یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیدست کم یک سال از زمانی که وعده احیای امور تربیتی داده شده بود، می گذرد. بسیاری از خبرگان و اهل فن که مویی در آسیاب تجربه سفید کرده بودند، از ابتدا دانستند که هیچ اتفاق تازه ای نخواهد افتاد، الا وعده و وعیدی و تغییر اسمی، چیزی ... ! تا اینکه امروز، دیگر برای خوش بین ترین افراد هم مسلم و مسجل شده است که قرار نیست کار تازه ای صورت پذیرد !!
تا اینجای کار، پذیرفتنی و قابل انتظار بود ! اما هیچ گاه تصور نمی شد که قرار است شاهد حرکتی در جهت عکس هم باشیم و به جاهایی نامعلوم عقب گرد کنیم.
فراموش نمی شود ، در اولین سال های امور تربیتی ، با اینکه می گفتیم کارهای تربیتی برایمان اهمیت دارد ، اما هر جا ضرورتی پیش می آمد آموزش را بر آن مقدم می داشتیم . درست مثل امروز که می خواهیم امورتربیتی را احیاء کنیم!! ذر یکی از همین روزها ، مدیر یکی از کانون های فرهنگی و تربیتی را دیدم که سراسیمه در سازمان آموزش و پرورش برای کاری در رفت و آمد بود . احوالش را پرسیدم . با حالتی ناراحت گفت : مگر خبر ندارید ؟!(مکدر شدم که نکند –خدا نکرده- بیماری قلبی اش عود کرده و من بی خبر مانده ام و حالا باید شرمسار و سرافکنده باشم.) نگران پرسیدم : چه چیزی را خبر ندارم ؟
گفت : اینکه کانون تبدیل به فضای آموزشی شده است.
گفتم : نه ! از کجا باید خبر داشته باشم ؟ و به راستی هم خبر نداشتم.
پرسیدم : آنوقت کانون چه شده؟ گفت : آن را برده اند در جای دیگری مستقر کرده اند !
در هر حال، کانونی که در بخش محروم شهر با همت جمعی مخلص و درد آشنا توانسته بود با هزار زحمت و مشقت ، امکانات و محیط نسبتا مناسبی برای فعالیت فرهنگی و ذوقی تعداد کثیری دانش آموز فراهم آورد و با برنامه های مفید قرآنی، اجتماعی و هنری به نیازهای معنوی جمعی مشتاق پاسخ بدهد، حالا( در عصری که توقع عمومی، احیای فعالیت های پرورشی است)، جا به جا می شود و بخشی از مخاطب هایش را از دست می دهد ، طبعا مایه تعجب است !
بگذریم،تازه وقتی به پای مربیان تربیتی مدارس هم می نشینی کلی گلایه و شکایت می شنوی که کارها رها شده ،دستور العمل ها نمی رسد و مسابقات چه و....!!
القصه می مانی که با شنیدن این حرف ها و خبر ها چه بگویی و چه موضعی بگیری ؟! شاید کمترین کاری که از دستت ساخته است، همین نوشتن و گوشزد کردن مسئله باشد. با این امید که خاصیتی در پی آن حاصل گردد. انشاالله