یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
مرثیه ای در سوگ زینب(س)
سید صدرالدین حسینی مشهدی
...السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
این سلام، سلامِ نماز ظهر عاشوراست!
و این تو هستی که سر بر تربت می کذاری و 3 بار به نیت ارباب می گویی:
شکرا لله!
و ناخودآگاه به یاد این فراز زیارت عاشورا می افتی که الحمدلله علی عظیم رزیتی!
...
بعد از نماز ظهر عاشورا نمی دانی چه کنی!
قرار نداری!
به این سو و آن سو میدوی!
بر سر می زنی!
بر سینه میزنی!
خاک بر سر میریزی!
و هنوز بی قراری...
کم کم غبار آن ظهر فرو می نشیند
و تو خسته ای!
تکیه بر دیواری می زنی و آرام آرام می نشینی و به فکر فرو میروی و تاریخ را نظاره می کنی، از آدم تا حسین!
دیگر جانی برایت نمانده است!
...
اینک زینب است که سایه بر خورشید افکنده و پیش می آید ...
آری زینب! زنی از تبار علی.
حماسه ای دیگر آغار می شود.
برمی‌خیزی!
خون تازه در رگانت جاری است!
این بار حماسه را زینبی می خوانی و غرق در این دریای ایستاده می شوی!
و این بار تاریخ است که تو را به نظاره می نشیند