ایمان زن و مرد

یكی از بهترین صفات زوجین ایمان آنهاست و به عبارت بهتر "اعتقاد به دین اسلام" است. نقش دین در زندگی بشر بر كسی پوشیده نیست و یكی از اركان حفظ "نظام خانواده" اعتقادات انسانی است. لذا كسی كه تصمیم گرفته، ازوداج كند بایستی شریك زندگی او نیز با او هم عقیده باشد.

از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود:

هركس با زنی به خاطر مال و یا زیباییش ازدواج كند خداوند او را از مال و زیبایی همسر محروم مي سازد اما هر كس به خاطر ايمان با زني ازدواج كند خداوند او را به خير و زيبايي و كمال همسر موفق مي دارد.

عشق و زيبايي در سايه ايمان

زيبايي مطلق از آن خداوند است و او زيباست و زيبايي را دوست دارد.

خداوندي كه انسان را به بهترين صورت خلق نمود و براي خود به خاطر اين خلقتش تبريك گفت، بهترين زيبايي را براي انسان ايمان قرار داد و بواسطه همين ايمان او را اشرف مخلوقات نمود و بدون ايمان منزلت انسان را از حيوان پست تر و پايين تر مي داند.

وقتي انسان به خدا ايمان داشت و به عظمت او پي برد هركس را كه خدايش دوست مي‌دارد، دوست خواهد داشت و هركسي را كه خداوند، دشمن بدارد دشمن، خواهد داشت. كما اينكه از واجبات فروع دين ما "تولي و تبري"است. يعني: "دوستان خدا را دوست و دشمنان خدا را دشمن دانستن"

پر واضح است كه اگر همسر انسان ـ زن يا شوهرـ مومن باشد خداوند آنها را دوست خواهد داشت و چون مومن پيش خدا ولي و دوست محسوب مي شود او را دوست داشته و به او به ديده احترام مي نگرد.

و اين گفتار نتيجه فرمايش امام صادق(ع)است كه فرمود: هركس كافر را دوست داشته باشد مسلماً با خدا دشمن است و هر كس كافر را دشمن بدارد مسلماً خدا را دوست داشته است. آنگاه حضرت فرمود: دوست دشمن خدا، دشمن خداست.

ممكن است اين سوال به ذهن خطور كند منظور شما از اين كه مي گوييد: دوستار خدا دوستار خلق خدا مي باشد چيست و چرا در اينجا مطرح گرديد؟

در پاسخ بايد گفت: حل بسياري از مشكلات و معضلات خانوادگي، بستگي زيادي به درك مقام و منزلت يكديگر دارد. براي تفهيم بيشتر، مثالي مي زنيم: فرض كنيد شخصي را از هر حيث دوست و رفيق خود بدانيم و به رفاقت او ايمان داشته باشيم اگر اتفاقاً از او بدي ببينيم آيا رفاقت را به خاطر يك اشتباه بهم مي زنيم؟

مسلماً خطاهاي او را ناديده گرفته و مي گوييم: "منظوري نداشته" چون مي دانيم او رفيق واقعي ماست اگر چه سليقه‌هايي كه او دارد و با سليقه هاي من ممكن است متفاوت باشد. اكنون كه با اين مثال به منظور نزديك شديد از اين روايت كه ذكر آن گذشت نتيجه مي‌گيريم كه انسان مومن، دوست مومن است و اين دوستي، حقيقي و واقعي است و اگر چند عامل مثل نسبت فاميلي، رابطه زناشويي و ... در دوستي دست به دست هم دهند و اين دوستي را مستحكم تر نمايند شكّي نيست كه اختلافات سليقه اي موجب بهم خوردن دوستي نخواهد شد و زندگي به كام همه شيرين خواهد شد.

و اين معناي فرمايش مولايمان، حضرت علي (ع) است كه فرمود:

"دوستي واقعي وقتي است كه دوست را در سه مورد نگه دارد، در بدبختيها و در غيابش و بعد از وفاتش)"

اگر به دوستي همسرمان معتقد شديم از بسياري از لغزش هاي همسر چشم پوشي كرده و حتي ذره‌اي كدورت از او به دل راه نمي دهيم.

اينجاست كه ايمان نقش خود را در عشق و علاقه به يكديگر ايفا مي كند و زندگي - هرچند ساده و محقّر هم باشد- توأم با عشق و صفا و صميميت خواهد بود به قول معروف:

"در كلبه ما رونق اگر نيست صفا هست"

چون با كسي زندگي مي كنيم كه دوست خداست و دوست خدا خيانت نمي كند.

اما اگر خداي ناكرده با انسان بي هويت و بي ايماني ازدواج كنيم چون او به هر كسي كه وجودش و حياتش و تمام هستي اش از اوست خيانت نكرده – براي خيانت همين نكته بس كه به ولي نعمت با اينكه از نعمتهاي او بهره مند مي‌شود بي اعتناست و سخن او را نشنيده مي انگارد- مطمئن باشيد به شما نيز، خيانت خواهد كرد هرچند بعد از گذشت چند سال.

ماخذ و منابع:

1-قرآن مجيد

2-بحارالانوار

3-كتاب روانشناسي رشد(1)

4-المقنعه، تاليف شيخ مفيد

5-نظام حقوق زن در اسلام، نشر صدرا، شهيد مطهري

تهيه كننده:مركز اطلاع رساني معاونت اجتماعي فرماندهي انتظامي استان يزد

 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا