یزدفردا

این مراسم بومی در امام زاده سید صدر الدین قنبر برگزار می شود و عزاداران که متشکل از اعضای تمام هیئات عزاداری بشنیغان و میبدبالا می باشند از محله میبد بالا با خواندن نوحه مخصوص آن شب از محرم به صورت دسته جمعی، به سمت امام زاده مذکور حرکت می کنند.

«شاه حسن، شاه حسین» سنت و رسمی قدیمی است که محله بشنیغان و میبد بالا در میبد برای نشان دادن عزا و ماتم خود نسبت به شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) و یارانش از سالیان دور به پا می دارند.

این مراسم بومی در امام زاده سید صدر الدین قنبر برگزار می شود و عزاداران که متشکل از اعضای تمام هیئات عزاداری بشنیغان و میبدبالا می باشند از محله میبد بالا با خواندن نوحه مخصوص آن شب از محرم به صورت دسته جمعی، به سمت امام زاده مذکور حرکت می کنند.

جلوداران این عزاداران را جمعی از سادات تشکیل می دهند و وقتی عزاداران به محوطه امام زاده می رسند و نوحه مخصوص آن شب از محرم را خوانده و سینه زدند، یک زنجیره انسانی ایجاد می کنند و ابتدا چندین بار لفظ "شاه حسن" و پس از آن لفظ "شاه حسین" را همگی با هم تکرار می کنند و در ادامه شعر «یارون(یاران) عزای کیست که بر دشت کربلا است ماتم نشین ملائکه و صاحب عزا خدا است!» را زمزمه می کنند.

بعد از انجام این مراسم نیز سنت معروف "نخل گردانی" انجام می شود.

اشعار ده گانه این 10شب به این شرح است: 

شب اول

محرم است امشب        شب غم است امشب

خیرالنسا سیه پوش        درماتم است امشب

شب دوم

هر که امشب بهر فرزند علی زاری کند

سیل اشکی از قنات چشم خود جاری کند

در قیامت وقت حشرونشرومیزان وصراط

هر کجا باشد حسین او را هواداری کند

شب سوم

زین مصیبت در جهان امروز تا روز جزا

می کند اهل زمین واسمان واحسرتا

نه فلک گردیده خاکستر نشین ازماتمش

کعبه  زین ماتم سیه پوش است  تا روز جزا

شب چهارم

زینب به فغان وناله می گفت

کو سرور لا فتی حسینم؟

برد شت بلا به دست کفار

گردید شهید نور عینم

شب پنجم

هر محرم در نجف این ناله ها سر میبرد

حضرت زهرا شکایت نزد حیدر می برد

کشته فرزند مرا،شمر لعین در کربلا

آه و واویلا سکینه دست بر سر می زند

شب ششم

ما ز ازل گفته ایم، بعد رسول خدا، حیدر صفدر علی ،خواجه قنبرعلی ،ساقی کوثر علی ،از همه بهتر علی،شیر خدا خدا پیر ما کز غم جان حسین ،سوخت دل و جان ما

شب هفتم

دیده گریون سینه بریون از غم جان حسین

ز آسمان گویند ملائک جان به قربان حسین

دیده گریون سینه بریون از غم لب تشنه گون

ترسم از آه یتیمون چرخ گردد سرنگون

شب هشتم

فرزند رسولی که شفیع عرصات است

با اهل حرم تشنه لب آب فرات است

جبرئیل و ملائک همه غمگین و سیه پوش

هم خضر دراین واقعه بیزار حیات است

شب نهم

آه و ویلا که امشب الوداع خواهد شود

از تن فرزند حیدر سر جدا خواهد شود

آه واویلا که فردا بر لب آب فرات

از تن فرزند حیدر سر جدا خواهد شود

شب دهم

شد زلزله در عرش ندانم که شین است

یا شورش محشر شده یا قتل حسین است

برخاست فغان از همه آفاق چه شین است

ای خاک به سر کن که شب قتل حسین است