یزدفردا

بیابان با سپیده

چه خوشحال است شبنم

که میلغزد به روی برگ یوشن

گیاه و بوته وهرچه سبزه

همه شاداب از باران شبانه

نگه دارند سوی مهر نو دمیده

به مسروری روند آن دسته کبک

به سوی آبگیر پشت تپه

زمین نم دار و پر ز سبزه

شقایق سرش را خم نموده

به آرامش تو گوئی

سرذ بر زانوی مادر نهاده

                                  اکلیل کوهی با تواضع

بروی خاک دستش وا نموده

هزاری به روی شاخه طاق

بیابان را زغوغا پر نموده

گل لاله دلش داغ و گریبان چاک کرده

سما و خاک و سنگ و سنگواره

همه اندر سمائی جاودانه

عجب صبحی و شادابی در این دشت

روان است جوی در جوی و نهر در نهر

بهار اندر بیابان گشته ساقی

سبو بر شانه بخشد می ناب

دویده در رگ هر ذره خاک

همه مستی عالم بی کم و کاست

مطلب این صفحه را به زبان دلخواه خود ترجمه کنید

مخاطبان آن لاین یزدفردا -فرداییان همیشه همراه یزدفردا در سراسر جهان