به جان خودم حضرت محمودي سابق بيتقصير بود، مقصر اصلي اين خبرنگاران چشم آبي خارجي يا «جوگير شدن مسئولان» هستند!!
عجب بيانصاف بوديم ميگفتيم چرا رييسجمهور محبوب سابق در جلسات مصاحبه با خبرنگاران و روزنامهنگاران خارجي بعضي چيزها را انكار و ايران را سرزمين گل و بلبل ميخواند و اين گونه وانمود ميكند كه به قول شيخ اجل حتي پلنگان هم خوي ددمنشانه را رها كردهاند.
عجب به جمال آقاي ظريف كه با آن همه كياست و سياست وقتي يادش آمد كه دوباره بايد به ايران برگردد و جواب دلواپسان و سردار قلم كيهان نشينان را بدهد گفت: اي خبرنگاران! اين چيزها كه ميپرسيد، در ايران نداريم من هم اصلا ظريف نيستم، زيرا يك ديپلمات وقتي مفيد فايده است كه «سرش به سلامت و زبانش در كام باشد» اگر چنان فشاري هم به شما وارد شده بود كه ديسكتان به صفحهتان ميچسبيد و بايد با صندلي چرخدار به ديدار خانم اشتون ميرفتيد آن چيزها كه سوال شده بود كه هيچ، حتي هر شيخ ديپلماتي هم شايد آن را تكذيب ميكرد. راويان آثار و طوطيان شكرشكن شيرين گفتار آوردهاند كه حكيمي فرموده بود! پسرم زير بار زور نرو، مگر آنكه زور پر زور باشد!!