ماه شعبان مقدمه ورود به «ضيافة الله» است؛ در اين ماه سرور آزادگان جهان، سمبل مقاومت و وفاداری، زينت عبادت كنندگان و سرور نيايشگران، مصلح الهى و طلايه دار رهایى بشر چشم به جهان گشوده‌اند كه هركدام دردوران زندگانی خود نقش اساسی در خنثی كردن سياست كفار و هدايت مردم به رستگاری داشتند.
بزرگان، پيوسته ماه شعبان را مقدمه ورود به «ضيافة الله» در ماه رمضان دانسته‌اند؛ از اينرو، كسب آمادگی‌هاى فكرى و روحى براى درك هر چه بيشتر فيض معنوى از اين«مهمانى خدا»، لازم است.
«شعبان» هم، ماه دعا و ذكر و ياد و توجه و عبادت و استغفار است. بنده خاضع هر شبانه روز پنج نوبت، چراغ دل قامت به نورى مىافرازد تا فارغ از حجاب‌ها، جلوههاى آشكار يار را در وسعت آفرينش به تماشا برخيزد و سفر معنويت و عرفان را، ره توشهاى بايسته فراهم آورد.
از روشنایى تا روشنایى، پنج نوبت بلور نازك دل در خود مىشكند تا در سايه عطوفت بى‌مرز محبوب، پيوند گيرد و آينه تجلى نور خدا شود.
مناجات شعبانيه، سهمى از اين ره توشه دارد كه امامان معصوم (عليهم السلام) بر خواندن آن استمرار داشتهاند. و همچنين خوان رحمت الهى در ماه شعبان گستردهتر است، و «مناجات» وسيله حضور در كنار اين مائده معنوى است.
آنكه به «نماز» مىايستد و به «دعا» مىنشيند، بر سفره رزق روح نشسته است و روزى رحمت و استجابت در محراب عبوديت او نازل مىشود.
«مناجات شعبانيه»، درخواست «روشنایى دل» از خدایى است كه هم «نور» است، هم فروغ آفرين. شعبانيه، گامى در زدودن «حجاب» از چهره «جان» است، تا جلوه ربوبى، در اين آينه بهتر انعكاس يابد و نجواى او در ضميرهاى روشن به گوش دل رسد.
اعياد خجسته شعبانيه
«بركت»، خير و نيكى ماندگار و پايدار در يك چيز است. «مبارك» بودن يك روز يا يك ماه يا يك مكان و ساعت و لحظه، به سرشارى آن از اينگونه نيكىهاى جاودانه است و شعبان و رمضان از همين رو «مبارك» است. آنان كه در اين ماهها، دست نيكى به سوى ديگران دراز مىكنند و گام يارى به سوى منزل محرومان بر مىدارند و زبان خيرخواهى به نفع مستمندان مىگشايند، در همين دنيا بار سفر آخرت خويش را مىبندند و براى آن «روز نياز»، ذخيره سازى مىكنند.
سوم شعبان ــ ميلاد مبارك سومين امام معصوم، حسين بن علی حضرت اباعبدالله (ع)، سرور آزادگان جهان، دومين ثمره پيوند فرخنده على (ع) و حضرت فاطمه، دختر پيامبر اسلام (ص) در خانه وحى و ولايت؛ روز پاسدار.
چهارم شعبان ــ ميلاد با سعادت حضرت ابوالفضل العباس (ع)، سمبل مقاومت و وفاداری در راه آرمان مقدس جهاد فی سبيل‌الله و پرچم گذشت و فداكارى و جانبازى در صحراى كربلا؛ روز جانباز.
پنجم شعبان ــ ميلاد مسعود زينت عبادت كنندگان و سرور نيايشگران، معصوم چهارم حضرت امام على‌بن‌الحسين زين‌العابدين (صلوات‌الله و سلامه عليه).
نيمه شعبان ــ فرخنده ميلاد دوازدهمين پيشواى معصوم، حضرت حجة بن‌الحسن‌المهدى، امام عصر و زمان - عجل‌الله تعالى فرجه، مصلح الهى و طلايه دار رهایى بشر.
رواياتي در خصوص فضيلت ماه شعبان
بدانيم كه شعبان ماه بسيار شريفى است و منسوب است به حضرت سيد انبياء صَلَّى اللَّه عَليه وَ اله و آن حضرت اين ماه را روزه مى‌داشت و وصل مى‌كرد به ماه رمضان و مى‌فرمود شعبان ماه من است، هر كه يك روز از ماه مرا روزه بدارد، بهشت او را واجب شود.
از حضرت صادق (ع) روايت است كه چون ماه شعبان داخل مى‌شد، حضرت امام زين‌العابدين (ع) اصحاب خود را جمع مى‌نمود و مى‌فرمود: اى گروه اصحاب من؛ مى‌دانيد اين چه ماهى است؟ اين ماه شعبان است و حضرت رسول (ص) مى‌فرمود شعبان ماه من است، پس روزه بداريد در اين ماه براى محبّت پيغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگار خود، بحقّ آن خدایى كه جان علىّ بن‌الحسين به دست قدرت اوست. سوگند ياد مى‌كنم كه از پدرم حسين بن على (ع) شنيدم كه فرمود شنيدم از اميرالمؤ منين (ع) كه هر كه روزه دارد شعبان را براى محبّت پيغمبر خدا و تقرّب بسوى خدا دوست دارد خدا او را و نزديك گرداند او را به كرامت خود در روز قيامت و بهشت را براى او واجب گرداند.
بدرستى كه رسول خدا (ص) هرگاه مى‌ديد هلال شعبان را، امر مى‌فرمود مُنادى را كه ندا مى‌كرد در مدينه: اى اهل مدينه من رسولم از جانب رسول خدا صَلَّى‌اللَّهِ عَلِيهِ وَاله بسوى شما. مى‌فرمايد آگاه باشيد بدرستى كه شعبان ماه من است، پس خدا رحمت كند كسى را كه يارى كند مرا بر ماه من يعنى روزه بدارد آن را. پس گفت: حضرت صادق (ع) كه اميرالمؤ منين (ع) مى‌فرمود كه فوت نشد از من روزه شعبان از زمانى كه شنيدم منادى رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله ندا كرد در شعبان و فوت نخواهد شد از من تا مدتى كه حيات دارم انشاء‌الله تعالى. پس مى‌فرمود كه روزه دو ماه كه شعبان و رمضان باشد توبه و مغفرت است از خدا.
از حضرت صادق (ع) منقول است كه از آن جناب سؤ ال كردند از فضيلت روزه رجب فرمود: چرا غافليد از روزه شعبان. راوى عرض كرد: يابن رَسول‌الله چه ثواب دارد كسى كه يك روز از شعبان را روزه بدارد؟ فرمود: به خدا قسم بهشت ثواب اوست. عرض كرد: يابن رسول‌الله بهترين اعمال در اين ماه چيست فرمود تصدّق و استغفار هر كه تصدّق كند در ماه شعبان حق‌تعالى آن را تربيت كند.
كاش كاهش چشمگير خطاها و تخلفات و شكايت‌ها و نزاع‌ها كه در اين ماهها جلوه گر است، تا ماه‌هاى ديگر هم دامن بگستراند و همه ايام، در «طهارت» و «آرامش»، مانند شعبان و رمضان گردد.
زيانكار، كسى است كه رمضان بگذرد و او در «كوره روزه» نگدازد و پاك نشود. خسران زده كسى است كه ماه مغفرت بر او بگذرد و غفران الهى شامل حالش نشود و حالش تحول نيابد. مگر ما چه قدر فرصت «تجديد ديدار» با «فطرت» داريم؟ مگر در طول سال، چند «شب قدر» داريم؟ ماهىِ جان در درياى «ياد خدا» است كه حيات مىيابد. و گرنه دل‌هاى جدا از خدا، مشتى گوشت است، سخت‌‌تر از سنگ!...
كاش چراغ «ذكر» و شمع «ياد» در شبستان همه دل‌ها روشن شود و ظلمت گناه و غفلت، از زاويه همه قلوب، زدوده گردد. انشاء الله.