یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 27 Dey 1391 - 15:20
شناسه : 63089
بازدید : 2019
گوگل با اضافه کردن برنامه‌های کاربردی به نسخه پست الکترونیک خود، کاربر را شیفته و وابسته خود می‌کند و شبکه اجتماعی را به وجود می‌آورد تا همواره ارتباط و تعامل آن‌ها را داشته باشد و نهایتا اندروید را به بازار می‌فرستد تا گوگل در دست تمامی مردم دنیا باشد.
تسنیم: ایمیل ایرانی موجود بر روی درگاه خدمات الکترونیکی "ایران" گاها از دسترس خارج می‌شود و موجب مشکلات ارتباطی برای مسئولان دولتی می‌شود که مکلف به استفاده از این ایمیل برای کارهای خود هستند.
توسعه و راه‌اندازی ایمیل‌های ایرانی که بعد از جدی شدن انتقال میزبانی ارگان‌های دولتی به داخل کشور قوت گرفت، این روزها ظاهرا با چالش مواجه شده است و استقبالی را ندارد که گاه و بی‌گاه از دسترسی خارج می‌شوند.
درگاه "ایران" که در راستای ساماندهی خدمات دولتی و ارگان‌های خصوصی در داخل کشور راه‌اندازی شده تا بتواند به مردم خدمات مستقیم با اتصال درگاهی بدهد، در بخشی از خدمات خود "پست الکترونیکی" را گنجانده است که کاربر با کلیک بر روی آن به Mail.iran.ir هدایت می‌شود و صفحه اصلی درخواست نام کاربری و رمز عبور باز می‌شود.
این درگاه در ابتدای ورودش به صحنه خدمات بر خط مواردی از جمله اطلاعات هویتی افراد همچون شماره شناسنامه، یک نسخه کوپی از آن و برخی موارد دیگر را طلب می‌کرد که بی‌شک برای کاربران سخت بود تا به آن اعتماد کنند چرا که نمونه‌هایی از خدمات پست الکترونیکی وجود دارد که در کشورهای دیگر پشتیبانی می‌شود و بدون اینکه نیاز باشد کاربران اطلاعاتی دقیق از هویت و اصالت خود را در اختیار آن قرار دهند، می‌توانند به راحتی از خدمات آن بهره‌مند شوند.
مخصوصا خدماتی که بر پایه تجربه حداقل 15-20 ساله استوار است بدون شک قابلیت جذب مخاطبان بیشتری را دارد. اشراف دقیق به خواسته و نیاز کاربران موجب شده که برخی سرویس‌ها از جمله گوگل و یاهو به قدری قدرتمند شوند که شاید ماهانه شاهد اقدامات جالبی از سوی این دو شرکت بزرگ خدمات‌دهنده در بستر شبکه جهانی باشیم.
گوگل با اضافه کردن برنامه‌های کاربردی به نسخه پست الکترونیک خود، کاربر را شیفته و وابسته خود می‌کند و شبکه اجتماعی را به وجود می‌آورد تا همواره ارتباط و تعامل آن‌ها را داشته باشد و نهایتا اندروید را به بازار می‌فرستد تا گوگل در دست تمامی مردم دنیا باشد.
یاهو هم که رویه پیشرفت این چنینی گوگل را دیده، نسخه‌های به روز مسنجر خود و برنامه‌های کاربردی را روانه سرویس خود می‌کند تا تمامی اطلاعات مکانی و مورد نیاز کاربران را شامل شود. استفاده از فناوری Ajax هم باعث می‌شود تا این سایت در سرعت بارگذاری حرف اول را بزند.
حال ما اینترنت ایرانی داریم که در ابتدا و هنگام ورود به صفحه آن به کاربر هشدار داده می‌شود که هیچ گواهی امنیتی پشت این سایت نیست و در واقع استانداردهای امنیتی را رعایت نکرده است. این گواهی‌ها که شاید با نام SSL بیشتر شناس باند معمولا توسط مراکز ممیزی امنیتی ارائه می‌شود و با اتخاذ راهکارهای امنیتی، درگاه ایمن برای برقراری تعاملات با کاربران را به وجود می‌آورد.
مرورگر در هنگام ورود به این سایت با کاربر اتمام حجت می‌کند که در صورت مواجه شدن با هر مشکلی، تمامی عواقب گریبان‌گیر خود کاربر است چون این سایت هیچ راهکار امنیتی را برای کدگذاری داده‌ها انجام نمی‌دهد و حال با گذشت از این مرحله باید برای ثبت‌نام، فرم‌هایی را پر کرد که اطلاعاتی از مکان زندگی، شماره تلفن و کدپستی طلب می‌شود که کاربر در صورت تکمیل آن باید منتظر بماند تا اطلاعات آن تأیید شود؛ روالی که شاید رد عرصه وب اصلا به چشم نیاید.
جالب اینجاست که درگاه این ایمیل نیز هر از گاهی از دسترس خارج می‌شود و با صفحه‌ای مواجه می‌شویم که نشان‌دهنده عدم دسترسی به سرور پست ایرانی است.
دستگاه‌های دولتی که مکلف به استفاده از ایمیل‌های داخلی برای ارتباطات کاری و محرمانه هستند چطور می‌توانند با این رویه کنار بیایند؟ و اگر تا دیروز از خدمات سرویس‌دهنده‌ای استفاده می‌کردند که در تمامی زمان‌ها و با بهترین خدمات در دسترس بود، حال باید کارهای خود را با ایمیل ایرانی تطبیق دهند؟
ایمیلی که هنوز فراگیر نیست و تنها بخش‌هایی که مکلف به استفاده از آن هستندف اجبارا به سمت آن رفته‌اند و جالب‌تر زمانیکه برخی مسئولان ایمیل ایرانی را صرفا برای کارهای سازمانی خود قرار داده‌اند و از ایمیل خارجی دیگری برای ارتباطات شخصی استفاده می‌کنند و زمانیکه خبرنگاری درصدد برقراری ارتباط الکترونیک با آن‌هاست، ایمیل شخصی خود را به او می‌دهند.
تمامی ضعف‌ها و چالش‌ها به کنار، اما اینکه گفته می‌شود برخی از سرویس‌ها از پنل‌هایی استفاده می‌کنند که ظرفیت‌های محدودی برای پشتیبانی از کاربران دارند به هیچ عنوان قابل فهم و درک نیست، مگر می‌شود که ارگانی دم از سرویس‌دهی داخلی بزند و اما نتواند تمامی مردم را دعوت به استفاده کند؟
حداقل نکته‌ای که ایمیل ایرانی با خود داشته سوژه‌سازی آن برای رسانه‌ها بوده که کمتر کسی به این نکته توجه کرده است و صرفا شاید به خدمات و سرویس‌های ارائه‌ای آن پرداخته‌اند و در واقع تکرار مکررات کرده‌اند.
خلاصه، ایمیل ایرانی که نمی‌شود به آن متصل شد یکی از موضوعاتی است که بیشتر باید راجع به آن تعقل کرد چرا که از سوی مسئولان و متولیان پاسخ درستی به سوالات از جمله تعداد مشترکان داده نمی‌شود.
توسعه و راه‌اندازی ایمیل‌های ایرانی که بعد از جدی شدن انتقال میزبانی ارگان‌های دولتی به داخل کشور قوت گرفت، این روزها ظاهرا با چالش مواجه شده است و استقبالی را ندارد که گاه و بی‌گاه از دسترسی خارج می‌شوند.
درگاه "ایران" که در راستای ساماندهی خدمات دولتی و ارگان‌های خصوصی در داخل کشور راه‌اندازی شده تا بتواند به مردم خدمات مستقیم با اتصال درگاهی بدهد، در بخشی از خدمات خود "پست الکترونیکی" را گنجانده است که کاربر با کلیک بر روی آن به Mail.iran.ir هدایت می‌شود و صفحه اصلی درخواست نام کاربری و رمز عبور باز می‌شود.
این درگاه در ابتدای ورودش به صحنه خدمات بر خط مواردی از جمله اطلاعات هویتی افراد همچون شماره شناسنامه، یک نسخه کوپی از آن و برخی موارد دیگر را طلب می‌کرد که بی‌شک برای کاربران سخت بود تا به آن اعتماد کنند چرا که نمونه‌هایی از خدمات پست الکترونیکی وجود دارد که در کشورهای دیگر پشتیبانی می‌شود و بدون اینکه نیاز باشد کاربران اطلاعاتی دقیق از هویت و اصالت خود را در اختیار آن قرار دهند، می‌توانند به راحتی از خدمات آن بهره‌مند شوند.
مخصوصا خدماتی که بر پایه تجربه حداقل 15-20 ساله استوار است بدون شک قابلیت جذب مخاطبان بیشتری را دارد. اشراف دقیق به خواسته و نیاز کاربران موجب شده که برخی سرویس‌ها از جمله گوگل و یاهو به قدری قدرتمند شوند که شاید ماهانه شاهد اقدامات جالبی از سوی این دو شرکت بزرگ خدمات‌دهنده در بستر شبکه جهانی باشیم.
گوگل با اضافه کردن برنامه‌های کاربردی به نسخه پست الکترونیک خود، کاربر را شیفته و وابسته خود می‌کند و شبکه اجتماعی را به وجود می‌آورد تا همواره ارتباط و تعامل آن‌ها را داشته باشد و نهایتا اندروید را به بازار می‌فرستد تا گوگل در دست تمامی مردم دنیا باشد.
یاهو هم که رویه پیشرفت این چنینی گوگل را دیده، نسخه‌های به روز مسنجر خود و برنامه‌های کاربردی را روانه سرویس خود می‌کند تا تمامی اطلاعات مکانی و مورد نیاز کاربران را شامل شود. استفاده از فناوری Ajax هم باعث می‌شود تا این سایت در سرعت بارگذاری حرف اول را بزند.
حال ما اینترنت ایرانی داریم که در ابتدا و هنگام ورود به صفحه آن به کاربر هشدار داده می‌شود که هیچ گواهی امنیتی پشت این سایت نیست و در واقع استانداردهای امنیتی را رعایت نکرده است. این گواهی‌ها که شاید با نام SSL بیشتر شناس باند معمولا توسط مراکز ممیزی امنیتی ارائه می‌شود و با اتخاذ راهکارهای امنیتی، درگاه ایمن برای برقراری تعاملات با کاربران را به وجود می‌آورد.
مرورگر در هنگام ورود به این سایت با کاربر اتمام حجت می‌کند که در صورت مواجه شدن با هر مشکلی، تمامی عواقب گریبان‌گیر خود کاربر است چون این سایت هیچ راهکار امنیتی را برای کدگذاری داده‌ها انجام نمی‌دهد و حال با گذشت از این مرحله باید برای ثبت‌نام، فرم‌هایی را پر کرد که اطلاعاتی از مکان زندگی، شماره تلفن و کدپستی طلب می‌شود که کاربر در صورت تکمیل آن باید منتظر بماند تا اطلاعات آن تأیید شود؛ روالی که شاید رد عرصه وب اصلا به چشم نیاید.
جالب اینجاست که درگاه این ایمیل نیز هر از گاهی از دسترس خارج می‌شود و با صفحه‌ای مواجه می‌شویم که نشان‌دهنده عدم دسترسی به سرور پست ایرانی است.
دستگاه‌های دولتی که مکلف به استفاده از ایمیل‌های داخلی برای ارتباطات کاری و محرمانه هستند چطور می‌توانند با این رویه کنار بیایند؟ و اگر تا دیروز از خدمات سرویس‌دهنده‌ای استفاده می‌کردند که در تمامی زمان‌ها و با بهترین خدمات در دسترس بود، حال باید کارهای خود را با ایمیل ایرانی تطبیق دهند؟
ایمیلی که هنوز فراگیر نیست و تنها بخش‌هایی که مکلف به استفاده از آن هستندف اجبارا به سمت آن رفته‌اند و جالب‌تر زمانیکه برخی مسئولان ایمیل ایرانی را صرفا برای کارهای سازمانی خود قرار داده‌اند و از ایمیل خارجی دیگری برای ارتباطات شخصی استفاده می‌کنند و زمانیکه خبرنگاری درصدد برقراری ارتباط الکترونیک با آن‌هاست، ایمیل شخصی خود را به او می‌دهند.
تمامی ضعف‌ها و چالش‌ها به کنار، اما اینکه گفته می‌شود برخی از سرویس‌ها از پنل‌هایی استفاده می‌کنند که ظرفیت‌های محدودی برای پشتیبانی از کاربران دارند به هیچ عنوان قابل فهم و درک نیست، مگر می‌شود که ارگانی دم از سرویس‌دهی داخلی بزند و اما نتواند تمامی مردم را دعوت به استفاده کند؟
حداقل نکته‌ای که ایمیل ایرانی با خود داشته سوژه‌سازی آن برای رسانه‌ها بوده که کمتر کسی به این نکته توجه کرده است و صرفا شاید به خدمات و سرویس‌های ارائه‌ای آن پرداخته‌اند و در واقع تکرار مکررات کرده‌اند.
خلاصه، ایمیل ایرانی که نمی‌شود به آن متصل شد یکی از موضوعاتی است که بیشتر باید راجع به آن تعقل کرد چرا که از سوی مسئولان و متولیان پاسخ درستی به سوالات از جمله تعداد مشترکان داده نمی‌شود.