یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیمحمد امامي: میل به راحتی و رفاه و آسایش آن گاه که از مرزهای اعتدال فراتر رود، زندگی انسان و جامعه را با مخاطراتی روبرو می‌سازد و به دلیل چنین گرایش افراطی، عده‌ای به ورطه‌ی ظلم و ستم و بهره‌کشی و عده‌ای دیگر نیز دچار ظلم و ستم و استثمار می‌شوند و برخی نیز دچار بی‌تفاوتی و بی‌دردی و جهالت و امراض روحی و روانی دیگر!
این میل و گرایش که با تحدید فضای سیاسی، اجتماعی، روزافزون می‌شود، وقتی در وجود ما آدم‌ها رشد و نمو می‌یابد، به مرور ما را به جایی می‌رساند که تمایل شدیدی به رفتارها و کردارهای «شفاهي» و «گاهي» پیدا می‌کنیم! و همین نوع رفتار و کردار نیز متقابلا موجب بازتولید شرایط ناگوار اجتماعی و جامعه‌ای بی‌درد و بی‌تفاوت و منفعل است.
مروری بر رفتارهای فردی و اجتماعی ما آدم‌ها در روزگار امروز می‌تواند چشم‌های ما را به روی این واقعیت تلخ و دردآور و قابل تامل باز کند:
نوبت خواندن كه مي‌شود دوست داريم راحت و آسوده «گاهي» و «شفاهي» بشنويم.
نوبت به نوشتن كه مي‌رسد دوست داريم «گاهي» و «شفاهي» بگوييم تا برايمان بنويسند.
نوبت تصميم‌گيري كه مي‌شود دوست داريم «گاهي» و «شفاهي» برايمان تصميم‌سازي كنند.
نوبت به حضور در میدان‌های سازندگی و پیشرفت و تعالی که می‌رسد مایلیم بیشتر «شفاهی» و آن هم «گاهی» البته چنانچه به قول اهلش چیزی برایمان بماسد! خصوصا بر سر سفره‌ی افتتاح آن حضور یابیم!
نوبت به حركت منسجم و تشكيلاتي كه مي‌رسد دوست داريم «گاهي» و «شفاهي» و البته بدون زحمت و هزينه در آن شركت كنيم، اگر منافعي داشت از آن بهره ببريم و اگر احيانا بن‌بست يا شكستي در كار بود در آن سهيم نباشيم.
نوبت تحمل سختی‌ها و مرارت‌ها برای آرمان که می‌رسد، تمایل داریم به شدت محافظه‌کاری کنیم و «گاهی»، «شفاهی» از آرمان‌ها دم بزنیم و در اوج تلاشمان «شفاهی» و «گاهی» از آن طرفداری کنیم.
نوبت به پاسخگويي كه مي‌رسد دوست داريم «گاهي» و «شفاهي» پاسخكي بدهيم.
نوبت رعایت ارزش‌های اخلاقی که می‌رسد دوست داریم شعارهای «شفاهی» بدهیم و در رفتارمان کاری به این ارزش‌ها نداشته باشیم.
نوبت به عمل كه مي‌رسد دوست داريم «گاهي» و «شفاهي» وعده‌ي عمل بدهيم.
نوبت تشويق كه مي‌شود دوست داريم «گاهي» و به «برخي» آن هم به صورت «شفاهي» اقدام كنيم.
نوبت به آرزو كه مي‌رسد دوست داريم كه خدا «گاهي» به ما «نگاهي» بياندازد و «همه‌ي» خطاهايمان را بپوشاند و ببخشد و «همه‌ي» كاستي‌هايمان را «خود» جبران كند.
ولي انصافا ما آدم‌هاي «شفاهي» و «گاهي»، «گاهي» آرزوهاي خوبي داريم ها !
شما مي‌توانيد به سياهه‌ي اين «گاهي» و «شفاهي» ها تا دلتان خواست بيفزاييد......!