یزدفردا

tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">گروه گفتگو: سالها از پخش سریال "قصه های مجید" می گذرد اما هنوز یاد و خاطره آن به روشنی در ذهن همگان زنده است. دلیل این ماندگاری قصه پردازی و کارگردانی قوی و منطقی کیومرث پوراحمد در کنار بازی خوب بازیگرانش بوده که این اتفاق برای کمتر فیلمی رخ می دهد.

پور احمد یکی از داوران بخش داستانی نهمین جشنواره ملی مستند و داستانی رضوی، متولد ۲۵آذر ماه سال۱۳۲۸ در نجف آباد اصفهان، کارگردان، فیلمنامه نویس، تهیه کننده و تدوین گر ایرانی است و دانش آموخته رشته کارگردانی سینما است.

وی فیلمهای: ۵۰قدم آخر، اتوبوس شب، نوک برج، گلیخ، شب یلدا، خواهران غریب، به خاطر هانیه، نان وشعر، سفر نامه شیراز، صبح روز بعد، شرم، شکارخاموش، لنگرگاه، گاویار، آلبوم تمبر، بیبی چلچله، تاتوره و باران را کارگردانی کرده است، همچنین کارگردانی مجموعه های تلویزیونی قصه‌های مجید، سرنخ و پرانتز باز نیز به عهده وی بوده است.

او این روزها مهمان یزد می باشد. گفتگویی را با وی ترتیب داده ایم که در ادامه می خوانید:

سطح کیفی آثار راه یافته به این بخش را چگونه ارزیابی می کنید؟

مثل همه جشنواره های مطرح در دنیا، این جشنواره نیز تعداد محدودی آثار درخشان، تعدادی آثار خوب و تعدادی آثار ضعیفتر دارد، البته از این نکته که این جشنواره هنوز در ابتدای راه است نباید غافل شد و قطعا در دوره های بعدی کیفیت بالا و بالاتر می رود.

چیدمان هیات داوران را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا در انتخاب اختلاف نظری هم داشتید؟

به نظر من ترکیب این هیات عالی بود. بی شک اختلاف هایی به دلیل سلایق مختلف داشتیم که با تبادل نظر و گاهی با رای گیری به توافق رسیدیم.

نظرتان در مورد جشنواره های موضوعی چیست؟

جشنواره های موضوعی منجر به انحراف فیلمساز می شود؛ زیرا ایده پردازی و خلاقیت را محدود می کند و فضای فیلم را تصنعی جلوه می دهد. مثلا در جشنواره رضوی فقط تعداد محدودی به صورت ظریف به این موضوع پرداخته و مابقی تصنعی کار کرده بودند.

آیا افزوده شدن بخش سبک زندگی و نمایش آن می تواند تلنگری در سبک زندگی مردم جامعه باشد؟

در ایران اینگونه مباحث معمولا شعاری می باشد، سبک زندگی مردم را سختی های موجود و رسانه های غربی تعیین می کند. البته ایرانیان سعی در حفظ ارزشهای ملی و مذهبی دارند. بنظر من داریوش مهرجویی با فیلم مهمان مامان، سبک زندگی ایرانی را به خوبی به تصویر کشیده است. البته موضوع دیگر در این حیطه عدم نمایش اینگونه فیلمها توسط صدا و سیما می باشد، چراکه حتی اگر فیلمی قوی در این حیطه ساخته شود به دلیل عدم اکران برای عموم، تاثیرگذاری چندانی به دنبال نخواهد داشت.

چه توصیه ای برای علاقمندان به عرصه فیلمسازی دارید؟

سینما هنر صنعت و مستلزم بودجه قابل توجهی است. معمولا همه افراد این عرصه توانایی مالی چندانی ندارند، بنابراین کسانی که به این حوزه وارد می شوند، باید عاشق این رشته بوده و به اصطلاح پوست کرگدن داشته باشند و برای موفقیت همه تلاششان را به کار گیرند.

حرف آخر؟

حرف آخرم باز به فیلمهای رضوی برمی گردد، تقاضا دارم اگر فیلمسازی دغدغه موضوعی اینچنینی را ندارد، وارد ساخت این حیطه نشود چراکه علیرغم بهترین امکانات در صورت نداشتن دغدغه فکری، فیلمی قوی تولید نمی شود.