یزدفردا

بسالها پیش در محل کارم با چند دانشجو ذر مورد اعتیاد و معتادین صحبت می کردیم . به یاد زمانی افتادم که با دوستان دوران جوانیم گاهی وقتها سیگاری می کشیدیم. دوستان سیگاری به من تعارف می کردند و من دستشان را رد نمی کردم. همیشه به خودم میگفتم هیچوقت روزی نخواهد رسید که من مجبور به سیگار خریدن شوم . چند شب با دوستانم بودم و هرشب سیگاری که به من تعارف می شد می کشیدم . تا آنکه آن شب به یاد ماندنی رسید . آنروز دوستانم را ندیدم. شب که شد به یاد دوستانم افتادم و همزمان با یادآوری دوستان به یاد سیگار می افتادم . اواخر شب حدود ساعت 11.5 بود که به بستر رفتم . سعی کردم بخوابم .ولی نمی توانستم فکر سیگار را از سرم بیرون کنم.چند بار از بستر بلند شدم . از ساختمان خانه به حیاط می رفتم . دو باره به بستر برمی گشتم . خانه مان کنار خیابان بود . چند دفعه نیز به بیرون خانه آمدم و روی سنگ جدول کنار خیابان نشستم . نمی توانستم باور کنم که معتاد به سیگار شده ام . تا ساعت سه بعد از نصف شب با خودم جنگیدم . اما سر انجام سیگار بر من پیروز شد. موتور سیکلتم را برداشتم . به  خیابانی رفتم  که آن موقع خط سنتو نامیده می شد و مغازه هایش به علت رفت و آمد ماشینهای جاده تهران بندرعباس شبانه روزی باز بود رفتم و برای اولین بار در عمرم سیگار خریدم  و شروع به کشیدن کردم . از آن زمان که 21 ساله بودم تا حدود 10 سال  پیش که آخرین نخ سیگارم را کشیدم روزی نبود که از سیگار نفرت نداشته باشم. و ماهی نبود که نخواسته باشم  سیگار را ترک کنم. بعد از ازدواجم هیچگاه در خانه خودم سیگار نکشیدم . به علت نوع کاری که داشتم نمی توانستم در محل کارم نیز سیگار بکشم. تنها جایی که می توانستم سیگار بکشم در خیابان بود. همیشه سیگار را طوری داخل مشت نیمه بسته ام  میگرفتم که از بیرون پیدا نباشد . موقعی  که می دیدم کسی در آن حوالی نیست پکی به  سیگارم می زدم تا تمام می شد . در تمام طول دوران سیکار کشیدنم جرات نمی کردم  یک  پاکت سیگار بخرم . زیرا حریف خودم نمی شدم  و به سرعت در طول روز آن بسته سیگار را  تمام می کردم. در هنگامی که با آن دانشجوها  در مورد اعتیاد صحبت می کردیم به خوبی می توانستم  وضعیت یک معتاد را درک کنم. انسان برای اولین بار با آزادی و اراده به سوی  ماده مخدر می رود و با استعمال ماده مخدر آزادی و کنترل اراده ذهنش را به ماده مخدر هدیه می دهد. از اینجا به بعد این ماده مخدر است که   بر اراده فرد معتاد جهت فرمانروایی می کند . ماده مخدر برای فرد معتاد کارهای عجیب و غریبی انجام می دهد . یکی از کارهای عجیب و غریبی که ماده مخدر برای فرد معتاد انجام میدهد تولید آگاهی است . آگاهیهایی که باعث می شود فرد معتاد بیشتر به ماده مخدر وابسته شود . یک نمونه  از این نوع آگاهیهای تولید شده توسط ماده مخدر جمله ای بود که یکی از دوستان دوران  خدمتم برایم گفت : حیف نیست  هنگام مرگ ، بدن و اعضا و  جوارح خود را سالم به عزراییل تسلیم کنیم؟

به هر حال در آن گفتگو با  آن دانشجوها برای اولین بار جمله معتاد مریض است و نه مجرم  و شایسته درمان است و نه مجازات را به گوش خودم و از زبان خودم شنیدم و کلی کیف کردم .

در بسیاری موارد قضاوتهای ما در مورد اعمال و رفتار انسانها بسیار سطحی و کودکانه است . گاهی از کسی توقع داریم که رفتاری سنجیده داشته باشد ، اما اگر پیچیدگیهای زندگی وی را  می دانستیم  یا به مشکلاتش آگاه بودیم  هیچگاه به علت رفتارهایش از او رنجیده نمی شدیم. 

آلزایمر یا فراموشی دوران پیری  نوعی بیماری است که برخی از افراد مسن به آن دچار می شوند . نرونهای  عصبی  موجود در مغز فرد مبتلا به این بیماری  به تدریج شروع به پژمردن  و از بین رفتن می کند . اولین نشانه های فرد مبتلا  فراموشی حافظه و ناتوانی در به خاطر آوردن  کلمات  و  به خاطر آوردن دوستان و آشنایان و ناتوانی فرد در قضاوت درست در مورد پدیده های پیرامون  خود می باشد .

همه ما به خوبی به خاطر می آوریم که یکی از کاندیداهای  محترم انتخابات ریاست جمهوری  سال 88  نمی توانست کلمات را به خاطر بیاورد و واژه چیز را مرتب تکرار می کرد. پیش از آن یکی دیگر از کاندیداهای ریاست جمهوری در هنگامیکه  رییس مجلس بود سکته مغزی کرد و چند روزی بستری شد. به نظر می رسد هیچ چیز به جز یک بیماری و فراموشی ذهنی نمی تواند توجیه کننده خامی رفتاری کسانی باشد که سالها برای عظمت و استحکام  یک نظام  تلاش  میکنند ، اما به  ناگاه   رفتارشان عوض می شود. یک انسان مبتلا به آلزایمر انسانی است که نیازمند به احترام و آرامش  ، مراقبت پزشکی و رسیدگی است . امید وارم هر چه زودتر پزشکان  این دو عزیز  به ویژه آقای مهندس میرحسین موسوی  را مورد معاینه قرار دهند و در صورت صحت چنین تشخیصی هر چه زودتر آنها را مورد مداوا قرار دهند . با امید به بهبودی  تمامی بیماران و شفای عاجل آنان.