زمان : 13 Mehr 1391 - 09:36
شناسه : 58207
بازدید : 4571
بین رسانه و مخاطب همیشه ارتباط است که اهمیت دارد مخاطب و رسانه بین رسانه و مخاطب همیشه ارتباط است که اهمیت دارد حمید رضا عمادی

تئاتر به عنوان یک رسانه  با استفاده از عناصر شکل دهنده خود مخاطب را با تفکرات , مفاهیم ,  نظریات  و دیدگاههای نویسنده و کارگردان از طریق صحنه  آشنا می سازد.

چه ؟ چرا ؟ چگونه ؟ چه کسی  ؟ از جمله سوالات کلیدی است که هر نویسنده یا کارگردان یا خالق  یک اثر باید ازخویشتن خویش بپرسد.

چه می خواهیم بگوئیم : قرار است چه حرفی زده شود , چه تفکری با استفاده از ابزار هنر به دیگران القا شود.کدامین مفهوم را قصد داریم تا با استفاده از هنر تبیین نمائیم

چرا می گوئیم : هدف ما از بیان یا طرح این موضوع چیست ؟ آیا این موضوع دغدغه ای است شخصی یا مربوط به جغرافیای بومی , منطقه ای یک  کشور یا مطلبی است جهانشمول که  می بایست به آن پرداخت ؟ موضوعی است فراموش شده که قصد داریم غبار از چهره آن بزدائیم یا  حرف دل افراد زیادی است که در قالب یک اثر هنری قصد داریم بیان کنیم ویا اینکه  قرار است با این کار یک گروه ناگشوده را  باز کنیم . هدف ایجاد سوال در ذهن مخاطب است یا اینکه می خواهیم بگوئیم اینگونه نیز میتوان به این موضوع نگاه کرد یا اندیشید ؟ یا تنها به جنبه های سرگرم کننده یک اثر توجه داریم ؟

چگونه بگوئیم :  بیشتر شیوه و سبک اجرایی را در بر می گیرد که خود نکته مهمی است گاهی  حرفها و اندیشه های ما با استفاده از شیوه ای نامناسب برای اجرا  ناقص مانده یا به خوبی حق مطلب ادا نمیگردد .برخی معتقدند که در استفاده از شیوه های اجرایی بایستی کلیه مسائل مربوط به یک شیوه را در نظر داشت  و عده ای ساختار شکنی را می پسندند.

بایستی گفت با استفاده از ظرفیتهای متن و شیوه های اجرایی  می توان اثری قابل قبول خلق کرد و اساسا شیوه اجرایی و یا سایر عناصر شکل دهنده یک اثربایستی دست به دست هم داده تا باعث پیشبرد اهداف یک اثر باشند  نه مانعی برای آن

گاهی متن خوبی برای اجرا انتخاب گردیده لیکن کارگردان آگاهی کافی نسبت به آنچه را که می تواند به کار بگیرد تا این متن بر روی صحنه جان بگیرد را ندارد , گاهی متن بر اجرا تسط پیدا می کند و گاهی کارگردان آنقدر در اجرا بدون در نظر گرفتن ظرفیتهای متن عمل می نماید که قصه روی صحنه جان می بازد.

اجرای مجدد یک اثر هنری نیز خود حرف و حدیثی است مجزا گاهی متن های خوبی را از نویسندگان خارجی یا داخلی  داریم که با با استفاده از ظرفیتهای متن و در واقع بازآفرینی آنها می توان به اثری نو و مفهومی تازه  دست یافت و اساسا این تفکرات یک نویسنده یا کارگردان است که می تواند با بازخوانی و بازتولید  یک اثر اثری ما را با دنیایی جدید آشنا سازد.

بی شک سوالات فرعی زیادی است که یک کارگردان یا یک نویسنده بایستی برای خود مطرح کند تا بتواند تفکرات خود را در قالب یک اثر هنری بیان کند تا ارتباط بین مخاطب و رسانه تئاتر شکل بگیرد تا از رهگذر آن بتوان تاثیرات بیشتری بر مخاطب گذاشت و او را به سمتی که خواهان آن هستیم سوق داد.