یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 13 Khordad 1391 - 02:08
شناسه : 52138
بازدید : 2061
یزدفردا" خطبه‌ی 32 نهج البلاغه، گفتارى است از آن حضرت كه مىتوان از آن در آشنايى با جامعهى اسلامى پس از پيامبر سود جست. متن خطبه به این شرح است:
اى مردم، اينك در روزگارى آكنده از ستم و لبريز از ناسپاسى به سر مىبريم، كه نيكوكار، بدكار به شمار مىآيد و ستمگر، بر سركشى خويش مىافزايد،
نه آنچه را مىدانيم، به كار مىبريم و نه آن چه را كه نمىدانيم، مىپرسيم و نه از هيچ فاجعه تا فرودآمدنش مىهراسيم.
در اين محيط، مردم چهار گروهاند: گروهى سياست بازان پليدى هستند كه اگر زمين را به فساد نمىكشند، تنها به سبب ناتوانى، احساس زبونى، خود كمبينى،
كندى تيغ و كمبود امكان‌هاى مادى است. در برابر اينان اشرار سياسىاند كه با شمشيرهاى آختهشان، آشكارا دست به شرارت مىزنند، و با سواران و پيادگان خود بر مردم يورش مىآورند و براى اندكى از حطام دنيا كه غنيمت برند، يا گروهكى كه بر ايشان فرماندهى يابند ، يا بلنداى منبرى كه بر آن فراز آيند، خود را فروختهاند و دين را به تباهى كشاندهاند. و چه سوداگرى زشتى است كه انسان، دنيا را بهاى خويشتن خويش بشناسد و ثواب‌هاى الهى و ارزش‌هاى خدايى را با دنيا و ضد ارزش‌هايش سودا كند.
و گروهى نيز مزورانند كه به جاى آن كه با تلاش و كار در دنيا آخرت را بجويند با عبادت‌هاى ريايى و قديس مآبانه، در جستجوى دنيايند. با وقارى دروغين، گام‌هايى كوتاه بر مىدارند و دامن جامهى خويش بر مىچينند و امانت فروشى را آرايهى خود مىكنند و پردهپوشى خداى را ابزار گناه مىسازند. و در نهايت چهارمين گروه،
آناناند كه به دليل نداشتن موقعيت و امكان، بازمانده از جاه و مقام، منزوى شدهاند.
اما درماندگيشان را قناعت نام دادهاند و خود را به لباس زهد آراستهاند، در حالى كه از قناعت و زهد بويى نبردهاند.
در اين ميان گروه انگشت شمارى هستند كه ياد معاد و هنگامهى بازگشت چشم‌هاشان را بر همه چيز فرو بسته است و هول محشر، ريزش اشك‌هاشان را افزون و افزونتر كرده است.
پس شمارشان آواره و دور افتاده، برخى نگران و سركوب شده، گروهى زير فشار دم فرو بسته و كسانى دعوت گران مخلص و فريادگران دل سوختهاند.
آرى اينان، آتش‌هايى هستند در زير خاكستر تقيه، كه گمنامى و خوارى فراشان گرفته است، بدان سان كه گويى با لب‌هاى شوره زده و قلب‌هاى پاره پاره در درياى نمك فرو افتادهاند، چندان اندرز داده اند كه به ستوه آمدهاند، و چنان سركوب شدهاند كه شكوهى ندارند و چندان قربانى دادهاند كه انگشت شمارند .
اينك بكوشيد كه دنيا در چشمانتان از تفالهى دباغان و پر قيچى دام داران ناچيزتر باشد، و پيش از آنكه مايهى پند آيندگان شويد، از گذشتگان پند گيريد، و با بىاعتنايى هر چه بيشتر، به دورش افكنيد، كه دنيا كسانى را به دور افكنده است كه از شما بسى دلباختهترش بودهاند .
ترجمه عبدالمجید معادیخواه