یزدفردا

از سال 84 به طور حرفه ای کارم را از نویسندگی رادیو شروع کردم و بعد از آن به دلیل علاقه همیشگی در زمینه قلم زدن در مطبوعات این حیطه را برای فعالیت حرفه ای انتخاب کردم و فکر می کنم غریزه و علایق آدمی همیشه حرف اول را در انتخاب هایش می زند و شاید بیشتر به این دلیل هنر را انتخاب کردم.

هنر ابعاد مختلف دارد و حقیقتا در چند جمله نمی توان آن را تعریف کرد اما فکر می کنم آدمی که درونیات و ذهنیاتش با هنر گره خورده است همیشه از کارهای هنری استقبال می کند.

برای من هنر در تمام ابعادش جایگاه رفیعی داشته و خواهد داشت اما احساس می کنم همنسلان من بیشتر به سمت کشف استعداد های هنری خود پیش رفته اند و اکثریت انها موفق نیز بوده اند.

شدیدا به درونیات و ارتباط آدم ها در زندگی روزمره شان با یکدیگر علاقه مندم و همیشه دوست دارم تصویری واقعی از کنش و واکنش های آدم ها در لحظلات مختلف زندگیشان را بنویسم.

من همیشه خودم را یک روزنامه نگار می دانسته و می دانم و بیشتر از همه این ها همیشه دوست دارم آدم خوبی باشم فارغ از تمامی عناوین یا القاب...

البته که مدتی است به نیت ساخت فیلم با برخی از دوستانم طرحی را به فیلمنامه تبدیل می کنم و بیشتر در پی همان نگارش قصه آدم هایی هستم که هر روز کنارشان نفس می کشم.

در زمینه تحصیلی خودم گه گاه فعالیت هایی دارم که البته چندان ارتباطی با شغل اصلی ام ندارد اما به هر حال رشته دانشگاهی و البته یکی از علایق من است.

البته باید خوشحال باشیم که از زمان های دور تا به امروز امثال تقوایی ها,نادری ها و فرهادی ها بوده اند که به یمن وجود آنها فیلمنامه نویسی در کشور ما ریشه دوانده  و البته اگر حمایت های کافی صورت بگیرد کم نیستند استعداد هایی که قابلیت شکوفا شدن دارند.

به نظر من با مطالعه و داشتن بینشی دقیق از هنر مورد نظر می توان آن را بسط داد و آن هنر را به مثابه یک سنت و آیین به نسل های بعد منتقل کرد.

به نظر من نویسندگی در تمام ابعادش لذت خاص خودش را دارد و حالا فیلمنامه نویسی بخش از نویسندگی است که لایه ای زیاد و البته پیچیده تری دارد.

خدا واژه بی نهایت است واژه خدا را چگونه معنا می کنید؟