یزدفردا

 محمد سعید صالحی فیروزآبادی - آیا  همیشه  دانایی توانایی است؟

 1-مهمترین چیزی که انسان را از موجودات دیگر دنیا متمایز می کند دانش انسانی است.چنانچه انسان و اجتماعات انسانی را جدا از دانش آدمی تصور کنیم نتیجه چیز غریبی می شود.نتیجه همان است که دیگر آدمی نمی تواند به اشرف مخلوقات بودنش ببالد.
2-رمز برتری آدمی بر دیگر مخلوقات در این کره خاکی دانستن ، کشف و بوجود آوردن آگاهی است.ما با این آگاهیها بهتر تصمیم می گیریم.بهتر اجرا می کنیم و بهتر زندگی می کنیم.
3-حال این سوال برایمان پیش می اید :آیا روزی می شود که خود این آگاهیها به دشمنی بزرگ برای انسانها تبدیل شود؟ چنانچه خود آگاهیها باعث ازبین رفتن قدرت تصمیم گیری ما شود با آنها چه می توانیم کنیم؟
در مورد آگاهیهایی که می تواند انسانها را طعمه خود کند مثالهای بسیاری می توانیم بزنیم.دانش سلاحهای کشتار جمعی ، دانش بازی با افکار عمومی و جنگهای روانی نمونه هایی از چنین دانشهایی  می باشند.
4- اتاق پر از گنجشکان نیزنمونه دیگری از سلاخی آگاهی به وسیله آگاهیهای دیگر می باشد. فرض کنید در اتاقی باشیم که همه دائما در حال حرف زدن باشند و همه بخواهند دیگران به حرفهایشان گوش دهند.در چنین اتاقی چیزی جز همهمه اصوات به گوش نمی رسد. شاید در چنین اتاقی حرفهای بسیار جالب و حقی زده شود اما چون هدف تنها حرف زدن است حرفی به گوش بقیه نمی رسد.
5- به نظر می رسد ما در سالهای گذشته گرفتار پدیده ای به نام پدیده اتاق پر از گنجشکان شده ایم. در بسیاری از موارد برنامه سازان بویژه برنامه سازان صدا و سیما برنامه هایی ترتیب داده اند وبرای مثال در مورد ورزش بطور هفتگی ساعتهای زیادی در مورد مشکلات حرف زده شده است. اما به حدی حرف زدن در این برنامه ها زیاد بوده است که خود این حرفها باعث محو و زدایش حرفهای قبلی شده و نتیجه ای جز بی عملی و یا تصمیماتی کوتاه مدت نداشته است.
6- جامعه ای که در آن جامعه دانستن را حق مردم می داند و یک دموکراسی قدرتمند همان اندازه که از آرامش گورستانی بیزار است از اتاق پر از همهمه گنجشکان نیز دوری می جوید. برنامه ریزان اجتماعی چه برنامه ای برای ساختن جامعه ای دارند که در آن انبوه صداها تبدیل به همهمه صداها نشود و نیز همهمه صداها باعث اختلال در گرفتن تصمیمات دوربردی و بلند مدت نشود؟