یزدفردا

گريه كودكان ار نگاهي ديگر!!!!!

^{محمدمهدي خوشخو}
با سم قاصم الجبارين
غزه چند روز است كه تحت بمباران هواپيماها و تانك هاي اسرائيلي است. همچنين سواحل اين شهر از دريا و توسط گاردهاي دريايي اسرائيل تحت بمباران و موشك قرار دارد. امروز مغيره هاي زمان، زنان و كودكان فلسطيني را زير آتش حملات وحشيانه خود در بين در و ديوار به شهادت مي رسانند و يك لحظه خواب راحت را از چشم حسن و حسين و زينب هاي فلسطيني ربوده اند... و ما اكنون در مجالس عزاداري خويش، گريه بر مظلوميت زهراي مرضيه و كودكان او مي كنيم... دائما با خود تكرار مي كنيم كه انتقام سيلي زهرا را خواهيم گرفت... انتقام ظلمي كه از سوي رژيم ددمنش حاكم در 1400 سال پيش رواداشته شده را خواهيم گرفت.
"قسمتي از نامه كودكان ايراني را به سازمان ملل بخوانيد" :
(اين روزها در تلويزيون شاهديم كه كودكان فلسطيني در غزه گرسنه‌اند، نمي‌خندند و به جاي آن فرياد مي‌كشند، گريه مي‌كنند و ...
حال كه اوضاع در غزه تا اين حد بحراني و دردناك شده چه بايد كرد؟ آيا نمي‌توان كاري كرد كه ديگر كسي كشته نشود؟ آيا نمي‌توان جلوي وحشيگري و خونريزي را گرفت؟
وقتي وضعيت كودكان غزه را مي‌بينيم نمي‌توانيم آرام باشيم و مثل روزهاي قبل به درس و بازي و تفريح بپردازيم. دوست داريم آنها بتوانند زندگي شيرين را تجربه و به آينده خود فكر كنند. به ما بگوييد چگونه مي‌توانيم در اين روزگار تلخ، براي كودكان غزه هديه‌اي از عشق و دوستي ارسال كنيم. منتظر پاسخ شما هستيم.)
ودائما به ياد آن سخنراني استاد شهيد مطهري مي افتم كه چگونه فرياد مي زند كه والله قسم، از ظلمي كه بر حسين (ع) در سال 61 هجري رفت و ظالمان آن زمان و يزيد و يزيديان صدها سال گذشته است و به والله قسم كه امروز "موشه دايان" يزيد زمانه است! استاد شهيد، اسلام را چگونه مي شناخت و معرفي مي نمود و امروز علماي ما چگونه مي شناسند و ارائه مي كنند
!تصوير ي كه دائما به ذهنم خطور مي كند، تصوير دختر بچه فلسطيني است كه چندي پيش در ساحل غزه تمام اعضاي خانواده اش، در مقابل چشمان او تكه تكه شدند و اين دخترك با چهره و موهاي پريشان، چنان در مقابل دوربين هاي حاضر بر سر صورت خود مي نواخت و چنان خود را بر ماسه هاي ساحل غزه مي كوفت و چنان ماسه هاي را در مشت هاي كوچك و ناتوان خود مي فشرد كه...
دخترك مي دانست كه هيچ كس به فرياد او نخواهد رسيد و غيرتمندي نيست كه بخواهد انتقام اين درد بزرگ و خون هاي بر زمين ريخته را بگيرد.
دخترك فلسطيني شايد پيش از اين ديده بود كه دوستان هم سن و سالش نيز پدر و مادر و برادر و خواهر خويش را در مقابل چشمان خود از دست داده اند و آب از آب تكان نخورده است... كودك فلسطيني مي دانست كه دولت هاي عربي و...توجهي به ضجه هاي او را ندارد و حداكثر محكوم خواهد كرد.
تصوير بعدي كه تصور آن برايم بسيار سخت و نگران كننده است، تصوير صحراي محشر و روز جزاست. آن روز كه نگاه مان بر نگاه رسول خدا و دخت مكرمش خواهد افتاد و از ما در قبال ظلمي كه بر مظلومان زمان مان و دخترك فلسطيني روا شده، پاسخ خواهند خواست! چه خواهيم گفت؟
چگونه در حضور آن دختر بچه غزه اي بر چشمان رسول خدا خواهيم نگريست؟

 يزدفردا