یزدفردا

_{^{بیست دومین سالگرد عروج روح الله:از خدیجه محمد(ص) تا خدیجه خمینی(س)}}

_{^{اسلام محمد، بی خدیجه پا نمی گرفت و انقلاب خمینی، بی خدیجه راه بجایی نمی‌برد}}

یزدفردا:« از دامن زن مرد به معراج می رود » این جمله زیبای امام درون خانه رهبر کبیر انقلاب، مصداق بارزی دارد: خدیجه ثقفی، قوت قلب و نورچشم روح الله الموسوی الخمینی، همو که طاقت رهبری بزرگ از دوری‌اش طاق می شود و می گوید: « صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست.» محبوب عزیز امام ملت ایران، 70 سال با او زیر یک سقف زیسته است. ناگفته های این زیست عاشقانه با عارف بزرگ قرن بیستم بسیار است. چه، حیای بی اندازه خانم ایران اجازه خروج اینهمه ناگفته را از عاشقانه ترین اندرون جهان نداده است.

اما آنچه از خاطرات برمی آید نشان از یک حیات مشترک استثنایی دارد. خمینی بزرگ گویا پیش از اینکه پیروز عرصه فقاهت، عرفان، اخلاق، فلسفه و سیاست باشد، فاتح قلب بزرگ خدیجه ثقفی است همانی که بعدها مادر انقلاب لقب می گیرد و بانوی بزرگ ملت ایران می شود. زمانی که مرد شماره یک جهان مدرن، قله های بزرگ آنچنانی را فتح می کرد خانمی به تمام معنا خانم، اندرونی آرام برای او مهیا کرده بود جایی که اگر نبود شاید معراج عارفانه امام هم نبود.

خدیجه ثقفی زن است، زنی آزاد در سنتی ترین لایه های جامعه مردسالار.، «همسر، او را آزاد گذاشته بود کاری به کار او نداشت» او را در دنیای خود آزاد رها کرده بود تنها خواسته بود او «حرام و حلال خدا را رعایت کند»، همین.

در اوج مبارزات خونین مردم ایران و در روزهای اضطراب جنگ خانمان برانداز تحمیلی، خدیجه در خانه شوی خود ، رهبر قیام ، یک زن ماند زنی که منبع "مودت و رحمت" برای عارف بزرگ قرن بود.

کافیست تاریخ معاصر را ورق بزنی تا ردپای موجودی بی نظیر را در لابلای سطور انقلاب ببنی. او را نمی توان ندید و نسرود او سایه بان امام است "لباس او" و آرام بخش دل و قلب او.

کافیست با نزدیکان بیت امام از خدیجه ثانی سخن بگویی، چشمها می درخشند. او را که توصیف می کنند انگار از موجودی آسمانی سخن می گویند از موجودی که گویا آمده است تا همسر خمینی کبیر باشد و مادر رهروان خمینی.

خمینیسم اگر مکتب پیوند عارفانه سیاست و اخلاق و پیوند دین مدارانه قدرت زمینی با تقدیر آسمانی است، پیوند دیگری نیز در دورن خود دارد خمینیسم مکتب حضور مقتدرانه "جنس دوم" در کنار "جنس نخست" و مشارکت "شهروند درجه 2" در عمیق ترین لایه های سیاست و اجتماع است. مصداق نخست این " حضور" خدیجه ثقفی است.

خدیجه امام تداعی گر خدیجه پیامبر است. نقشی که خدیجه حجاز برای انقلاب محمد (ص) ایفا کرد اگر چه بی نظیر است اما بی تشابه به نقش بزرگ خدیجه قم، نجف، آنکارا، پاریس و تهران در انقلاب خمینی نیست. خدیجه ثقفی سقف امین و سایه بان بیت خمینی بود. خمینی زادگان و اصحاب انقلاب زیر سایه این سایه بان امن آرامش می یافتند. مادر خمینی ها به واقع مادر انقلابی ها بود، مادر انقلاب.

بانوی بزرگ ایران نه همچون ملکه های نظام های پادشاهی و نه همچون پرنسس های ممالک پیشرفته که به عنوان همسر یک مرد الهی برای ملت سرزمین خود یک مادر دلسوز بود. از وی مانند دیگر بانوهای نخست، تصاویر و ژورنال های آنچنانی منتشر نشده است. ایرانیان تصویر خانم ایران را ندیده اند اگر چه روح بلند وی همچون همسر بزرگوارش بر دل و قلبشان حکومت می کند.

می گویند پشت سر هر مرد بزرگی زنی بزرگ هست، حدیث بزرگواری خدیجه ثقفی را باید در بزرگی کار بزرگ خمینی کبیر جست. پشت سر رهبر انقلاب ایرانیان زنی به وسعت تاریخ قرار دارد تاریخی به درازنای نبوت محمد(ص) تا ولایت خمینی.

14 قرن بعد از آنکه احمد از کوه حرا پایین آمد و بر بالین خدیجه نشست تا حدیث بعثت خود را به نخستین ایمان آور بازگوید ، محمد قرن بیستم از خیابان های شهری در باتلاق فقر و ستم پای به اندرون گذاشت و حدیث 15 خرداد را به قوت قلب خود بازگفت.

شریف زاده عربستان، شوی خود را در رسیدن به غایت انقلاب خود تا پای جان حمایت کرد او هر چه داشت بر طبق اخلاص گذاشت و به محمد تقدیم کرد و شریف زاده ایران روح الله خود را در راهی پرفراز و نشیب چنان همراهی کرد که خمینی او را قوت قلب و نور چشم خود دانست.

مادر سیدمصطفی، خمینی را از فیضیه تا نوفل لوشاتو همراهی کرد آنسان که مادر فاطمه، محمد را از حرا تا شعب ابی طالب.

ام المومنین تاجرزاده حجاز تمام هستی و ثروت خود را در راه محمد هزینه کرد و مادر انقلابیون روحانی زاده تهران، حیات خود و ممات فرزندانش را برای انقلاب خمینی فدا کرد.

مادر فاطمی ها خدیجه بانوی نخست اسلام است و مادر خمینی ها خدیجه بانوی نخست انقلاب. حسن و حسین مردان بزرگ اسلام و سیدمصطفی و احمدآقا مردان عزیز انقلاب.

قیاس خدیجه اولی با خدیجه ثانی بازی با واژگان نیست برای آفریدن سخن زیبا، حقیقتی است که لاجرم عبارت پردازی را پشت سر دارد. اسلام محمد، بی خدیجه نمی توانست پا بگیرد و انقلاب خمینی، بی خدیجه راه بجایی نمی برد. این مشیت الهی است که «حضور» را بی خدیجه نتوان تصور کرد.

خدیجه ثقفی همسر رهبر کبیر است، مادر انقلابیون مومن، مادر شهید مصطفی، مادر شهدا، غمخوار مادران شهید ، مادربزرگ خمینی ها و "قوت قلب خمینی" است او اینها همه هست اما اینهمه نیست خدیجه، خدیجه است.

خدیجه نخست که رفت محمد سال عروج او را عام الحزن خواند و اکنون که در سپیده دم نخستین روز سال جدید خدیجه ثانی رفت ... .