زمان : 22 Bahman 1390 - 18:50
شناسه : 45907
بازدید : 474
فابیو کاپلو، بزرگ بود و اصولی! فابیو کاپلو، بزرگ بود و اصولی!

فابیو کاپلو، بزرگ بود و اصولی!

فابیو کاپلو بزرگ بود و با بزرگی رفت. او برای مربیان ایرانی نیز، چه از حیث فنی و چه از حیث شخصیتی، الگوی تمام عیاری تواند بود.

عصر ایران ورزشی، اهورا جهانیان - فابیو کاپلو در حالی از مربیگری تیم ملی انگلستان استعفا کرد که زمان زیادی به یورو 2012  باقی نمانده است.

کاپلو پس از ناکامی در جام جهانی 2010، تمام تلاش خود را کرد تا تیم ملی انگلستان را به حدی از آمادگی برساند که با قهرمانی در یورو 2012، آن ناکامی را به فراموشی بسپارد.

فابیو کاپلو، بی تردید یکی از پنج مربی بزرگ دنیا در بیست سال اخیر بوده است. او در سط باشگاهی، در هر تیمی که سرمربی شده بود، قهرمانی لیگ آن کشور را نیز با آن تیم بدست آورده بود.

کاپلو با میلان قهرمان اروپا و قهرمان سری آ شده بود. با رم نیز قهرمانی در لیگ ایتالیا را تجربه کرد و بعد از مدت ها، رمی ها را به جایگاهی والا در فوتبال ایتالیا رساند. دو سال سرمربی رئال مادرید بود. در اواسط دهه 1990 و اواسط دهه نخست قرن بیست و یکم. هر دو بار نیز رئال را قهرمان لالیگا کرد.

هوش، شخصیت و شعور تاکتیکی بالای کاپلو، زبانزد خاص و عام فوتبال جهان بود.

دن فابیو به لحاظ اخلاقی نیز جنتلمنی راستین بود. همه به یاد دارند که او پس از شکست تیم ملی انگلستان در برابر آلمان در جام جهانی، کوچکترین حرف ناسزا و ناروایی بر زبان نیاورد؛ شکستی که با پذیرفته نشدن گل صد در صد درست انگلستان رقم خورد.

ناکامی فابیو کاپلو در جام جهانی 2010، نخستین ناکامی بزرگ او در فوتبال جهان بود. پس از آن شکست، خیلی ها گفتند که دن فابیو به آخر کار خود رسیده و دیگر باید بازنشسته شود. چه خود کاپلو نیز پیش از جام جهانی نسبت به کناره گیری از دنیای مربیگری فوتبال در سال های آتی، اظهار تمایل کرده بود.

چه بسا اگر کاپلو با انگلستان قهرمان جهان می شد، کاپلو از عالم مربیگری نیز کنار می کشید. اما دن فابیو جام جهانی را با ناکامی ترک کرد و همین باعث شد که به رغم مخالفت ها، در تیم ملی انگلستان بماند تا از غرور و اعتبار مخدوش شده اش دفاع کند.


او در دو سال گذشته، تلاش زیادی کرد که تیم ملی انگلیس را به جای در خوری برساند. اما به رغم بهتر شدن حال و روز این تیم در قیاس با جام جهانی 2010، شواهد و قرائن حاکی از آن بود که انگلستان کاپلو نمی تواند قهرمان جام ملتهای اروپا شود. حتی پیروزی چند ماه پیش انگلستان در برابر اسپانیا نیز کسی را قانع نکرد که انگلستان کاپلو می تواند قهرمان اروپا شود.

پیرمرد اما ناامید نمی شد! او مثل یک حرفه ای کامل عیار، می کوشید تا وظایفش را به درستی انجام دهد و تیمش را به سطح قهرمانی اروپا برساند.

رغبت فراوان کاپلو به قهرمانی در جام ملتهای اروپا با تیم ملی انگلستان، بیش از هر چیز ناشی از میل او به ترمیم اعتبار مخدوش شده اش در جام جهانی 2010 بود.

اما دن فابیو با ایستادگی در برابر اتحادیه فوتبال انگلستان، نشان داد که به هر قیمیت حاضر نیست موفقیت در جام ملتهای اروپا را از آن خود کند.

جان تری کاپیتان تیم فابیو کاپلو بود و اگر قرار بود بازوبند کاپیتانی از جان تری گرفته شود، کاپلو باید این کار را انجام می داد؛ چنانکه پیش از جام جهانی 2010 خود کاپلو بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلستان را، به دلیل رسوایی اخلاقی، از جان تری گرفت.

اما کاپلو این بار قصد نداشت بازوبند کاپیتانی را از جان تری بگیرد؛ چرا که برای او قابل قبول نبود جان تری محکوم نشده در دادگاه، صرفاً به دلیل متهم بودن به نژادپرستی، دیگر کاپتیان تیمش نباشد.

کاپلو گرفتن بازوبند کاپیتانی از جان تری را به محکوم شدن او در دادگاه منوط کرده بود.

این خواسته  او کاملاً منطقی بود. چه اگر مصالحی باعث شد که دادگاه تری به بعد از یورو 2012 موکول شود، همان مصالح نیز می بایست در قصه کاپیتانی جان تری نیز لحاظ می شد.

علاوه بر این، کاپلو یکبار گرفتن بازوبند کاپیتانی از جان تری را در جام جهانی آزموده بود و تجربه خوشی از آن تصمیمش نداشت. جان تری در جام جهانی، یکی از عوامل فنی و روحی ناکامی تیم ملی انگلستان بود.

کاپلو یا باید قید جان تری را می زد و او را از تیم ملی کنار می گذاشت یا اینکه او را به عنوان کاپیتان تیمش می پذیرفت. دن فابیو راه دوم را انتخاب کرده بود.

اما ناگهان قصه توهین نژادپرستانه جان تری در یکی از بازی های  لیگ انگلستان پیش آمد و تصمیم اتحادیه فوتبال این کشور برای گرفتن بازوبند کاپیتانی از جان تری.

تصمیم اتحادیه تصمیم کاپلو نبود و همین موجب قرار گرفتن دن فابیو بر سر یک دوراهی بزرگ شد: ماندن از موضع ضعف یا رفتن از موضع پای بندی به اصول. دن فابیو راه دوم را انتخاب کرد.

کاپلو با برکندن قبای مربیگری انگلستان، نشان داد که از اصول حرفه ای اش کوتاه نمی آید و مربی ای نیست که مقامات بالاتر، بتوانند چیزی را به او دیکته کنند و با دیکتاتوری خود، شخصیت و اقتدار او را مخدوش کنند. دن فابیو می دانست مربی ای که اقتدارش از سوی اتحادیه فوتبال انگستان مخدوش شود، از  سوی بازیکنان تیم ملی انگستان نیز به چیزی گرفته نمی شود. او می دانست که بازیکن به مربی تضعیف شده و سست، احترام چندانی نمی گذارد.

فابیو کاپلو، علیرغم اشتیاقش به فتح یورو 2012 با تیم ملی انگلستان، قید تلاش برای تحقق آرزوی خود را زد و از نیمکت تیم ملی انگلستان برخاست تا اقتدار و اصول مقبول خود را زیر پا نگذارد.

الان دن فابیو کسی قلمداد می شود که حتی قید سرمربیگری تیم ملی انگلستان پرمدعا را هم زده است تا از اصول خویش عدول نکند. او گرچه حضور در یورو 2012 را از دست داد ولی نشان داد که عنصری گوش به فرمان و بله قربان گو در در برابر هر تصمیم نابخردانه مقامات بالاتر از خودش نیست.

فابیو کاپلو بزرگ بود و با بزرگی رفت. او برای مربیان ایرانی نیز، چه از حیث فنی و چه از حیث شخصیتی، الگوی تمام عیاری تواند بود.