هنگامی که یک شخص قادر به مقابله با یک منبع خاص از عوامل استرس، مانند یک تغییر عمده در زندگی، از دست دادن فردی عزیز و... نباشد معمولا، نشانه هایی از افسردگی، احساس ناامیدی و از دست دادن علاقه به کار و یا فعالیت، ظاهر می شوند.

در مقاله پیش رو به علائم,علل و شیوع این اختلال پرداخته می شود.

اختلالات سازگاری هنگامی که یک شخص قادر به مقابله با یک منبع خاص از عوامل استرس، مانند یک تغییر عمده در زندگی، از دست دادن فردی عزیز و... نباشد معمولا، نشانه هایی از افسردگی، احساس ناامیدی و از دست دادن علاقه به کار و یا فعالیت، ظاهر می شوند.

در مقاله پیش رو به علائم,علل و شیوع این اختلال پرداخته می شود.

تعریف: عبارت است از «علائم هیجانی یا رفتاری شدید بالینی که در پاسخ به عامل یا عوامل استرس زای قابل شناسایی روانی- اجتماعی» بوجود می آیند. انوع استرس هایی که می تواند موجب اختلال سازگاری شود بسته به فرد متفاوت است، اما می تواند شامل موارد زیرباشد:

• پایان دادن به رابطه یا ازدواج
• از دست دادن و یا تغییر شغل.
• مرگ یک دوست
• در حال توسعه یک بیماری جدی (از خودتان یا فرد مورد علاقه).
• در حال قربانی یک جرم
• داشتن یک تصادف
• تحت یک تغییر عمده در زندگی (مانند ازدواج، بچه دار شدن، یا بازنشستگی از کار).
• زندگی از طریق یک فاجعه، مانند آتش سوزی، سیل، طوفان یا طوفان.

علائم اختلال سازگاری چه چیزهایی هستند؟

می تواند طیف گسترده ای از علائم را داشته باشدکه ممکن است شامل:

• احساس ناامیدی
•غم
• گریه مکرر.
• اضطراب (عصبانیت).
• سردرد یا درد معده.
• تپش قلب (احساس ناخوشایند از ضرب و شتم قوی یا نامنظم قلب).
• انزوا از مردم و فعالیتهای اجتماعی.
• غیبت از محل کار یا مدرسه.
• رفتار خطرناک یا مخرب، مانند جنگ، رانندگی بی پروا، و خرابکاری.
• تغییر در اشتها یا از دست دادن اشتها، یا پرخوری.
• مشکلات خواب.
• احساس خستگی و یا بدون انرژی
• افزایش در استفاده از الکل یا مواد مخدر دیگر.
• علائم در کودکان و نوجوانان ممکن است تمایل به رفتارهایی از قبیل پرخاشگری, عدم علاقه به مدرسه.

تشخیص

ناراحتی شدید در واکنش به عامل استرس زا رخ می دهد. در این اختلالات واکنش انجام شده با عامل استرس زا تناسب نداشته و یا اختلالات آشکار در عملکرد اجتماعی یا شغلی رخ می دهند. عوامل استرس زا در محدوده تجارب عادی زندگی قرار دارند( نظیر تولد یک نوزاد، رفتن به مدرسه، ازدواج، از دست دادن شغل، طلاق، و بیماری) وعلائم معمولا در عرض سه ماه از این رویداد و به ندرت بیش از شش ماه پس از حادثه یا وضعیت آغاز خواهد شد.

• معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR برای اختلالات سازگاری

- ایجاد علائم هیجانی یا رفتاری در پاسخ به عامل (یا عوامل) مشخص استرس زا، که ظرف مدت 3 ماه پس از بروز این عامل(یا عوامل )رخ داده باشند.

- این علائم یا رفتارها از نظر بالینی قابل ملاحظه بوده و با هر یک از حالات زیر مشخص می شوند.

- ناراحتی قابل ملاحظه، بیش از حدی که بعلت مواجهه با عامل استرس زا انتظار می رود.

- اختلال قابل ملاحظه عملکردهای اجتماعی یاشغلی(تحصیلی) - اختلال مرتبط با فشار روانی یا معیارهای سایر اختلالات محورI مطابقت نمی کند و صرفاً ناشی از تشدید یک اختلال قبلی محور I با محور III نیست.

- علائم این اختلال نمایانگر سوگواری نیستند.

- پس از ختم عامل استرس زا (یا پی آمدهای آن)، علائم اختلال بیش از 6 ماه پایدار نمی مانند.

حالتهای خاص:

حاد: در صورتی که اختلال کمتر از 6 ماه طول بکشد.

مزمن: در صورتی که اختلال 6 ماه یا بیشتر طول بکشد. اختلالات سازگاری براساس زیر گونه های آن کدگذاری می شوند که با توجه به علائم بارز آنها انتخاب می گردند. عوامل اختصاصی مولدفشار روانی را می توان در محور IV مشخص کرد. همراه با خلق افسرده همراه با اضطراب شکل مخلوط همراه با اضطراب و خلق افسرده همراه با آشفتگی سلوک شکل مخلوط همراه با آشفتگی هیجانات و سلوک شکل غیر اختصاصی

• تشخیص افتراقی

 1. اختلال فشار روانی پس از سانحه (PTSD) و اختلال فشار روانی حاد. کیفیت عامل مولد فشار روانی- اجتماعی، به تشخیص افتراقی کمک می کند. در این اختلالات ، فشار روانی خارج از حد تجارب هنجار انسانی است(نظیر جنگ، تجاوز به عنف، بلایا و فجایع عظیم، سیل، و گروگان گرفته شدن).

• همه گیر شناسی

در نوجوانان شایعتراست، ولی ممکن است در هر سنی رخ دهد. حدوداً در 2 تا 8 درصد جمعیت عمومی مشاهده می شود.

• سبب شناسی

 1. عوامل ژنتیکی.

مزاجهای پراضطراب، استعداد بیشتری برای واکنش مفرط به وقایع مولد فشار روانی و بروز اختلال سازگاری ناشی از آنها را دارند.

2. عوامل زیست شناختی

افرادی که سابقه ناتوانی با بیماری شدید طبی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این اختلالات هستند.

3. عوامل روانی-اجتماعی

افرادی که یکی از والدین خود را در دوران نوزادی از دست داده اند و تجارب کمی از ارتباط با مادر خود دارند، مستعدتر هستند. توانایی تحمل ناکامی در دوران بزرگسالی، با ارضاء نیازهای اولیه دوران نوزادی ارتباط دارد.

• درمان

روان درمانی (مشاوره)، رایج ترین درمان برای اختلال سازگاری محسوب شده است. درمان کمک می کند تا فرد درک کاملی از عامل استرس زا به دست آورد. همچنین به فرد کمک می کند تا مهارت های مقابله ای را بیاموزد گروه های پشتیبانی نیز می تواند با دادن اجازه به شخص برای ابراز و بحث در مورد نگرانی ها و احساساتش با افرادی که مانند خود او هستند احساس بهتری به دست بیاورد..

در برخی از موارد، دارو ممکن است برای کمک به کنترل علایم اضطراب یا مشکل خواب مورد استفاده قرار گیرد.

• آیا اختلال سازگاری قابل پیشگیری است؟

هیچ راه شناخته شده برای جلوگیری از اختلال سازگاری وجود ندارد. با این حال، خانواده و پشتیبانی اجتماعی قوی می تواند شخص را از طریق حمایت در یک وضعیت پر تنش یا رویداد کمک کند. بهترین پیشگیری از اختلال درمان به موقع است که می تواند شدت و طول مدت علائم را کاهش دهد آموزش مهارت های جدید مقابله با استرس است.

منبع: هفت سیب