زمان : 29 Aban 1390 - 23:53
شناسه : 41842
بازدید : 2214
نطق ميان دستوراولياءنماينده يزد و صدوق درمجلس شوراي اسلامي نطق ميان دستوراولياءنماينده يزد و صدوق درمجلس شوراي اسلامي

نطق ميان دستور مورخ 29/8/90

مهندس علي اكبر اولياء

نماينده يزد و صدوق درمجلس شوراي اسلامي

بسم ا... الرحمن الرحيم

«وكذلك جعلناكم امه وسطا لتكونوا شهدا علي الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا ...» بقره 143

به ماههاي پاياني عمر مجلس هشتم رسيديم و قبل از هر چيز از آنجا كه احتمالاً اين آخرين نطق اينجانب مي باشد لازم مي بينم ضمن شكرگذاري به درگاه الهي به خاطر افتخار پوشيدن كسوت نمايندگي از سوي مردم شريف و بلندآوازه يزد و صدوق و درسهاي گرانقيمتي كه در اين مدت آموختم و عليرغم آنكه كوشيده ام با منتهاي تعهد و تجربه

30 ساله خود و فهم از مسئوليت و جايگاه مجلس شوراي اسلامي بيانگر نظرات و خواسته‌هايشان باشم، به خاطر ضعفها و قصورهايي كه داشته ام حلاليت طلبيده و پوزش مي خواهم.

دوستان عزيز! انقلاب اسلامي ايران بعد از 14 قرن پس از بعثت پيامبر اعظم (ص) با هدايت حضرت امام و حضور همه جانبه مردم در صحنه و تقديم صدها هزار شهيد و جانباز و ايثارگريهاي پيدا و پنهان انسانهاي خداجوي به پيروزي رسيد تا با دو شأن اسلاميت و جمهوريت هم مردم كشور را به سعادت برساند و هم الگويي باشد براي همه مسلمانان و مستضعفان عالم.

و امروز حفظ اين نظام بر همه ما واجب است. حفظ نظام در مقابل تهديدهاي خارجي دشمنان قسم خورده و حفظ نظام از درون، يعني حفظ اسلاميت و جمهوريت نظام.

در بعد بيروني صلابت و اقتدار نظام به گونه اي كه دشمن مخصوصاً با توجه به تجربه جنگ تحميلي تاكنون جسارت حمله به ما را پيدا نكرده جداً موجب افتخار و مباهات است. ولي در بعد داخلي و از آنجا كه در آستانه انتخابات نهمين دوره مجلس شوراي اسلامي هستيم اجازه مي‌خواهم نكاتي را به عرض برسانم.

در حاليكه انتخابات بايد مظهر شور و مشاركت ملي باشد و همه كساني كه در چارچوب قانون اساسي به سربلندي كشور مي انديشند بايد زمينه فعاليت داشته باشند، به نظر مي رسد پاره اي غفلتها و يا خداي ناكرده خودمحوريها ما را از رمز پيروزي و رمز بقاي انقلاب يعني «وحدت» دور ساخته است.

از سويي اين روزها برخي بزرگان اصولگرا كه مناصبي رسمي هم در نظام دارند و بايد نقش پدري را براي همه ملت ايفا كنند به جاي سردادن شعار «تعالوا الي كلمه سوي» يعني فراخواندن همه مردم حول محورهاي وحدت با كنار گذاشتن و ناديده گرفتن بخش بزرگي از جامعه فقط به وحدت اصولگرايان مي انديشند و غصه آنها را مي خورند.

و از سوي ديگر عملكرد و موضعگيريهاي بعضي مسئولان دولتي و ميدان داري برخي جناحها و عناصر افراطي و قانون شكن و كوتاه فكر رغبت و امكان حضور و رقابت را از منتقدين گرفته است. غافل از اينكه امروزه در هيچ كجاي دنيا و به جز در حكومتهاي ديكتاتور ولو به ظاهر هم شده مجلس از يك جناح طرفدار تشكيل نمي شود.

دوستان باور كنيد وجدان عمومي داخل و خارج از كشور احساس خوبي از اينكه ما ديگران را به خاطر خطاها و عيوبي كه خود داريم سرزنش مي كنيم و براي ديگر كشورها نسخه «هر نفر يك راي» مي پيچيم ولي در داخل خودمان به گونه اي ديگر عمل مي كنيم و يا تركيب نمايندگان بعضي حوزه ها با گرايش واقعي مردم هيچ تناسبي ندارد، ندارند.

چندي پيش يكي از بزرگان در مجلس از دو قطبي شدن جامعه سخن گفتند. سخن درست و دقيقي كه لازم است روي آن بيشتر تامل و بحث شود و سوال مهم و اساسي اينكه آيا اين دو قطب جز با نبودن فضاي نقد و امر به معروف و نهي از منكر ايجاد مي شود؟ آيا نبايد نگران اين انشقاق و فاصله گرفتن بود و آيا اين پديده امنيت ملي و سرمايه اجتماعي ما را تهديد نمي كند؟

13-12 سال پيش رهبر معظم انقلاب در نصيحتي ارزشمند به استانداران تاكيد فرمودند كه خود را در معرض نظرات و حرف هاي مردم قرار دهند و من كه از اين پند بهره اي فراوان برده و مي‌برم با قشرهاي مختلف معاشرت و حرفهايشان را شنيده ام و امروز احساسم اين است كه حرفهاي درست اشخاص و بخشهايي از جامعه كه از قديم دلسوز انقلاب و از ياران نزديك حضرت امام (ره) بوده اند شنيده نمي شود. در حاليكه قاعده «ماقال» هم براي كسانيكه خود را متدين و پيرو امام مي دانند ايجاب مي كند كه اين حرفها شنيده و به اين تذكرات توجه شود.

اهم مطالبي كه من از اين قشر كه عمدتاً افراد تحصيلكرده و حتي روحانيون برجسته هستند شنيده ام اينست كه چرا عليرغم سوگندي كه به كلام ا... مجيد مي خوريم بسياري از اصول قانون اساسي را نقض مي كنيم و يا چرا بعضي از فرازهاي وصيت نامه الهي سياسي امام ناديده گرفته مي شود.

اين دوستان مي گويند كه چرا حرمت «دروغ» كه ام المفاسد است در جامعه از بين رفته است. بخشهايي از مردم مي پرسند مگر قرار نبود ما ظرف 20 سال به هدف سند چشم انداز يعني جايگاه اول منطقه بوده برسيم. آيا در اين مسير حركت كرده ايم و يا در بسياري از زمينه ها عقب رفته ايم. اگر ادعاها درست است چرا دولت در اين زمينه گزارش رسمي نمي دهد و يا اينكه در طول برنامه چهارم و عليرغم وفور درآمدهاي نفتي و دولتي كه بيشترين حمايت را داشت، صرفنظر از روشهاي برنامه حتي نيمي از اهداف برنامه محقق نشد و يا عليرغم شعار عدالت، خدمت و پيشرفت و ايجاد 5/2 ميليون شغل دولت براي پنجمين فصل متوالي نرخ بيكاري را اعلام نمي‌كند؟

و سوال ديگر اينكه چرا قانون شكني و قانون گريزي افتخار شده و مجلس آنطور كه شايد و بايد به وظيفه خود عمل نمي كند؟ و به گزارشهاي متعدد ديوان محاسبات در مورد تخلفات دولت ترتيب اثر نمي دهد؟

آيا نبايد به جاي حذف اين طيف بپذيريم كه بايد به سوالاتشان پاسخ دهيم. ما بايد اين واقعيت را بپذيريم كه خيلي از مردم تبعيت محض ندارند و همانگونه كه امام صادق (ع) فرمودند حجت بين خود و خدا را «عقل» مي دانند يا آنها از امامان خود ياد گرفته اند كه بايد حق را شناخت تا اهلش شناخته شوند و يا اينكه كه كسي را كه «صدق گفتار و اداي امانت» ندارد «مومن» نيست هر چند روزي 100 بار «اللهم عجل لوليك الفرج» بخواند.

الگوي ما امير المومنان (ع) است كه براي بدست آوردن قدرت و حكومت تلاشي نكرد و براي «حفظ نظام» 20 سال سكوت اختيار نمود و در هنگام خلافت نيز از مردم مي خواست كه وي را كه يك معصوم بود نصيحت كنند! و اين يعني رشد و بالا كشيدن جامعه.

اجازه بدهيد به موضوع انتخابات برگرديم. انتخابات يك فرصت طلايي براي بازسازي اعتماد عمومي و مشاركت ملي است. صرفنظر از اين ضرورت به ياد داشته باشيم كه امام رحمه ا... عليه از مجالس فرمايشي زمان شاه و مداحي هاي وكيل الدوله ها بيزار و متنفر بود و به مجلس تشكيل شده توسط نمايندگان واقعي مردم چشم اميد فراوان داشت.

اميدوارم همه عزيزاني كه در شكل گيري يك فضاي انتخاباتي در شأن جمهوري اسلامي نقشي دارند با درك مسئوليت سنگين خود مقدمات كار را به گونه اي فراهم نمايند كه افراد فهيم، خدوم، امين و مورد اعتماد مردم رغبت داشته باشند و بتوانند خود را در معرض آراي مردم قرار دهند تا ان شاء ا... مجلس آتي مجلس عصاره فضايل ملت باشد و كانوني از خرد‌جمعي براي حل مسائل كشور و حركت به سوي تعالي و سعادت ملت گردد.

فرصت را مغتنم دانسته در شرايط فعال نبودن احزاب از همه اقشار اعم از مهندسان، پزشكان، تجار، معلمان، دانشگاهيان، كارگران و كشاورزان توصيه و پيشنهاد مي نمايم كه كرسيهاي مجلس را حق خود بدانند و در حوزه هايي كه كانديداي مورد اعتماد عمومي دارند به صحنه بيايند و كار را فقط به سياسيون واگذار ننمايند./ب

«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»