یزدفردا

بازخوانی نقش فراموش شده روابط عمومی

محمد امامی

دوست، همکار پیش کسوت و برادر ارجمندم آقای میرزا بابا مطهری نژاد عضو هیئت مدیره انجمن روابط عمومی ایران در مراسم بیستمین سال تاسیس انجمن روابط عمومی ایران در بخشی از سخنان مهم و به جای خود با اشاره به اهمیت فعالیت روابط عمومی تاکید کرد که « اگر در کشور ما فعالیت روابط عمومی‌ها درک شده بود و جدی گرفته می‌شد، پدیده‌ای مثل اختلاس میلیاردی را در کشور شاهد نبودیم؛ اگر رسانه‌ها در کشور ما اجازه داشتند نقش نظارتی مردم بر مسئولان را ایفا کنند و روابط عمومی‌ها اجازه داشتند صدای مردم را به گوش مسئولان برسانند، وضعیت کنونی کشور ما اینگونه نبود ».

به رغم این که نیم قرن از حیات روابط عمومی در ایران می گذرد، با تاسف به طور مکرر شاهد این موضوع هستیم که هنوز از بسیاری از روابط عمومی ها به ویژه در بخش دولتی انتظار می رود تا توجیه گر وضع موجود بوده و آن را با ابزارها و روش های مختلف تبلیغ نمایند.

سایه سنگین مدیرمداری، توجیه گری وضع موجود و تشریفات گرایی در روابط عمومی های اغلب سازمان های اداری ما به گونه ای است که مردم مداری نه تنها به فراموشی سپرده شده بلکه عمل به وظایف اصلی روابط عمومی و پرداختن به نقش های فراموش شده روابط عمومی همچون پیشگیری و مدیریت بحران و مشاوره های کارشناسی با واکنش های نامناسبی روبرو می گردد.

فضای سنگینی که بر فعالیت روابط عمومی سایه افکنده موجب گردیده صدای مردم آن چنان که باید در اغلب سازمان ها شنیده نشود و نه تنها سازمان پاسخ گوی مخاطبان خود نباشد بلکه هرگونه پرسشی حول کاستی های عملکردی خود را برنتابد و بر آن را برچسب توطئه و جوسازی و فتنه و ... بزند!

در چنین شرایطی بازخوانی نقش های روابط عمومی و جرئت و جسارت عمل بخشیدن به اصحاب روابط عمومی با اتکا به یاری خدا و همدلی و همداستانی و حمایت تخصصی تشکل های غیر دولتی روابط عمومی و به کارگیری تجربه های موفق در عرصه روابط عمومی می تواند روزنه های امید برای توسعه روابط عمومی را همچنان گشوده نگاه دارد و روز به روز آن را وسعت بخشد.

روابط عمومی ها با ایفای نقش های جدی خود و پرهیز از توجیه گری وضع موجود،‌ و نقش آفرینی فعالانه و خلاقانه در سطوح سیاستگذاری و خط مشی گذاری و مدیریت راهبردی سازمان، قادر خواهند بود با پیشگیری از بروز بحران هایی نظیر اختلاس بی نظیر سی هزار میلیارد ریالی ، پاسدار بزرگترین سرمایه های اجتماعی که همانا اعتماد مردم به سازمان هاست باشند.

ایجاد ساز و کارهای کارآمد و اثربخش برای رسا ساختن صدای مردم در بخش های مختلف سازمان و جامعه، تشویق پرسشگری از یک سو و پاسخگو ساختن بخش های مختلف سازمان از سوی دیگر و فراهم آوردن زمینه پذیرش مشاوره های کارشناسی و مردم مدارانه روابط عمومی در سازمان ،‌از جمله ضرورت هایی است که تاخیر در ایفای چنین نقش های فراموش شده ، می تواند جامعه را با بحران های ریز و درشت، بحران اعتماد و در نهایت با بحران مشروعیت (مقبولیت) روبرو سازد.

بنابر این امروزه افزون بر روابط عمومی ها،‌مدیران ارشد سازمان ها و جامعه در تعاملی سازنده و کارآمد و اثربخش، پیش و بیش از هر چیز باید نقش های فراموش شده روابط عمومی را بازخوانی کرده و با به میدان آوردن متخصصان مردم مدار و مردم یار و عامل به وظایف حرفه ای روابط عمومی، در سازمان ها از مردم غربت زدایی کرده و ضمن حفظ سلامت و موفقیت سازمان و جامعه، رضایتمندی مردم و همدلی و همبستگی اجتماعی را تعمیق نمایند.