یزدفردا

هفتم تیرماه را با تمامی عظمت، ماندگاری، بهت ،  اندوه و خشمی که در یادمان باقیمانده است گرامی میداریم

پدیده‌ی شوم تروریسم، همزاد بشر است. آن‌گاه که ابلیس در نخستین ترور روانی، آدم و حوا را اغوا نمود، و قابیل در یکمین ترور جسمی، هابیل را به قتل رساند، این همزادی و همراهی آغاز گردید. همراهی و همزادی تروریسم با بشر، تاکنون استمرار داشته و تا سرانجام انسان نیز ادامه خواهد یافت. راه خدا، راه سعادت بشر است و تروریسم، سازوکار، و روش سد نمودن راه خدا و بازداشتن آدمیان از پیش‌رفتن در این راه است.

ایرانی های این واژه را خوب می شناسند. عزیزترین کسانی را که حاصل یک عمر خون دل خوردن آحاد ملّت شریف این مرز و بوم بوده است را در خونین ترین معنای این واژه از دست داده اند. این که می گوییم ایرانی ها این واژه را خوب می شناسند از این جهت می گوییم که سی و دو سال است یا قربانیان بی پناه این واژه ایم و یا متهمین بی دفاع این اتهام سخت و ناپسند!

تا قبل از ظهور طالبان و القاعده ما ایرانی ها واژه ی ترور را همطراز نام و گروه هایی چون ؛ سازمان مجاهدین خلق، گروه های مسلح و انواع و اقسام سازمان ها و دسته جات تمامیت طلب و یا جدایی طلب می شناسیم و چند سالی است با ظهور زنجیره ای از تروریسم سازمان یافته و بین المللی در پوشش نبردهای اسلام گرایانه و تحت حمایت مخوف ترین سازمان های جاسوسی و ضد جاسوسی  با نام هایی چون طالبان، القاعده، جندالله و غیره روبور هستیم که بی شک می دانیم و اعتقاد داریم امپریالسم جهانی تنها و تنها هدایت کننده ی این موج و این جریان وسعت گیرنده است، مضحک ان جاست که حامیان این گروه ها خود را همیشه و در همه حال در خط مقدم مبارزه و با تروریسم معرفی می نمایند و کشورهایی که بالاترین و دردناکترین هزینه ها را برای این واژه ی نحس پرداخت نموده اند را متهم می نمایند به حمایت از تروریسم و کمی گستاخانه تر متهم به اشاعه ی ترور و تروریسم در جهانی که آنان مدعی اند آزاد است و امن و دوست داشتنی.

این ها را که به کناری بگذاریم تازه می رسیم به مبحثی عمیق تر به نام تعاریف و ترفندهایی که این واژه به کار می بندد تا با دسته بندی های گوناگون خود را در بند بند لایه های پیدا و پنهان مدل های مختلف حکومت ها جا دهد و با به کار بردن واژه ها و عباراتی چون تروریسم دولتی، تروریسم سیاسی، تروریسم مذهبی و... خود را برای حمله به ساختار های نهادینه شده ی هر قوم و قبیله ای تجهیز و مهیا نماید. در این مورد خاص نیز باز کشور هایی که با همان تعاریف و تعابیر دستخوش بدترین و دژخیمانه ترین نوع ترورهای دولتی، سیاسی، مذهبی و به تازکی علمی شده اند مجددّاً محکوم می شوند به حمایت و درگیر بودن در ...

واژه ی ترور همزاد بشر است و از زمان کشته شدن هابیل به دست قابیل تا امروز که ترورهای وسیع به منظور نسل کشی و تغییر مسیر عادی یک ملّت و فرهنگ صورت می گیرد تا ترورهای کوری که نا امنی و تردید را در میان مردمان یک جامعه بسط می دهد همیشه این نوع برخورد وسیله ای بوده است برای قدرتنمایی به شنیع ترین شکل آن.

واژه ی ترور که اصالتاً فرانسوی است به معنای دهشت و دهشت افکنی است. در لغتنامه دهخدا آمده‌است:ترور مأخوذ از Terreur و به معنای قتل سیاسی به وسیله اسلحه در فارسی متداول شده‌است و تازیان معاصر إهراق را به جای ترور به کار می‌برند...

در کتاب «تروریسم از منظر حقوق اسلام و اسناد بین المللی» به قلم سیدحسین هاشمی از سری انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه می خوانیم:«متهمان و مظنونان به جرایم تروریستی در آمریکا در صورتی که از شهروندان این کشور نباشند، به صورت شگفت آوری در بدترین شرایط نادیده انگاشتن حقوق بشر، در دادگاه های نظامی در داخل و خارج آمریکا و حتی بر روی ناوهای جنگی این کشور و با اختیارات وسیع این دادگاه ها، محاکمه می شوند. این دسته از متهمان و مظنونان که شهروند آمریکایی نیستند، بر اساس دستور صریح رئیس جمهور سابق آمریکا، از حداقل حقوق یک محاکمه عادلانه مانند گرفتن وکیل و حق تجدید نظرخواهی و امثال آن برخوردار نیستند و بدین ترتیب، تمام شهروندان غیر آمریکایی، که متهم یا مظنون به جرایم تروریستی باشند، با این دستور جدید دولت آمریکا، خود از قربانیان تروریسم هستند.»

خوب که دقت کنیم خواهیم دید واژه ی ترور ، به هر گونه که صلاح دانسته شده است مورد سوء برداشت و تعبیر و تعاریف ِ گوناگون قرار گرفته است به عبارتی ساده تر ترور، تروریسم و اتهاماتی از این دست تنها و تنها دستآویزی است تا دولت هایی که تمام راه های نفوذ و سلطه را مرور کرده اند از این راه و با ترفند هایی چون؛ ایجاد جو وحشت، ایجاد نا امنی و التهابات اجتماعی، حذف فیزیکی افراد و راه انداختن یک خط روانی بازدارنده در برابر کارهایی که یا نباید انجام شود و یا باید در انجام آن تأخیر به وجود آید.

از انواع تروری که در نوشته های تحلیلی و سیاسی به آن ها اشاره شده است شاید به جرأت بتوان اذعان داشت تروریسم دولتی از مخوف ترین و ویران کننده ترین ِ انواع آن است که به خوبی می داند از چه مسیری و با چه رویکردهایی خود را برای نفوذ همه جانبه(علمی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی)تجهیز نماید.

واژه تروریسم دولتی واژه‌ای جنجال بر انگیز است. تروریسم دولتی اصطلاحی است که برای دخالت دولت یا دولت هایی در امور داخلی یا خارجی دولتی دیگر که به وسیله اجرا یا مشارکت در عملیات تروریستی یا حمایت از عملیات نظامی برای زوال، تضعیف و براندازی دولت مذکور یا کل دستگاه حاکمه آن کشور انجام می‌شود. اما جنجال برانگیزی این نوع ترور از آن جا نشأت می گیرد که در تروریسم دولتی گونه ای نویسن از تهاجم، استعمار و دد منشی خودنمایی می نماید و دولت متهاجم در چهارچوب قراردادهای بین المللی و در پوششی از انسان دوستی و بسط آزادی تمام هست و نیست یک ملت را به جوخه ی اعدام و نیستی می سپارد.

در مورد تروریسم سیاسی و یا ساده تر بیان نماییم ترور سیاسی افراد، گروه های سیاسی، تفکرات سیاسی و در رأس همه ی این موارد مذهب حرف اول و آخر را می زند و در این جاست که ردّ ِ پای گروه های فریب خورده، زیاده خواه و دست نشانده هویدا می شود. ترور سیاسی می تواند آغازی بر تروریسم دولتی و یا تروریسم مذهبی باشد که با ترفندهایی نظیر تهاجم فرهنگی، تخریب چهره و عنوان افراد مهم و تأثیر گذار و نیز حذف فیزیکی به انجام برسد ماهیت تمامی این کارها ایجاد تردید، ناامنی و یأس و بددلی به مراکز قدرت است که مصداق بارزی از ترور شخصیت و ماهیت یک فرد و یا یک جامعه به شمار می آید.

در آستانه ی هفتم تیر ماه ماهی که زمین و آسمان بر شهادت بزرگمردان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران خون گریست و در آستانه شهادت مظلومانه دکتر بهشتی و یاوران با وفایشان که خادم ملت بودندو محرم امام راحل (ره)ضمن گرامیداشت این روز و تسلیت به پیشگاه ایرانیان سرافراز ،این خواسته را بر زبان می آوریم : قدرت های بزرگ جهان و منطقه به جای لفاظی و سیاسی کاری های خونین و ننگین به اجماعی برسید تا به جای تروریسم به ترور ..... ایست برسیم!