یزدفردا

ابرکوه/ حجت الاسلام سید ابراهیم حسینی:مرحوم راغب اصفهانی در مفردات خود می گوید : عید از ماده عود ، به معنی بازگشتن است.لکن در توضیح عرض می کنم که در هرفرصت و شرایط ، با تغییر موضوع ، عنوان بازگشت نیز متغیر می شود.نوروز ، عید است چونکه نخستین روز بازگشت حیات و سرسبزی ، شادابی و سرزندگی به طبیعت است.لذا عید است ، عید فطر به مناسبت روز بازگشت انسان به فطرت و طینت خدادادی توحیدی است که پس از یکماه صیام و قیام و خودسازی و سرکوب کردن خواهشهای نفسانی ، انسان به هویت معنوی و الهی خویش باز می گردد و گویا زندگی جدید را در پرتور تقوا و پرهیزکاری با کسب فضائل و دفع رذائل آغاز می کند.

عید قربان ، بازگشت به میثاق الهی در امر فداکاری و ایثارگری و توفیق در امر قربانی شدن و قربانی دادن در راه دین و مبارزه با مظاهر طاغوتی و شیطانی و هوای نفس اماره و پلشتی های معنوی است.

در بحث نوروز ، چنانچه در صحبتهای قبلی اشاره کردم ، روزبازگشت نشاط و شادمانی پس از سپری کردن شبهای دیرپای یلدائی و ایام سرد زمستانی و دوری از مرغزار و نغمه های روحبخش هزاران و قناریان که با آمدن بهار سرود سرور بخش سر می دهند و دلهای ما را متوجه تکبیر جنگل و تسبیح طبیعت می نمایند و عظمت خلقت ، رویش مجدد می یابد.

زیرا با فرارسیدن آغازین روزهای بهار ، اعتدال طبیعت و لطافت هوا و تعدیل ساعات و ایام ، رنگ طبیعت رنگ و صفای خدائی می یابد.

اسلام عزیز بر مناسبتهای باستانی در فرهنگهای مختلف ارزیابی دارد.مناسبتهائی را که در تقابل با شئونات توحیدی نباشد تایید می کند هرچند سابقه در دوران قبل از اسلام و مجوسیان داشته باشد و با مناسبتها و مراسمی که با مبانی توحیدی در تضادات و مبتنی بر خرافات و آئینهای شرک آلود است ، مبارزه دارد.

درخصوص عید نوروز نه تنها صحّه گذاشته بلکه آنرا جهت دهی کرده و با توصیه به نظافت و دیدار ارحام و بستگان و شادکردن مستمندان با کمک به بینوایان سعی کرده مراسم عید نوروز را قرین سنت های حسنه نماید.

لغت عید برای عارف مفهومی ژرف دارد و برای عامی مفهومی سطحی ، و چه خوب که ما سعی کنیم در دریای زندگی ژرف اندیش باشیم که در این صورت همه واژه ها برایمان مفهوم عارفانه می یابد و عید را هم فرصتی برای خودیابی و خودآگاهی خواهیم دید در غیر اینصورت ممکن است به مفهوم بچه گانه اش با لباس نو پوشیدن و شربت و شیرینی خوردن یا به مفهوم بی خبری و سیاحت و تفرج و احیاناً بوالهوسی و یا به مفهوم غافلانه هتاکی و تمسخر گری ، بسنده کنیم و به خرافه گرائی و چهارشنبه سوری و شادیهای رویائی و امور واهی نوروزمان را آلوده کنیم.حتی در سفرهای نوروزی نیز به مصداق ، قل سیر و افی الارض فانظروا...سفر را با نگاه عبرت و درس آموزی داشته باشیم و از سرنوشت گذشتگان پند بگیریم.

عید نوروز برای ما فرصت است ، آنهم فرصت معنوی تا خانه دل را از غبار کدورت و کینه و حسادت و بدخواهی ها تنظیف کنیم و با دید و بازدید ها ، آشتی ها ، یکرنگی ها سعی کنیم شیطان را ناکام کرده و بینی او را به خاک مالیم.به فقرا و مستمندان رسیدگی کنیم و در شادیشان شریک شویم.

با این نگاه مراسم عید به نوبه خود دیپلماسی فرهنگی است که بحمدالله طی سالهای اخیر در کشورهای جهان فراگیر شده و تمدن توام با تدین ایران را تصویری جهانی بخشده است.