یزدفردا

زیبای من. ماه من ای دلربای من 

ای هستیم تمام وجودم خدای من

هرگز ز سوز سینه خود شک نمی کنم 

من عاشقم آتش عشقت سزای من 

 دیگر دوای درد من امن یجیب نیست

  گردی ز کوی دلبر جانان دوای من

از درد از ندای دل خود نگویمت 

ای آن که آگهی زدل و دردهای من 

هرشب قنوت عشق بیاد تو خوانده ام

یا رب قبول کن تو شبی ربنای من 

در کوچه های معرفت ای عشق گم شدم

بنمای راه خانه آن آشنای من

من بر صراط پل زده ام تا لقای یار

آسوده بگذرم که تویی رهنمای من

ماه صیام ماه خدا   و کرامت است

ساقی   بریز    باده    به    جام    شفای   من