یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیهفته نامه یزد آوا شماره 2:چند وقت پیش درجایی مطلب جالبی خواندم. مطلب حدیث نفس کسی بود که از دست ایمیل های متعددی که دریافت می کرد خسته شده بود. علت خستگی او تعداد ایمیلها نبود بلکه محتوی آن بود. اینکه درمورد خطر استفاده از برخی مواد غذایی هشدار داده می شود یا درخصوص تشعشعات ماکرو ویو صحبت می شود. توصیه می شود زیاد دربرابر نور خورشید قرار نگیرید یا زیاد از خورشید دوری نکنید!! اشاره می شود که نوشابه نخورید و آب بخورید، از فلان محصول بهداشتی استفاده نکنید، زیاد خمیر دندان مصرف نکنید و هزار نکته ریز و درشت دیگر. مطلب خوبی بود و قلم زیبایی داشت ( حیف که نام نویسنده ذکر نشده بود) و من که همیشه دوستار خواندن مطالب مختلف هستم چند بار آن را خواندم و لذت بردم و به همین دلیل آن نوشته مرا به فکر فرو برد و متوجه شدم نویسنده به نکته زیبایی اشاره کرده و آن نحوه اطلاع رسانی در زندگی ماست . این موضوع سبب شد تا مدتی به اطرافم بیشتردقت کنم و دیدم ما اصول اولیه آگاه سازی واطلاع رسانی را فراموش کرده ایم.
به یک مثال ساده توجه کنید. تا به حال بروشورهایی را که کارخانجات دارویی دربسته های داروها می گذراند را مطالعه کرده اید؟ در این یادداشتها شرکت سازنده اندکی در مورد داروی مورد نظر، نحوه استفاده ، نکات مهم درحین مصرف داروها و عوارض جانبی آن نوشته است. ولی هریک از ما اگر بخواهیم در مورد آن دارو یا بروشور آن صحبت کنیم فقط و فقط به آن چند خط که درخصوص عوارض جانبی دارو است اشاره می کنیم و می گوییم فلان دارو سبب خارش پوستی می شود یا حالت تهوع ایجاد می کند و .....
درحالیکه اطلاع رسانی درمورد هر موضوعی اصول خاصی دارد که باید رعایت شود
-اول: باید ابتدا مخاطب خود ر ا بشناسید و درحد آگاهی و اطلاعات مخاطبین سخن بگویید یا بنویسید. به عنوان مثال مطلبی که برای دانش آموزان ابتدایی در مورد بهداشت دهان و دندان تهیه می شود با مطلبی که با همین موضوع برای دانشجویان تهیه می شود مسلما متفاوت است.
-دوم: ابتدا باید کلیاتی در مورد مطلب مورد نظر مطرح گردد. مزایا و معایب آن به ترتیب شمرده شود و درمورد هر کدام با دلیل یا ذکر منبع معتبر توضیح داده شود. مثلا اگر می خواهید درمطلب خود ذکر نمایید که مصرف چای سبب ایجاد سرطان مری می شود اگر آمار و اطلاعات دقیقی از یک منبع معتبر در دست ندارید بهتر است اینگونه بنویسید: دربرخی تحقیقات آمده است که مصرف زیاد چای در بعضی مواقع احتمال ابتلا به سرطان مری را افزایش می دهد.
-سوم : هر وسیله یا ماده غذایی یا منابع طبیعی یا هرچیز دیگری که در اطراف ماست مسلما محاسنی هم دارد. همیشه به این نکته توجه داشته باشید که بیان صرف نکات منفی می تواند خطراتی را به همراه داشته باشد. تا به حال با افرادی مواجه شده اید که به دلیل اعتقاد به این موضوع که مصرف زیاد دارو خطر دارد، مصرف داروهای فشار خون و قند و چربی خود را قطع نموده اند؟؟ نتیجه را حتما می توانید حدس بزنید.
-چهارم : همه ما در زندگی در هر شغل و موقعیتی که باشیم خواسته یا ناخواسته اطلاعاتی را به دیگران منتقل می کنیم به همین دلیل همیشه مراقب رفتار و گفتار خود به خصوص در برخورد با کودکان باشید. به عنوان مثال هیچ وقت به یک بچه نگویید ((پفک نخور چون بده و مریض می شی)) چون فقط کافی است کودک مورد نظر یک بار دور از چشم شما پفک بخورد و همانطور که همه می دانیم هیچ فردی با یک بار پفک خوردن مریض نمی شود. آن وقت اطمینان بچه از شما سلب شده و دیگر به هیچ یک از توصیه های شما توجه نخواهد کرد.
-پنجم : سعی کنیم این عادت درست را در خود و نزدیکانمان نهادینه نماییم که برای کسب اطلاع درهر زمینه به متخصصین آن فن مراجعه نماییم نه اینکه درمورد داروی خود از همسایه سوال کنیم، عیب ماشین خود را از برادر کارمندمان بپرسیم و درمورد مشکلات زندگی با خواهر خود رایزنی نماییم . چون فردی که مورد مشورت ما قرار گرفته درهر صورت از سر دلسوزی شده یا برای اینکه اطلاعات خود را به ما نشان دهد پاسخی خواهد داد که در بسیاری مواقع صحیح نمی باشد.
- ششم : امروزه اینترنت یک منبع اطلاعاتی بسیار وسیع و اسان می باشد که به راحتی در اختیار همه است. شما هر موضوعی را بخواهید مطلبی در مورد آن در اینترنت پیدا خواهید کرد ولی حتما دقت کنید که سایت مورد نظر یک سایت معتبر در خصوص موضوع مربوطه باشد. اگر درسایت به سایتهای دیگر اشاره شده از معتبر بودن آنها نیز اطمینان حاصل نمایید و سعی کنید مطمئن شوید نویسنده مذکور اهل فن بوده و اجازه نظر دهی در مورد آن موضوع را دارد.
- هفتم : سعی کنید چه درمقام اطلاع دهنده یا اطلاع گیرنده ، مثبت اندیشی خود را حفظ نمایید. فکر نکنید اگر مطلبی درمورد خطرات یک ماده یا وسیله در جایی خواندید با بیان آن در هر محفلی از خانواده گرفته تا مترو و اداره و اتوبوس در آگاه سازی مردم نقش داشته اید یا فرد مهمی هستید. همیشه به یاد داشته باشید که تخریب روحیه افراد از همه چیز بدتر است. همه ما داستانهای معتبر و واقعی از افرادی که با روحیه خوب به جنگ مشکلات مختلف جسمی ، روحی و اقتصادی رفته و سربلند بیرون آمده اند شنیده ایم و شاید نمونه زنده آنان را در اطرافمان دیده باشیم. من خودم دو تابلوی نقاشی بسیار زیبا درخانه دارم که دوست خواهرم با پای خود کشیده چون از هر دو دست محروم است!! فکر کنید اگر چنین فردی فقط به نکات منفی فکر می کرد اکنون چه سرنوشتی داشت ؟ یقینا در یک آسایشگاه زندگی می کرد و محتاج دیگران بود تا لقمه ای غذا دردهانش بگذارند. پس بیایید سعی کنیم درست اطلاع رسانی کنیم ، مثبت اندیش باشیم و نکات خوب و بد هر قضیه را با هم ببنیم و با رعایت تمام این نکات، خود را از خطرات حفظ نماییم .