چرا آقا نمی آید؟!

یزدفردا "سید محمد رستگاری:باز جمعه ی دیگری گذشت و آفتاب عالم تاب مولا از افق انتظار ظهور نکرد و پرتو حیات بخش و تابناک او بازهم از تابش بر خیل جهانیان دریغ گردید.

صدها سال است آن منجی عالم بشریت ، شیعیان و بلکه جهانیان را در غربت خویش مهجور گذاشته و شیعه تنها از پس ابر تیره ی غیبت از فیوضات آن حجت خدا بهره مند است !
اما براستی چرا آقا نمی آید؟! چرا با این همه سوز و گداز شیعه ، باز حضرتش ظهور نمی فرماید ؟! مگر نه این است که آن بزرگوار همچون اجداد کرامش منبع فیاض محبت و چشمه جوشان رحمت است ؟! مگر آن امام غایب از نظر ، رحمه للعالمین و اولی به ترحم بر شیعیان نیست؟! پس چرا دیگر نقاب از چهره بر نمی دارد و خلقی را واله و حیران خود نمی فرماید؟!
1- شاید این سوز و گدازها و ابراز عشق و علاقه ها العیاذ با... خالصانه و از روی اضطرار نیست؟!! نکند دعای فرجی که می خوانیم تنها لقله زبان مان است ؟! نکند اظهار علاقه ی مان به حضرت چون عبادتهایمان که بیشتر عادت است تا عبادت ، تنها از سر رفع تکلیف باشد نه اضطرار و تقصیر. مگر حضرت پیمانه ی هرکس با سوز و گداز و اضطرار به در خانه اش روی نهاده و ندای « یا ایها العزیز مسنا و اهلنا الضر و .... » سر داده پر ننموده است؟! مگر آقا به شیخ محمد حسین سریره ( آل رحیم) که در مثلث مشکلات گرفتار شده بود نفرمودند: « اما صدرک فقد برأ ، و اما المرأه فستتزوج بها قریبا ، و اما الفقر فلا یفارقک حتی الموت » ، یعنی شیخ محمد! اینک سینه ات خوب شده و دیگر از بیماریت اثری نخواهی یافت و آن بانوی مورد علاقه ات نیز ، بزودی به وصالش خواهی رسید ، اما فقر و تهیدستی همراهت خواهد بود» (1)
مگر هزاران درمانده ی بی پناه چون شیخ حسین آل رحیم از خوان کرم حضرت مستفیض نگشته اند؟
2- نکند گناه و معصیت ، حجاب ضخیمی در برابر ظهور آقا ایجاد کرده ، نکند حضرتش بخاطر گناه ما در پس پرده ی غیبت انتظار می کشد و چاره ای جز صبوری و تاسف ندارد؟! مگر آقا در پاسخ به علی بن مهزیار اهوازی که از آن امام همام سوال کرد :« آقا چرا شما از ما دور و آمدنتان به طول انجامیده است؟» نفرمودند :« پسر مهزیار ، پدرم ابو محمد (ع) از من پیمان گرفت که مجاور قومی نباشم که خداوند بر آنها غضب نموده و در دنیا و آخرت مورد نفرت و مستحق عذاب دردناک هستند»(2)
نکند خدای ناکرده ، العیاذ با.... جز ء آن قوم باشیم؟!
3- شاید این انتظار خود امتحان ماست که قطعا همینطور است ، آیا نباید در غیبت مولا(عج) سره از ناسره و خالص از ناخالص جدا گردد مگر نه این است که :
خوش بود گر محک تجربه آید به میان تا سیه روی شود هر که در او غش باشد .
آیا خداوند متعال قوم بنی اسرائیل را به غیبت حضرت موسی (ع) آزمایش ننمود و چون ده روز بر دوران میقات رسولش افزود اکثریت قوم به وادی سامری پرستی در نغلطیدند؟!
و آیا حضرت حق داستان این آزمایش مهم و حیاتی را جهت تنبه و تذکر ما مسلمانان و شیعیان در مصحف شریف –قرآن کریم- به یادگار نگذاشت؟!(3)
با همه ی این احوال در حیات ما یا مماتمان و در مرگ یا زندگی مان بالاخره آقا خواهد آمد چون این وعده صریح حق است و خداوند هیچ گاه از وعده خویش تخلف نمی ورزد(4)
و پیامبر نیز همین گونه فرمودند:
« هرگز روزها و شبها پايان نخواهد گرفت تا آن كه خداوند مردى از اهل بيت مرا كه همنام من است برانگيزد تا زمين را پر از عدل و داد كند ، همان طورى كه پر از ظلم و جور شده است. و نيز آن حضرت فرموده است : اگر از دنيا جز يك روز باقى نمانده باشد، هر آينه خداوند آن روز را طولانى خواهد كرد تا مردى از فرزندان مرا كه همنام من است در آن روز برانگيزاند و وى دنيا را پر از عدل و داد كند چنان كه پر از ظلم و جور شده است».(5)
براستی چرا آقا نمی آید؟!
---------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت :
1) امام مهدی (ع) از ولادت تا ظهور ، ص 421 به نقل از جنه المأوی ، ( بحارالانوار ، ج53 ، ص 240)
2) شیفتگان حضرت مهدی (عج) ، ج 1 ، ص 177 .
3) سوره ی شریفه اعراف آیات 142 الی 155
4) وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ (سوره ی شریفه القصص آیه 5
5) ارشاد، ص 343.