یزدفردا

محمد حسین تقوایی زحمتکش : واژگان زمینی معنایی ندارد، اینجا همه برابرند، اینجا همه برادرند؛  گویی پای به بهشت برین گذاشتی، بهشت نیست، بهشت کم می آورد در برابر این قطعه از زمین، اینجا به سان هیچ جا نیست!
در صحن که قدم می گذاری، آرامشی عمیق تو را فرا می گیرد، حضوری را حس می کنی، حضوری آسمانی، آرامش بخش و روح انگیز، حضوری که تمام لحظات با توست.
اینجا قطعه ای از زمین است که برای آرامش بندگانی آفریده شده است، در گوشه از صحن، یکی دست به دعاست، دیگری زمزمه می کند، یکی زل زده به حرم، یکی در سکوتی عمیق مانده است، اینجا همه در راز و نیازند، فضا سرشار از نجوا و دعاست، قرا ست  اینجا؛ تمام دعاها مستجاب شود.
درحرم که قدم میگذاری گم می شوی، در جمعی که گویی همه گم شده اند تا پیدا شوند، گم می شوی و خلسه ای عظیم، تو را فرا می گیرد، گویی از زمین خاکی پر می کشی....
دلت پر از شور و هیجان ست، وقتی نگاهت با ضریحش گره می خورد، دلت آرام می گیرد و اشکت جاری می شود. سلام می دهی، سلام بر امام رئوف، سلام بر غریب الغربا ، سلام بر تو اى امانتدار خدا در زمین، السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی(ع)....