مجیدی در ادامه گفت: ما باید در این راه حرکت‌های اساسی کنیم. ما هنرمندان خوبی داریم که اگر مسئولان پا پیش بگذارند می‌توانند اتفاقات بزرگی را رقم بزنند.

این کارگردان با اشاره به اینکه در هفت سال گذشته توفیق این را داشته است که عمر ناقابل خود را صرف فیلمی به نام «محمد رسول‌الله» و به نام پیامبر عظیم‌الشأن کند، گفت: این سال‌ها واقعا به سرعت برق و باد گذشت، گویی هفت روز بیشتر نبود، اما امیدوارم تا پنج ماه دیگر این فیلم اکران عمومی شود.

وی ادامه داد: با این نگاه و این انگیزه شروع نکردیم که فقط فیلم می‌سازیم و فکر کردیم آغازگر نهضت فیلم‌سازی در عرصه‌های مختلف در حوزه سینما باشیم.

مجیدی همچنین به واقعی بودن فیلم «محمد رسول‌الله» اشاره کرد و گفت: صادقانه می‌گویم در این فیلم واقعیت از تخیل من جلو زد و آن چیزی که فکر می‌کنم مافوق تصور من اتفاق افتاد و نمونه آن شواهد ظاهری از جمله شهرک عظیمی بود که در جاده اتوبان قم ساخته شد. شهرکی که مکه 1400 سال پیش را با ابعاد یک به یک ساخته است؛ البته شهر مدینه کمی کوچک‌تر بود که بعدها قابل توسعه است. این شهرک به گونه‌ای ساخته شده است که اگر نگهداری شود حداقل 30 سال ماندگار خواهد بود.

این کارگردان با اشاره به اینکه امیدوار است تولیدات زیادی در این عرصه ساخته شود، گفت: در طول این 100 سال اخیر که عرصه رسانه ظهور پیدا کرده است، تنها یک فیلم درخصوص پیامبر عظیم‌الشأن به کارگردانی مصطفی عقاد نزدیک به 40 سال پیش ساخته شده است که زحمات آن مهجور است. اما آن فیلم بیشتر به جنگ‌های پیامبر (ص) می‌پرداخت و کمتر به ابعاد وجودی این پیامبر رحمت‌ للعالمین پرداخته است؛ البته ابعاد وجودی پیامبر بزرگ به قدری وسیع است که حتی در جنگ‌های خود این ابعاد نمود دارد.

مجیدی در ادامه گفت: چند وقت پیش در ژنو گفتم حتی از دستورات پیامبر(ص) در جنگ‌هایی که بیشتر به ایشان پرداخته شده است می‌توان منشوری اخلاقی استخراج کرد. اما در ابعاد شخصیتی پیامبر متأسفانه اعتقاد من بر این است که بیش از هر چیزی، پیامبر در امت خود مظلوم است. خود همین رسانه‌ها چقدر همت گذاشته‌اند تا وجنات و ابعاد وجودی حضرت در اشکال مختلف کار و تصویر شود. یکی از توفیقات بنده در این فیلم در محضر بسیاری از بزرگان بودن از جمله آیت الله جوادی آملی بود و طی جلساتی که تحت عنوان اخلاق محمدی با ایشان داشتم نکات بسیاری را از ایشان آموختم. ایشان نکته جالبی را فرمودند و آن اینکه اگر سلسله پیامبران ادامه می‌یافت، پیامبر امروز از طریق رسانه تصویر و دوربین پیام خود را ابلاغ می‌کرد. این پیام یک حرف پر مغزی است و نشان‌دهنده‌ی این است که رسانه امروزه چقدر نقش مهمی دارد.

این کارگردان همچنین خاطرنشان کرد: امروزه هالیوود و صهیونیسم بسیاری از مسائل خود را در ابعاد رسانه و به خصوص سینما به دنیا دیکته می‌کند و حتی موضوعات دینی را از منظر خودشان تصویر می‌کند. که نمونه بارز آن فیلم اخیر حضرت نوح (ع) است. وقتی این فیلم را تماشا می‌کردم واقعا بدنم می‌لرزید. واقعا این چه قرائتی از پیامبر خداست؟ به قدری سخیف، نگاه سطحی و مبتذل به این پدیده بزرگ شده بود که آدم تأسف می‌خورد و این از غفلت جهان اسلام و غفلت رسانه‌های رادیو و تلویزیون خودمان است.

وی با اشاره به اینکه در طول این سال‌ها آثار زیادی تولید شده است، با طرح این پرسش که در جهت فرهنگ‌سازی پیامبر اسلام (ص) چه اقداماتی در کشور خودمان شده است، به این نکته اشاره کرد که از آن بدتر کشورهای اسلامی و خود ترکیه که جای تأسف دارد، کشوری که بیش از 90 درصد مسلمان دارد فیلم‌ها و سریال‌هایی ساخته می‌شود که همانند یک اختاپوسی بر روی خانواده‌های همه کشورها چنگ انداخته است.

مجیدی با اظهار تأسف از این اتفاق که نزدیک به 80 درصد از مخاطبان ایرانی مخاطبان این برنامه‌ها هستند، گفت: حتی برای کشورهای عربی این نشان دهنده هجمه بسیار بزرگی برای کشورهای اسلامی است. خیلی دردناک است کاری با دنیای غرب ندارد، تکلیف غرب مشخص است. آن‌ها به جنگی آمدند که قرار است یک قرائت خشونت‌آمیزی از اسلام اشاعه کنند. قرابتی که هیچ غرابتی با روح تعالی اسلامی ندارد.

وی گفت: سوال بزرگ این است ما چه کرده‌ایم؟ چقدر تلاش کرده‌ایم تا آن اسلام حقیقی که وجوه رحمت‌للعالمین پیامبر است، تصویر کنیم. درست است در حد جشنواره و سمینار زیاد بوده است اما چقدر این سمینارها و نشست‌ها واقعا تأثیر گذاشته است که یک اثر جهانی ساخته شود و با زبان امروز جهان ارتباط برقرار کند؟ در حال حاضر کیفیت مهم است. آثاری خلق کنیم که در عرصه دنیا، دنیای اسلام را به منصه ظهور برسانیم، اما ما فقط عکس‌العمل نباشیم. در طول این سال‌ها فقط عکس‌العمل نشان داده‌ایم. به خاطر روح معرفتی، بسیاری از مردم در خیابان‌ها برای اعتراض ریختند، شعار دادند و پرچم آتش زدند و حتی به سفارتخانه‌ها ریختند اما این‌ها باز تصاویری را پخش کردند و تلاش کردند جنبه خشونت‌باری را از اسلام به جهانیان معرفی کنند. آن‌ها تلاش کردند تا در هر شکلی ما را به انفعال بیاندازند که باز هم پیروز شدند و اما تنها راه مقابله با این جریان انحرافی واقعا این است که همت و حرکت اساسی برداشته شود.

وی تأکید کرد: ما در کشورمان هنرمندان بزرگی داریم که اگر مسئولان همت کنند می‌شود عرصه‌های بزرگی را فتح کرد. این سمینارها همیشه هست، خیلی هم خاصیت ندارد در صورتی که باید جریان‌ساز باشد. مهم‌تر اینکه تأثیرگذار باشیم. باید نهضتی را به راه بیاندازیم. اینکه سنگر بیاندازیم و بگوییم دور هم هستیم به نتیجه‌ای نخواهیم رسید، فرصت‌ها را از دست ندهیم. زمان بسیار کوتاه است و آن‌ها همه چیز را از دست ما خواهند گرفت.

مجیدی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه یکی از دوستان گفته بودن ما باید از پیامبر (ص) فیلم بسازیم و چهره واقعی این پیامبر را به تصویر بکشیم، گفت: باید بگویم بیش از آنکه پیامبر احتیاج داشته باشد ما برایش فیلم بسازیم، جهان امروز نیازمند این است که چهره واقعی پیامبر را بشناسد. تاکنون بسیاری از ما انواع نذرهایی داشته‌ایم که برایمان تقدس دارد اما این سوال را می‌پرسم که تا به حال چه کسی نذر پیامبر کرده است. بنابراین رسالت امروز جوامع اسلامی رسالت بزرگی است. دوربین سلاح بسیار ارزشمندی است. باید کوشش شود کارهای ارزشمندی در این عرصه اتفاق بیافتد.

مجید مجیدی در بخش دیگری از سخنان خود در مراسم اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های اسلامی به نقل خاطراتی از فیلمش تحت عنوان «محمد رسول‌الله» پرداخت و گفت: در این فیلم حضور هنرجوها و سیاهی لشکرها که می‌آمدند، یکی از هنرورها که نمی‌دانستم جواهرفروش بوده است و حتی در کویت نیز جواهر فروشی داشته است. وقتی علت حضورش را در این فیلم پرسیدم این گونه شرح داد چند روزی آمده‌ام به عنوان تبرک در این فیلم باشم.

مجیدی ادامه داد: این هنرور داوطلبانه به این فیلم آمده بود. چند روزی از این ماجرا گذشت و دوستان به من گفتند که او حتی دستمزد خود را گرفته است. پیش خودم دچار تردید شدم چون زود هم قضاوت می‌کنم. روزی که وی ما را ترک می‌کرد پیش من آمد و گفت خیالتان راحت پولم را هم گرفتم و در ادامه گفت وصیت کرده‌ام که کفن خود را با پولی که در این فیلم کار کرده‌ام بخرم!

مجید مجیدی در پایان سخنان خود به تصویر حضرت محمد (ص) در فیلمش اشاره کرد که تحت هیچ عنوانی تصویری از پیامبر نشان نخواهند داد و گفت: چون فیلم در دوران کودکی پیامبر است و به 12 سالگی وی پرداخته می‌شود ما به واسطه احترامی که به خود وجود پیامبر عظیم‌الشأن داشته‌ایم تحت هیچ عنوانی تصویری از این پیامبر عظیم‌الشأن ارائه نخواهیم داد ولو در کودکی ایشان.

مجید مجیدی در میان حضار نام فیلم خود را نام اسم پیامبر «محمد رسول‌الله» معرفی کرد.

آبان ماه سال 1390 ساخت فیلم، در سکوت کامل خبری آغاز شد و رویه سکوت عوامل تولید تا امروز که 8 سال از شروع ساخت فیلم می‌گذرد همچنان ادامه دارد.

لوکیشن اصلی فیلم «محمد(ص)» در شهرک سینمایی جدیدالتاسیسی به نام پیامبر اعظم (ص) در حوالی شهر قم در زمینی به مساحت 80 هکتار ساخته شده است؛ بخشهایی از این فیلم در کرمان و عسلویه فیلمبرداری شده است و همچنین ماجرای لشکرکشی ابرهه به مکه و حمله پرندگان به سپاهش در آفریقا جلوی دوربین رفت.

آخرین اطلاعاتی که در مورد فیلم رسانه‌ای شد منتشر شدن عکسی هایی از پشت صحنه و دکورهای عظیم فیلم در سایت شخصی کرکا کلژاکویچ هنرمند 63 ساله کروات و طراح صحنه و دکور فیلم «محمد(ص)» بود. اما مراقبت‌های رسانه‌ای عوامل اصلی تولید فیلم خیلی زود منجر به حذف این عکس ها از خروجی سایت او شد تا مشخص شود که مسیر سکوت رسانه‌ای در مورد این فیلم قرار است ادامه پیدا کند.

در یکی از روزهای داغ خرداد سال 1393، خبرنگار سینمایی خبرگزاری تسنیم با جمعی از میهمان خارجی یک همایش ایرانی توانست به داخل لوکیشن اصلی فیلم راه پیدا کند. آنچه می‌خوانید گزارشی کوتاه و مختصراست؛ با حداکثر دقت ممکن در فاش نشدن جنبه‌هایی از لوکیشن که قرار است در فیلم نمود خاص پیدا کند.

مجید مجیدی کارگردان نام‌آشنای ایرانی روزی درباره فیلم مشهور مصطفی عقاد گفته بود: در «محمد رسول‌الله» بیشتر به جنبه‌های جنگی پرداخته شده و حتی وجوه معرفتی این جنگ‌ها هم خوب بررسی نشده است، در حالی که پیامبر در همین جنگ‌ها به مسلمانان تاکید می‌کردند که نباید حتی به درخت‌ها آسیبی وارد شود.

انتظار برای رونمایی از محمد(ص) به روایت مجیدی تا پایان سال به پایان می‌رسد:

به تابلوی 55 کیلومتری اتوبان تهران - قم که می رسیم از یک جاده فرعی به سمت یک روستا به نام «الهیار» حرکت می کنیم. 6 تا 7 کیلومتر در این جاده خاکی باید بروی تا از میان دو کوه روستایی با باغ‌هایی زیبا خودش را نشان دهد. شاید باورکردنی نباشد ولی در میان این بیابان و روستایی چنین سر سبز، این دهکده‌ی «الهیار» است که شش ماه دیگر به یمن نام حضرت محمد (ص) یک دهکده جهانی می‌شود.

در ورودی روستا تابلویی به دو زبان فارسی و انگلیسی نصب شده است تا موقعیتی که در حضور داری را نشان می دهد. یک سمت تابلو نوشته شده الهیار و سمت چپ نوشته است به سمت شهرک سینمایی پیامبر اعظم (ص). خلوت روستاییان را به هم نمی زنیم. از میان تپه و کوه‌ها عبور می کنیم. اینکه کوه می گویم قامت کوه بلندی را را تصور نکنید بلکه کوهچه‌هایی که نه می توان تپه شان نامید و نمی توان به آنها کوه گفت. اینها کوه‌های مرکزی ایران است که سال‌هاست برای امروز منتظر مانده اند.

از این بلندی‌ها که می‌گذری در سرازیری روی جاده سُر میخوری. به سمت چپ خود نگاه می‌کنی اولین نشانه‌های فیلم را می‌بینی. خانه‌های کاهگلی سفید رنگی که با دستان هنرمندی از زمین روییده اند.کرکا کلژاکویچ 63 ساله هنرمند کرواتی است که طراحی صحنه و دکور فیلم «محمد(ص)» را انجام داده است. تابلویی هم در کنار آن قرار دارد که به سمت غار حرا و شهر مدینه و سمت دیگر مکه را به تو نشان می‌دهد. آنچنان جدی روی تابلوها از اماکن نام برده است که باورت می شود در سرزمین وحی قدم می زنی.مدینه در سمت چپ جاده قرار دارد. باز هم راه را ادام می دهی. این لوکیشنی بخش کوچکی از یک پروژه عظیم لوکیشن محمد است. از میان تپه کوه ها می گذری که تابلوی مکه و سالن همایش را می بینید. سالن همایشی دیده نمی شود حتما در آینده بناهست که سالن همایش در آن جایگاه ساخته شود.

پیچ و خم جاده را که طی می کنی به تابلوی دیگری میرسی بصرا - نیروگاه. نیروگاهی که برای تامین برق منطقه راه اندازی شده است. بصرا نام شهری در سوریه است که لوکیشن آن پشت شهر مکه ساخته شده است.اما هنوز مکه را ندیده ایم. از میان کوهها که می گذری ماشین یک خیز روی سر بلندی بر می دارد و هنوز پایین نیامده ای که خانه های کاهگلی را می بینی که اصلا شباهتی به خانه های سفید رنگ مدینه که از دور دیده بودی ندارد.

سرزمین وحی را در جایی با چنین مختصاتی ساخته اند.چیزهای کمی از عناصر دنیای مدرن می بینی. تنها یک ایست بازرسی که جلوی ورودی آن زده است بدون هماهنگی وارد نشوید. هر گونه عکس برداری در این مکان ممنوع است.

فیلم محمد از محاصره‌ مسلمانان در شعب ابی‌طالب آغاز می‌شود و به پیش از تولد پیامبر اسلام باز می‌گردد. در این فیلم مخاطب شاهد وقایعی است که پیش از تولد پیامبر اسلام تا 14 سالگی ایشان را در بر می‌گیرد. صحنه‌های وفات مادر رسول اکرم در روستای ابواء و صحنه‌های مربوط به دوران شیرخوارگی و خردسالی پیامبر در روستای سعدیه هم از دیگر بخش‌های فیلم است. فیلم محمد با اولین سفر پیامبر به شام و رسیدن به صومعه بحیرا به پایان می‌رسد. «بحیرا» راهبی مسیحی است که درباره ظهور آخرین پیامبر به ابوطالب بشارت می‌دهد.

شهرک سینمایی پیامبر اعظم به دستور مستقیم مقام معظم رهبری برای تصویر کردن سیر زندگی پیامبر اکرم تاسیس شده است. اپیزود اول این پروژه از بدو تولد تا 14 سالگی پیامبر اکرم است و اپیزود دوم از چهارده سالگی تا بعثت است و اپیزود سوم از بعثت پیامبر اکرم تا وفات ایشان است.

آنچه می خوانید گذری کوتاه از بین کوچه های دست ساز لوکیشن محمد است. از همین ورودی کعبه را چون نگینی در وسط شهر می بینی. وارد کوچه ها با خانه های کاهگلی می شوی. دیواره های کاهگلی که با ورقه های قوطی تری دی وال روی هم سوار شده اند و روی آن یک شات سیمان و کاهگل کشیده اند.

یکی از بخشهایی اصلی شهر «بازار جدید مکه» با حجره هایی که کنار هم چیده شده اند. فرانکو فوماگالی طراح اکسسوار ایتالیایی برای این فیلم دیواره و طاقچه‌های بازار را را با پارچه های آذین کرده است. «بازار جدید مکه» محلی برای خرید و فروش ثروتمندان مکه است.

بتهای کریه شهر جلوی تعدادی از خانه های شهر قرار گرفته اند.

از کنار خانه ها و بازار می گذریم به سمت کعبه حرکت می کنیم. کعبه در پایین ترین ارتفاع از سطح زمین و در مرکزی ترین نقطه شهر قرار گرفته است. بتهای رنگ وارنگ و خانه های شهر به دورش حلقه شدند. اینجا به همه چیز فکر شده است برای این فیلم دو کعبه ساختند یکی کعبه قدیم که در 8 سالگی پیامبر به خاطر وقوع سیل خراب می شود ودیگر کعبه جدید که بر روی این کعبه قدیم ساخته شده است. ارتفاع کعبه قدیم کوتاه تر از کعبه جدید است و داخل کعبه جدید قرار دارد.دیوار های کعبه قدیم سنگی است درحالیکه دیواره های کعبه جدید از جنس سیپورکس و هیبو لکس است.

نزدیک کعبه چاه زمزم قرار دارد با تیرکهایی که سقفی کاذب برایش بنا کرده است. به سمت چاه زمزم که می‌روی متوجه پله های چوبی می شوی که به داخل کعبه می خورد. پله های این کعبه با پله های کعبه «محمد رسول الله» مصطفی عقاد تفاوت دارد. در دل آرزو میکنی که مجیدی زیباترین صحنه ها را در اینجا روایت کند. صحنه هایی چون صحنه ورود حمزه در فیلم محمد رسول الله که با بازی درخشان آنتونی کوئین در ذهنها جاودان شده است.

اینجا کعبه دوران کودکی پیامبر است که مردمان عصر جاهلیت درونش از بت و سرهای استخوانی حیوانات پرشده است. بوی نا می‌دهد درون این کعبه. ویتوریو استورارو» تصویر بردار ایتالیایی فیلم به صحنه های فیلم نور پاشیده و تصویر گرفته است.

خانه ابولهب یکی دیگر از لوکیشنهای اصلی فیلم است ابولهب یکی از کسانی است که نبض اقتصادی مکه در دستان اوست پس باید خانه‌ی دو طبقه اش به سمت کعبه نما داشته باشد. روی کوه مشرف به کعبه ساختمان دارالندوه به قرار گرفته است.

تا زمان نمایش فیلم محمد هیچ کس حق ورود به شهرک سینمایی پیامبر اعظم را ندارد.پیشنهاداتی برای ساخت فیلم در این لوکیشن داده شده است اما مجید مجیدی کارگردان فیلم هیچ اجازه ای نداده است.

شهر مکه زیبا ساخت است. از میان کوچه ها که گذر می کنی باید حواست باشد که گم نشوی تمام خانه ها با ظرافت خاصی کنار هم چیده شده اند. عمق را به خوبی در کوچه های این شهر ساخته اند.

خانه‌ی مقدس عبدالله پدر پیامبر در میان همین کوچه ها ساخته شده است.خانه ای با حیاطی فراخ و ساختمانی ساده محل ولادت و دوران کودکی محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) است.بیشترین فیلم برداری این فیلم در این خانه صورت گرفت است. خانه محقر است ولی آرام می شوی. پرده های لطیف و گهواره ای که در گوشه اتاق قرار گرفته است و بستری که بر زمین پهن شده است. میزانسنی که می بینید ناخودآگاه تو را به لحظه ولادت آخرین پیامبر خدا می برد.

از خانه عبدالله بیرون می رویم سمت چپ خانه سرازیری کوچه تو را به سمت موقعیت شعب ابی طالب می برد. ساختمانهایی که در میان دره ای محصور شده اند. خانه حضرت ابوطالب و محل عبادت حضرت پیامبر هم در این موقعیت قرار گرفته است. خانه‌های محقری در اینجا ساخته شدند. کنار خانه ها تنور نان هم قرار دارد.

در امتداد این مسیر حرکت می کنی تا به انتهای شهر مکه برسی اما این پایان لوکیشن نیست. تابلویی بیرون شهر تو را به سمت شهر بصری هدایت می کند. از دور که نگاه می کنی ساختمان شهری سنگی بصری و ناقوس یک کلیسا را می بینی.

بنابر نقل مشهور 9 سال و به قولی دوازده سال از عمر رسول خدا(ص)گذشته بود که همراه با عموی خود ابو طالب مانند سایر قریشیان عازم سفرتجاری شام می‌شود، عموم دانشمندان شیعه و اهل سنت با اندک اختلافی داستان این سفر و برخورد آن‌حضرت با بحیرا را نقل کرده اند.

در روایتی آمده است که پیامبر در مسیر سفر شام از روستایی ساحلی عبور می کنند و مردم این روستا به خاطر اینکه دریا نعمتش را دریغ کرده است در تنگنا و قحطی به سر می برند. پیامبر دستهایش را به نشانه دعا بالا می برد و ماهی‌ها از آب بیرون می پرند. این بخش از فیلم در عسلویه فیلمبرداری شده است. گفته می‌شود مرحوم جواد شریفی راد ستونهایی به قطر یک متر را طراحی می‌کند که نصفش باد است و نصف دیگرش آب و زمانی‌که پمپ باز می‌شود این ماهی ها به سمت هوا پرتاب می شوند.

گویی شهرک وسیع پیامبر اعظم تمام شدنی نیست. ایوان مداین را هم در انتهایی ترین نقطه این شهرک ساخته شده است. درختهای روستای الهیار رخ نموده است. لوکیشنها کنار هم چیده شدند تا 200 صحنه‌ی فیلمنامه محمد به زیبایی تصویر شوند. ایوان کسری و 14 کنگره آن که فرو افتاده اند را در این لوکیشن میبینی. روایت است که هنگام ولادت پیامبر ایوان کسری به لرزه افتاده است و بت ها به روی زمین افتاده اند.

و اما مدینه کودکی پیامبر که سرسبز است و نخلهایی که به عاریه به اینجا رسیده اند استوار ایستاده‌اند. مدینه شهرک را خانه های سفیدی ساختند که باید از میان آنها تک لوکیشن خانه ابی نجار را ببینی. اما مدینه لوکیشنی مرکزی در اپیزود اول فیلم «محمد(ص)» نیست. تنها خانه بن نجار در این قسمت به تصویر کشیده می‌شود.

محمد 6 سال و 3 ماه و به قولی 4 ساله بود که همراه مادر خود آمنه به مدینه رفته بودتا خویشان مادری وی از طرف مادر عبدالمطلب یعنی بنی عَدِیّ بن نّجّار را ببینند. هنگام بازگشتن به مکه مادر محمد در 30 سالگی در ابواء وفات کردو همانجا دفن شد. استفاده از لوکیشن خانه‌ی بنی عَدِیّ بن نّجّار بخش کوتاهی است که در این فیلم آمده است.

کوچه‌های مدینه، برای همه کسانی که روزگاری به این شهر در عربستان سعودی امروز مسافرت کرده‌اند کوچه‌های غمگینی است و اینجا در لوکیشن محمد(ص) هم با وجود سرسبزی و زیبایی خانه‌های مدینه، این سایه سنگین حس می‌شود. سایه سنگینی که امید و انتظار شیعه برای پایان آن روز به روز بیشتر می‌شود.

از برنامه‌های بعدازظهر این بازدید می‌توان به رونمایی از لوگوتایپ فیلم که توسط استاد جلیل رسولی طراحی شده و همچنین نمایش پشت صحنه فیلم اشاره کرد.

پایان بخش این دیدار نشست پرسش و پاسخ خبرنگاران با مجید مجیدی خواهد بود.

در این دیدار بازیگران فیلم نیز از جمله ساره بیات، مهدی پاکدل و علیرضا شجاع‌نوری به همراه جمعی از اهالی رسانه که در قالب سه اتوبوس به لوکیشن اعزام شده‌اند، حضور دارند.