یزدفردا

خدا کند هیچگاه «راه» سبز و زنده دره گاهان، رنگ «آسفالت» سیاه و مرده نگیرد
تابلو دره گاهان، فقط یک قاب می خواهد

به آخر «زیبا شهر» تفت که می رسی، جایی که هیچ تابلو راهنما و نشانی نیست، باید از بریدگی دور بزنی و بعد از چند صدمتر وارد یک جاده خاکی بشوی که ترا به جشن آب و سبزه، در میان کوههای زیبا می برد. جاده خاکی و سنگلاخی که تا نزدیکی آبشار دره گاهان امتداد دارد، و ای کاش که برای حفظ زیبایی و طبیعت بکر دره گاهان، در ورودی دره گاهان و چند صد متر بعد از عوارضی، ورود اتومبیل ها را به «دره» ممنوع می کردند.
نهری کوچک با آبی سرد و زلال از یک سرچشمه می گوید، سرچشمه ای که آبشاری است مبهوت کننده در بلندای یک کوه و باید ساعتها پیاده بروی تا به آبشار برسی. به گوهری که حیرت هر آدمی را در کویر برمی انگیزاند.
متاسفانه از اول دره مشخص نیست که چند کیلومتر تا آبشار فاصله است و باید مدام از رهگذران بپرسی که کی به آبشار می رسی؛ خوب است که در هر کیلومتری یک تابلو نوشته، فاصله تا آبشار را به رهگذران نشان دهد. زیبایی و طراوت راه منتهی به آبشار را که از میان کوهها می گذرد، عبور اتومبیلها که دود و گرما و گرد و خاک به آسمان هدیه می دهند، از بین می برد. و آدمهایی که خسته از دنیای ماشینی به طبیعت آمده اند، باز گرفتار ماشین و بی تحرکی، ماشین را رها نکرده و تا آنجایی که می شود در سنگلاخ رفت با ماشین می روند، و چه زیبایی و طرواتی دارد آبی که دور از چشم اتومبیل سواران از میان نهر در پای کوه می گذرد.
وقتی با قلب نیمه سوز به نزدیکی آبشار رسیدیم، ناگه از خود پرسیدیم که اگر قلبمان بگیرد؟ و عجیب است در جایی که هزاران نفر در یک روز تعطیل برای تفریح و گشت و گذار آمده بودند، نشانی از پایگاه امداد و انتظامات نبود. اگر کسی خدای ناکرده در بالای کوههای منتهی به آبشار و یا حتی در راه آبشار دچار سانحه ای گردد، هیچ کمک و امدادی در دسترس نیست، و شاید تا اورژانس از تفت برسد، نفسی بریده شده باشد.
چند دکه ایجاد شده در ورودی دره گاهان هیچ همخوانی باطبیعت زیبا «دره گاهان» ندارند و در همه طول مسیر منتهی به آبشار حتی یک سطل زباله نیز به چشم نمی خورد، و حتی تابلوی هم نبود که به رهگذران یادآوری کند قدر طبیعت را بدانند و آشغال نریزند! فروش چیپس و پفک و تنقلاتی که برای سلامتی زیان دارند زیبنده طبیعت زیبا و بکر دره گاهان نیست و می توان در ورودی درگاهان محوطه ای را برای فروش شولی و پالوده یزدی طراحی و اجراء کرد. و کدام نوشابه ای سالمتر از آب آبشار دره گاهان و حیف که آنجا نوشابه و آب معدنی می فروختند و کسی آب سرچشمه دره گاهان را نمی فروخت!
بزرگترین دشمن طبیعت زیبا و بکر دره گاهان تفت، سیمان و آسفالت است و خدا کند که هیچگاه این دو عنصر از بین برنده طبیعت پایشان توسط مدیران و مسئولان بی فکر و تازه کار به آنجا باز نشود.
هر کسی می خواهد زیبایی آبشار دره گاهان را در یزد بببیند باید زحمت رفتن این راه طولانی را برای بدست آوردن سلامتی بخود هموار سازد و مسئولان ورزشی شهر می توانند تور پیاده روی را در دره گاهان برگزار کرده و مروج ورزش پیاده روی و کوهنوردی باشند.
دره گاهان در طول سال همیشه پرآب و زنده نیست و اما می توان با تمهیداتی و دخیره آب و کاشت درختان در مسیر نهر، این فضا را با اندکی تفکر و برنامه ریزی، برای مردم استان همیشگی کرد.
زیبایی دره گاهان تفت خدادادی است و باشد که مشاطه گران و بزک دوزان و هنرداران در جستجوی پول، نقشه ای برای این لقمه چرب و نرم نکشند و بسراغ دردانه زیبای کویر نروند.
خوشبختانه فرماندار تفت هنرمند است، و می تواند که برای این نقاشی زیبای طبیعت یک «قاب» تهیه نماید. چرا که تابلو دره گاهان فقط یک قاب می خواهد. فقط یک قاب ...