كه با چنين زمامدار و فرمانگذاري كنار آيد تا او به اسلام و آورندهي بزرگ آن ناسزا گويد در حالي كه اين فرزند پيغمبر در كنار سفرهي وي باشد؟! او از مي‌و غنا سخن گويد و قماربازي و سگ بازي كند و داستان قيامت و بهشت و حور را علناً افسانه و خرافات بخواند و با اين حال فرزند علي(ع) حكومت او را به رسميت بشناسد و دست در دست او نهد؟!»1
«صحيح است كه حضرتش براي امت پيغمبر شهيد شده، درست است كه حسين‌بن‌علي(ع) براي بهشتي شدن مردم قيام كرده، اما نه از راه گريه و زاري. صحيح است كه حسين بن علي شفيع روز قيامت است، اما نه براي كساني كه فقط گريه كرده يا آتشي براي مجلس عزاي حسين افروخته و سيگاري روشن كرده اند. صحيح است كه حسين بن علي سفينه النجاه است، نه تنها حسين بلكه خاندان پيغمبر همگي كشتي نجات هستند، اما نه براي كساني كه چون پسر نوح، يك عمر نافرماني كرده و فقط به اسم شيعه حسيني و پسر نوح بودن انتظار نجات دارند. حسين بن علي كشته شد، تا راه بهشت را به مردم بياموزد، حضرتش كشته شده تا راه سعادت را به مردم ياد بدهد، حسين بن علي با يزيد و يزيديان، يعني با جهنميان مي‌جنگيد، حسين بن علي با كارهاي يزيد كه كار جهنميان بود مخالف بود، حضرتش كشته شد تا شراب‌خواري، قماربازي، انحرافات جنسي، مال مردم خوري، مردم آزاري، ستمگري‌ها، حيف و ميل‌هاي بي‌حساب بيت‌المال مسلمين از بين برود.»2
«عاشورا اين نيست كه با تلاش شماري منبري و مداح حرفه‌اي كه روش آنان و منطق و شعرشان، كاملا بر خلاف شاعران شيعه حماسه گستر دوران ائمه(ع) است، مردم را دريك روز معين به سر و سينه زدن وادارند و در معابر روان سازند. بعد عاطفي عاشورا، اگر منبري‌ها و مداح‌ها به صورت ضروري و فوري و اصولي، اصلاح شوند و مردم بر يك غم بزرگ گريه كنند، نه تنها خوب كه لازم است. قلب انسان نبايد به دنياي غم‌هاي بزرگ بيگانه باشد، اما عاشورا همه اش روضه و غم گساري نيست. عاشورا، حركتي براي نفي ظلم و اجراي عدالت است، چنانكه در خطبه دوم حضرت امام حسين(ع) به صراحت ذكر شده است. عاشورا حماسه فجرهاي بزرگ انقلاب‌هاي خونيني است، كه حق محرومان را بگيرد و به آنان برساند. عاشورا، پرچم اجراي عدالت است كه بر قله خورشيد نصب شده است، و اگر شيعه كوتاهي نكرده بود و عاشورا را به جهانيان شناسانده بود، امروز عاشورا همه محيط‌هاي انساني را با عدالت و انصاف آشنا كرده بود. به شرط اينكه خود طرفداران عاشورا و حكومت‌هاي مدعي اعتقاد به عاشورا، به عدالت و انصاف معتقد باشند، و جامعه را بر اساس عدل و داد بسازند، و اين همه تفاوت‌هاي جهنمي و «دره‌هاي فقر» و «قله‌هاي ثروت» وجود نداشته باشد، و يزيدياني كه در زير نام حسين(ع) خود را پنهان كرده‌اند در ميان نباشند. اگر عالمان و حاكمان درست شوند جامعه اسلامي درست مي‌شود. امام حسين(ع) در روز عاشورا از بشريت خواست كه اگر دين نداريد آزاده باشيد. و اين همه تورّم و رانت‌خواري و چپاول و بي بند و باري، كه موجب اين همه فساد اخلاقي و سقوط انساني در جامعه است، و اين تورم آزاد و فروشندگان جلاد، و اين دستگاه ويرانه به تعبير خود مقامات، آيا در خور بردن نام حسين(ع) و عاشورا هست؟ من اين سخنان را با عرضه يك مقياس بنيادين و مهم در شناخت جامعه اسلامي به پايان مي‌برم. اين حديث معتبر از پيامبر اكرم(ص) رسيده است كه فرمود: دو دسته از امت من هستند كه اگر درست شوند جامعه اسلامي درست مي‌شود، و اگر فاسد شوند جامعه اسلامي فاسد مي‌شود. پرسيدند: اي پيامبر خدا! اين دو صنف چه كساني هستند؟ فرمود: عالمان و حاكمان. اينكه گفتيم اسلام از بالا شروع مي‌كند، خوبي‌ها و بدي‌ها را اول، در بالا مي‌بيند بعد در پايين، براي همين است، يعني بدي و فساد- مانند - آب از بالا به پايين سرازير مي‌گردد، و فقيران و محرومان و معتادان و سرخوردگان و بيكاران و بريدگان- از جوانان و غير جوانان و همه اين گونه فسادها در جامعه اسلامي به نصّ سخن امام باقر(ع) درباره روش پيامبر اكرم(ص) از فساد دامنه داري حكايت دارد كه در بالا وجود دارد، يعني در ميان كساني از عالمان و حاكمان. و اكنون، براي انساني كه خدا به او عقل داده، و مقداري اطلاعات درست از دين در اختيارش قرار گرفته است، جاي بريدن از دين و سست شدن در انجام وظايف نيست، اگر چه جاي بريدن از هر كس و هر كس ديگر باشد و من به جوانان توصيه مي‌كنم، دين خود را بي خود و مفت از دست ندهند، بلكه دين را بشناسند، و عمل به آن را بخواهند.»3
از خداوند بزرگ مسالت داريم به دست اندركاران و مسئولان و قاضيان و مديران و دولتيان و نمايندگان و همه كساني كه اداره كشور و معيشت مردم و فرهنگ و اقتصاد و سياست و دنيا و آخرت جامعه به دست آنان است توفيق عنايت فرمايد به عبارات و نكات آموزنده و توصيه‌هاي ارجمند فاضل بزرگوار توجه كنند و همه مردم و تمامي‌آحاد جامعه و ما و شما بكوشيم تا اسلام و آييني را كه پيامبر عظيم‌الشان اسلام حضرت محمدمصطفي(ص) موجد آن بود و امام حسين(ع) سرور آزادگان جهان و نواده آن رسول باعث بقاي آن شد تبليغ كنيم و هر حركت و سكوني و هر تلاش و توقفي بر پايه اهداف شهيد بزرگ عاشورا باشد. خداوندا تو ما را براهي بدار كه رضاي تو در آنست و اباعبدا... الحسين(ع) و يارانش جان خويش بر سر آن نهادند. به اميد آن شايستگي ها.
مديرمسئول
پي نوشت‌ها :
1- «درسي كه حسين(ع) به انسانها آموخت»، شهيد سيدعبدالكريم هاشمي‌نژاد، صفحه 184 و 185، تاليف، انتشارات فراهاني، چاپ 1351
2- «حسين بن علي را بهتر بشناسيم»، آيت ا... محمد يزدي، صفحه 54-55، چاپ قم، سال 1345
3- خبرآنلاين، گفتاري از استاد محمدرضا حكيمي