یزدفردا

کند کردن روند فعالیت هسته­ ای کشور، آسیب به یکی از کارامدترین نمادهای پژوهشی

(به مناسبت هفته پژوهش)

در طول یک شبانه روز شاید بارها و بارها اصطلاحاتی چون پژوهش، پژوهشگر و فعالیت پژوهشی به گوشمان بخورد، به طوری که امروزه کمتر ایرانی می­توان یافت که با این مفاهیم روبرو نشده باشد. خوشبختانه در سال­های اخیر به برکت تلاش مسئولین و نگاه صحیح مردم، پژوهش در کشور ما به لحاظ کمی توسعه چشمگیری داشته است. به طوری که به لطف الهی ایران با دارا بودن بیش از یکصدهزار پژوهشگر جوان در آستانه تبدیل شدن به یک قدرت علمی جهانی است.

با این وجود این سوال به چشم می­آید که چرا این حجم بالای تحقیق هنوزنتوانسته است آنگونه که انتظار می­رود نیازهای جامعه ما را مرتفع سازد؟

شاید دلیل اصلی این تناقض را بتوان به همجهت نبودن سمتگیری پژوهش­ها با نیازهای جامعه مربوط دانست. اگر این دلیل را به عنوان دلیل اصلی بپذیریم سوال این است که در رفع این مشکل چه باید کرد؟ چه راهکاری است که بتواند سمتگیری صدها هزار انسان فرهیخته را تغییر دهد و به سمت نیازهای کشور معطوف نماید؟

اینجاست که نقش نمادها پررنگ می­شود. استفاده از فرآیند نمادسازی از بهترین راه­حل­ها برای مدیریت دستگاهی با این وسعت است. یک نماد موفق می­تواند مورد توجه پژوهشگران قرار بگیرد. این نماد هم در آنها انگیزه لازم را ایجاد می­کند و هم امگان الگوبرداری را برای سایرین فراهم می­آورد.

فعالیت هسته­ای کشور ما را می­توان به عنوان یک نماد کارآمد نام برد. نمادی که نه تنها پژوهشگران بلکه آحاد ملت را نیز درگیر کرده است و موجب انگیزش و جهت­دهی تعداد قابل توجهی از نخبگان گردیده است. استقامت هوشمندانه ملت ایران در برابر تحریم­ها، ترورها و تهدیدهای دشمنان در حفظ این نماد، خود گویای کارآمدی بالای این نماد پژوهشی است.

به نظر اینجانب که سالیانی است در فضای پژوهشی فعالیت می­کنم، در این شرائط کنونی کند کردن روند فعالیت هسته­ای ایران به این نماد قیمتی آسیب خواهد زد چراکه برای یک پژوهشگر هیچ­چیز دردآورتر از منع کردن و توقف او از مسیری که منجر به دستیابی نتایج ارزشمند شده نیست. این آسیب نه تنها متوجه پژوهشگران شاخه هسته­ای است بلکه به دلیل جایگاه نمادی این موضوع به سایر شاخه­های پژوهشی نیز آسیب خواهد زد. آسیبی که نه امروز بلکه فرداها اثرات خود را نشان خواهد داد.

به نظر این عضو کوچک جامعه پژوهشی ایران، تحقق شعار تدبیر و امید مستلزم نگاه مدبرانه­تری بر این واقعیت است.

با توجه به فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر خوشبین نبودن به مذاکرات و همچنین تعهد نداشتن سران آمریکا به مذاکرات و تصویب تحریم­های جدید، این سوال باید به طور جدی مطرح شود که آیا با ادامه مذاکرات نتیجه­ای جز از دست رفتن فرصت­های طلایی چیزی عاید ملت ما خواهد شد؟؟؟