^{خانواده معظم شاهد و ایثارگر در آزمون استخدامی آموزش و پرورش  از اینجا مانده و از آنجا رانده}

یزدفردا "علی جعفری "خبرنگاریزدفردا :نتایج آزمون استخدامی آموزش و پرورش در حالی اعلام شده است که بسیاری از شرکت کنندگان در این آزمون به شیوه اعلام نتایج و بعضا به اصل نتایج هم معترض هستند، اما آنچه در این میان باعث تاسف است اینکه خانواده معظم شهدا و ایثارگران در این آزمون که البته در همه آزمون های استخدامی دیگر هم عمومیت دارد، مورد ظلم و ناسپاسی از هر دو سوی ماجرا قرار گرفته اند.

این ظلم و بی انصافی در حق بازماندگان شهدا، ناشی از رفتار نادرست مسئولین آموزش و پرورش از یک سو و سوء برداشت مردم از سویی دیگر است.

بنابر این گزارش، برخی از مسئولین در پاسخ به اعتراض برخی از معترضان به نتایج آزمون، اظهار داشته اند که قبول شدگان فقط از بین خانواده شهدا انتخاب شده اند و از سویی دیگر تعداد بی شمار از خانواده شهدا از عدم پذیرفته شدن خویش در این آزمون خبر داده اند.

بدین ترتیب می توان گفت که خانواده های محجوب و مظلوم شهدا، جانبازان و آزادگان که مخصوصا در زمان جنگ، حتی از بیان جزئی ترین مشکلات پیش آمده شان حیا و شرم داشتند، امروز در معرض تهمت و ظلمی مظاعف قرار گرفته اند و مصداق تام و تمام این مثل قرار گرفته اند که از اینجا مانده و از آنجا رانده شده اند.

بر این اساس باید افزود: این خانواده ها، آنانی هستند که قرار بر این بود در دست مردم به عنوان امانت گرامی داشته شوند، افرادی که حقیقتا تک تک شهروندان این مرز و بوم جزء جزء زندگی خود را به آنان مدیون هستند و کیست که نداند این قشر مظلوم تاکنون آماج تندترین و گزنده ترین توهین ها قرار گرفته است و در هر برهه ای هر کس شکست و ناتوانی خود را در خانواده شهدا می جوید.

 تا دیروز کسی که کنکور قبول نمی شد، عدم قبولیش را در خانواده شهدا می جست، غافل از اینکه سهمیه شهدا جای هیچ کس را نمی گرفت و تنها چند نفر به ظرفیت دانشگاهی به هزینه بنیاد شهید اضافه می کرد تا امروز که بعضا خود مسئولین به این مساله دامن زده و محجوب ترین قشر جامعه را آماج تهمت ها قرار داده اند.

بر این اساس، چرا به عنوان مثال آموزش و پرورش خود را ملزم نمی بیند تا در مورد پذیرش خانواده شهدا توضیح دقیقی بدهد تا هم مردم حقیقت را دریابند و دست از تهمت پراکنی علیه این قشر بردارند و هم خود آنان متوجه بشوند که مسئولینی که با نام آنان به کام رسیده اند، چه اندازه دغدغه و نگرانی آبرو و بقاء این عزیزان را برای خود دارند.

در پایان باید اضافه کرد که آنچه مجموعه نظام برای خانواده شهدا در نظر می گیرد، نه ترحم و لطف که حق قانونی آنان است که البته عموما حاضر به پیگیری آن نیستند چرا که معتقدند آن اجر بزرگ معنوی را نباید با مسائل مادی از بین برد، اما با این حال آیا به راستی کمک های ناچیز بنیاد شهید به خانواده های شهدا و ایثارگران می تواند جای لحظه ای و حضور مادی و معنوی پدر یا مادر را برای آنان پر کند؟ و یا درد و رنج روحی و روانی پدر خود را التیام بخشد.

 این در حالی است که این خانواده های محترم اکنون گله دارند ، که ما را به خیر شما امیدی نیست، پس شر مرسانید.

یزدفردا