یزدفردا

در باد خود بزرگ بینی نخوابیم تا فوتبال ملی رونق بگیرد

یزدفردا :علیرضا آزادمنش ـ مربی فوتبال : با شروع جام ملتهای آسیا امید چندانی به تیم ملی فوتبال ایران نبود و دستیابی به جام و یا رسیدن به مقام دور از انتظار می نمود ، اما پس از انجام مرحله اول و سه برد پیاپی، امیدها زنده شد و همه از اینکه نسل جدید فوتبال ایران پا به عرصه گذاشته خوشحال شدند.

در مسابقه حذفی جام و روبرو شدن فوتبال ایران با تیم کره جنوبی ، ایران از شرایط آرمانی مرحله اول به دور بود و در یک بازی پر از احتیاط در یک غافلگیری و عین حالی که فاصله فوتبال ایران و کره به وضوح مشخص بود، مسابقه را واگذار کرد .

این اولین باری نبود که فوتبال ایران در رقابتهای قاره ای به سد فوتبال شرق آسیا برخورد می کرد ، در چند سال اخیر چه در بازیهای باشگاهی و چه در بازیهای ملی تیم های کره یا ژاپن تمام قد در مقابل ما ایستاده اند و باهمه وجود به ما پیام می دهند که با سرعت سرسام آوری در پی سبقت گرفتن از ما هستند . اما نمی دانیم ما را چه شده است ؟ چند صباحی که تنور بازیهای آسیایی داغ است و تیم ملی ما حذف شده ، در نشریات ، صدا و سیما ، محاورات مردم و مسئولان و ... در پی مقصر می گردیم و در صدد هستیم دیوار کوتاهی بیابیم و قصور را به گردن او انداخته تا در گذر زمان این نیز سپری شود و در یادها فراموش گردد .

ولی همه می دانیم تیم ملی عصاره فوتبال هرکشوری است و اگر ضعفی احساس می شود مربوط به شخص خاص و یا گروهی جوان که در این فوتبال نخبه شده اند و در حال حاضر مسئولیت تیم ملی را بر عهده دارند نیست بلکه مقصر تشکیلات فوتبال کل کشور است ! ؟ زیرا در آن استعداد یابی بازیچه شده و فقط به خاطر خالی نبودن عریضه اقداماتی انجام می شود ، آموزش و پرورش به عنوان رکن اساسی پرورش استعدادها در کشور، فقط به گنجاندن ساعت ورزش در برنامه درسی و گذراندن آن بسنده می کند و در کل تعامل مثبتی با فدراسیونهای ورزشی ندارد.

فدراسیون فوتبال تمایل چندانی به آموزشهای پایه ای ندارد و شاید در جواب این نوشته، آماری را نیز ارائه دهد که دهان پر کن باشد ، اما آن چیز که عیان است چه حاجت به بیان است .

پر واضح است فدراسیون باید کار ستادی را در پیشرفت فوتبال داشته باشد ، اما این فوتبال که تمام قطب های بزرگ آن به نحوی به بودجه های سازمانی وابسته هستند و رقابت در آن فقط به خرج کردن بودجه خلاصه می شود آیا نتیجه ای در بر خواهد داشت ؟

سئوالی که شاید جواب آن مشکل اساسی فوتبال ما را حل خواهد کرد این است که چرا باشگاهها به بخش خصوصی واگذار نمی شود تا رقابت پویا و زنده در کشور حاصل شود و چرا تیم های وابسته به بخش خصوصی نمی توانند در دراز مدت در فوتبال ما عرض اندام کنند ؟

جای تعجب دارد که در فوتبال وابسته به بودجه سازمانی کشور ما عدالت در توزیع بودجه ها نیز رعایت نمی شود و یک تیم از کمی بودجه اختصاص داده شده ، باید به لیگ یک سقوط کند اما تیم دیگر شاید در مصرف بودجه اختصاصی حیف و میل نیز بکند و هیچ تأثیر مثبتی نداشته باشد . آیا نتیجه هزینه بودجه به این شکل چیزی جز عدم اختصاص بودجه ورزشی به سایر نقاط کشور است؟ ( البته اگر باز هم تکیه ما به بودجه سازمانی باشد .)

با این تفاسیر چرا می گوئیم فوتبال مستقل از بودجه های سازمانی است و رقابت در آن وجود دارد ؟ چرا ادعا می کنیم که فوتبال ما حرفه ای شده اما در این حرفه ای شدن فقط دستمزدها حرفه ای پرداخت می شود و تیمها ادای حرفه ای شدن را در می آورند ، آیا در این مسیر حق پخش تلویزیونی به تیمها پرداخت می شود ؟

بیاییم عزت و آبروی ملی خود را در عرصه فوتبال به بازی نگیریم و از غیرت و همیّت اسلامی و ایرانی مان استفاده کنیم و از همین الان برنامه ای برای پیشرفت فوتبال کشورمان بنویسیم و به فراتر رفتن از آسیا با همه پیشرفت آن فکر کنیم .

بیاییم برای درآمدزایی باشگاهها فکر اساسی برداریم تا با ایجاد حس رقابت ، تیمها را به پرورش استعدادها در تمام نقاط کشور ، نه فقط در بخش یا منطقه ای خاص واداریم .

بیاییم باشگاهها را ملزم کنیم که برنامه ریزی و اجرای مدون و منطقی برای رسیدن به سطحی قابل قبول و استاندارد داشته باشند .

بیاییم سابقه درخشان فوتبال ایران در سطح آسیا را پشتوانه کنیم و با حرکتی انقلابی و استفاده از تمام استعدادها درچند سال آینده به فراتراز آسیا چشم بدوزیم و با کار و تلاش به آن برسیم نه اینکه در باد غرور و خود بزرگ بینی بخوابیم و ادعا کنیم که چنین و چنان بوده ایم .

بیاییم در مقایسه با یکی از قطب های فوتبال دنیا که ویژگیهای مشترکی با کشور ما دارد استعدادها را با در نظر گرفتن فرهنگ اسلامی و ایرانی پرورش دهیم .

بیاییم همه دست به دست هم دهیم به مهر و از راه اقتدار در فوتبال ، ورزش اسلامی ـ ایرانی و تاریخ تمدن اسلام و سرزمین کهن پارسی را به دنیا صادر کنیم .

بیاییم باداشتن ویژگیهای منحصر به فرد ، توأمان فوتبال و توریسم را به عنوان دو صنعت عصر حاضر اهمیت بدهیم و از آن در آبادانی کشور عزیزمان استفاده ببریم .

در پایان به عنوان یک ایرانی و مسلمان احساس می کنم با جمعیت 75 میلیون نفری و استعدادهای ویژه در صحنه رقابت فوتبال با سایر کشورها توان مضاعفی داریم که می توانیم با کار و تلاش ، سازماندهی و تکیه بر همت و تعصب اسلامی و ایرانی قله های افتخار جهانی را فتح نمائیم ، شاید بعضی ها خرده بگیرند که چه بلند پرواز اما آیا کسانی که به قله های جهانی دست می یابند از کرات دیگر می آیند ؟ ؟ ؟