یزدفردا

از روزي كه او را به غلامي رضا (ع ) ناميدند ؛ آثار جوانمردي و فتوت در رفتارش هويدا بود ؛

اوكه از پايينترين طبقات اجتماع برآمد ؛ در پايينترين محله هاي تهران نمو نمود ؛ بعدها چه تجربه ها كرد ؛ از زندگي در ميان همين ضعيف ترين مردم تا ايستادن بر بام قهرماني دنيا ؛ و تن ندادن به خواري و همراهي در جهت خواسته هاي دربار ؛

هفدهم ديماه هرسال ، ياد آور يكي از اسطوره هاي پهلواني اين سرزمين است ؛ ركورد مدالهايش هنوز هم دست نيافتني است ؛ حضور در چهار دوره اوج رقابتهاي ورزش دنيا ؛ المپيك ؛ با دستي پر ؛ از سالهاي 1952 تا 1964 ؛ كه اگر مجالش مي دادند ؛ باكسب يك مدال ديگر ، طبق قانون فدراسيون جهاني كشتي ، ميبايست در تمامي كشورها ورزشگاهي به نام و افتخارش نامگذاري ميشد ؛

اما آنچه اورا جاودانه كرد ، تنها اين مدالها نبود ؛ كه اين مدالها هرچند افتخاري بس بزرگ ؛ اما تنها بهانه اي بود براي نمايش مردانگي و پهلوانيش ؛

تختي ؛ خاطره پهلوان يزديهاي بزرگ را براي مردم ايران زنده كرد ؛ همانها كه اسطوره فتوت و جوانمردي اين ديارند ؛

زلزله ويرانگر بويين زهرا ؛ اوج پهلواني و انسان دوستي پهلواني را نشان داد كه به ياري مصيبت زدگان شتافت ؛ كه او خود از ميان مردم آمده بود و رنجها ديده بود ؛

يادش گرامي ؛ شاعر سينماي ايران ؛ علي حاتمي ؛ كه ياد نبودش ما را به اندوه مي دارد ؛ كاش مجال مي يافت تا آخرين شاعرانه سينماييش را به پايان مي برد ؛ زندگي پهلوان تختي ؛

اما هميشه سرنوشت مشابهي داشته اند ؛ اسطوره هايي كه از ميان مردم برآمده اند ؛ در ميان مردم زيسته اند ؛ اما انسانيت و پهلواني خود را در جهت اهداف زورگويان و درباريان نفروخته اند ؛ و در نهايت همين نه گفتن به ستمشاهي و طاغوت بود كه او را جاودانه كرد ؛

اسطوره اي كه اگر چه ورزش از نام او آبرو مي گرفت ؛ اما در اواخر كار به ورزشگاه راهش ندادند ؛

و اگر چه امروز آرميده در آرامگاه ابن بابويه ؛ اما تا ابد آرميده در دل همه جوانمردان اين ديار ؛