یزدفردا

یزدفردا:مرتضی رضائیان:چهل روز پیش، یکی از نمایندگان متعهد و پرتلاش مردم در مجلس شورای اسلامی رخ در نقاب خاک کشید و مردمان قدرشناس را در سوگ خویش نشاند؛ سید جلیل‌القدری که به واسطه «تعهد»، «ساده‌زیستی» و «جدیت در خدمتگزاری»، محبوبیتی شگفت داشت و آن‌گاه که بانگ «إرجعی إلی ربک» را لبیک گفت، دل‌های بسیاری در فرقت جانسوزش به ماتم نشست و مردمان در تشییع پیکر دردکشیده اش قیامتی کم‌نظیر برپاکردند.

جانباز شیمیایی حجت‌‌الاسلام سید جلال یحیی‌زاده فیروزآبادی در بسیاری از ابعاد شخصی و شخصیتی«متناسب با مسؤولیت خود»، می‌تواند الگویی شایسته برای کسانی باشد که این‌روزها به دنبال حضور در جایگاه‌های نمایندگی مجلس شورای اسلامی، شوراهای شهر و روستا و ... هستند.

«ساده‌زیستی» مثال‌زدنی‌‌اش به‌رغم حضور چندین ساله در کسوت نمایندگی مردم و فراهم‌بودن زمینه بهره‌مندی از امکانات فراوان و «احتیاط فوق‌العاده» در استفاده از بیت‌المال، چنان بود که مورد تمجید رهبری عالی‌قدر نظام هم قرار گرفت. وی به جای این‌که هزینه سفرهای کاری خود را بر بیت‌المال تحمیل کند، مسیر طولانی حوزه انتخابیه تا مجلس شورای اسلامی را با اتوبوس و قطار می‌پیمود و برای سرکشی به حوزه انتخابیه‌اش، از موتورسیکلت شخصی خویش استفاده می‌کرد؛ مرکبی بسیار ساده و قدیمی که شاید قراردادن آن در موزه مجلس بتواند برای توده‌های مردم امیدبخش و برای برخی متصدیان امروز و فردا، درس‌آموز باشد.

او نمایندگی مجلس را نه طعمه‌ای برای خود و خانواده و بستگان، بلکه «امانت» و «ابزار»ی برای خدمت‌رسانی به مردمان به‌ویژه محرومان می‌دانست و از آن جایی که خود و خانواده‌اش زندگی «فوق‌العاده ساده»‌ای داشتند، مشکلات مردم را با تمام وجود لمس می‌کرد و برای رفع آن‌ها سر از پا نمی‌شناخت.

حجت‌الاسلام یحیی‌زاده چنان کتوم و بی‌ادعا بود که هنوز هم عده بسیاری، از شیمیایی بودنش اطلاع ندارند! ‌او که خود برای پاسداری از دین و نظام اسلامی بارها در جبهه‌های دفاع مقدس حضور یافته و «جانباز شیمیایی» به‌شمار می‌آمد - و از قضا یکی از دلایل سکته مغزی منجر به درگذشت وی مصرف داروهای قوی برای درمان آن اعلام شد- خدمت صادقانه به مردم را بهترین راه دفاع از آرمان‌های شهدای عالی‌قدر و از جمله «برادر شهیدش» می‌دانست.

ازهمین رو گفتار عالمانه را با رفتار صادقانه‌ پیوند زده بود و در مجلس شورای اسلامی در زمره «منظم‌ترین»، «پرکارترین» و در عین‌حال «کم‌هزینه‌ترین» نمایندگان شناخته شد که با کم‌ترین استفاده از امکانات بیت‌المال- هرچند حلال و مباح-  بیش‌ترین خدمت‌ها را ارائه می‌کرد. او هیچ‌گاه شیفته جاه و مقام نشد و چنان ساده و بی پیرایه بود که اگر غریبه‌ای او را درجمع و یا سوار بر مرکبش می‌دید، باور نمی‌کرد که وی یکی از نمایندگان شاخص و کارآمد مجلس شورای اسلامی است. سید، ساده زیست؛ همچنان که بسیار ساده وارد مجلس شد و ساده و بی هیچ‌ ذخیره‌ای مادی پس از سال‌ها خدمتگزاری مثال‌زدنی، به دیار باقی شتافت. او همواره به اهل‌بیت(ع) به‌ویژه مادرش حضرت زهرا(س) توسل می‌جست و می‌گفت: « هر وقت، هرکار مشکلی دارم، اورا صدا می‌زنم، هرچند آن وجود مقدس، هنوز هم "الجار ثم الدار" را رعایت می کند.» وی نماینده‌ای صادق و متعهد بود که در قضاوت‌های سیاسی و رعایت حریم‌های شرعی، دقتی بس فراوان داشت و با این همه وصیت کرده بود که «اگر در چند صباح عمر زمانی از کسی گلایه داشتم، راضی نیستم و تأکید می‌کنم به هیچ وجه راضی نیستم کسی بعد از مرگم آن‌ را بیان کند، چه رسد به این که بخواهد همان حرف‌ها را که چه بسا نابخردانه هم زده‌ام، علم کند و به رخ دیگری بکشد.» سید اما در یکی از یادداشت‌هایش گویا نگاهی به این روزها داشته است: «... پس از نماز به خانه آمدم، نان و پنیر و سبزی مثل اکثر شب‌ها افطاری کامل من بود... با توجه به آن‌چه در جلسات مجلس در این دو سه روز مطلع شدم ، این ایام، پایانی است بر اقتصاد و بودجه انبساطی. به هرحال باید باور کرد ما در جنگ همه‌جانبه اقتصادی دشمن هستیم! باید باور کرد دشمن هدف اصلی را اقتصاد ما قرار داده است! باید قبول کرد که باید فکری نو در انداخت و باید تدبیر کرد. باید قبول کرد که دوره ولخرجی و اسراف سپری شده است!... باید پذیرفت که جنگ جنگ است!»

بی‌گمان وجود خدمتگزارانی این‌چنین متعهد و کارآمد، امیدواری مردم و استحکام روزافزون نظام اسلامی را در پی خواهد داشت. تاباد چنین بادا.